Οι Bokomolech «live» στο six d.o.g.s

Οι Bokomolech εμφανίζονται στο Gig Space του six d.o.g.s, στη δεύτερη συναυλία μετά την πολύχρονη στάση συναυλιακής και δισκογραφικής εργασίας τους, μόλις δύο μήνες μετά το live τους στο FUZZ. Είπαν για τους «Boko» και το τελευταίο τους album «Mass Vulture», το οποίο κυκλοφορεί από την Inner Ear.

Πιο ώριμοι και απλοί, πιο ψύχραιμοι και μετρημένοι, χωρίς να λησμονήσουν την αφετηρία τους και αψηφώντας το χρόνο που μεσολάβησε, πιάνουν το μίτο από κει που τον είχαν αφήσει. Όμορφες μελωδίες, μικρές εκρήξεις, κιθαριστικές περιπέτειες, φροντίδα στην παραγωγή, και σίγουρα βήματα, κάνουν την επιστροφή τους αυτό ακριβώς που είναι: οι Bokomolech 15 χρόνια μετά… 

 

Δεν ξέρω αν μένει κάποιο παιχνίδι να κερδηθεί για τους ίδιους τους Bokomolech, ούτε καν αν συμμερίζονται το μούδιασμα όλων ημών όλα αυτά τα χρόνια... αν πάντως ένα συγκρότημα χρωστούσε κάποιο δίσκο στους φανατικούς του, έτσι για την αιώνια πίστη σε ό,τι κάποτε προσφέρανε από το πουθενά, τότε σίγουρα αυτός ο δίσκος μόλις κυκλοφόρησε, έστω και με καθυστέρηση δεκαεφτά ετών, στα όρια της ενηλικίωσης δηλαδή.

Τραγούδια εύθραυστα –που γίνονται… ευθραυστότερα λόγω των μετέωρων ερμηνειών– όπως το “It’s not true”, το “Talk about fires” ή το “Belt” (κάποια, βεβαίως, εκρήγνυνται στη διαδρομή, αλλά εγώ προτιμώ τα μέρη που καίει απλώς το φυτίλι) και που αποδεικνύουν, τελικώς, πως οι Bokomolech, είκοσι χρόνια μετά το ξεκίνημά τους, έχουν ακόμη πράγματα να δώσουν. Και τα δίνουν.

Οι Bokomolech είναι ένα συγκρότημα από την Αθήνα. Τα μέλη του συναντήθηκαν το 1991 στο Πολυτεχνείο, όπου σπούδαζαν αρχιτεκτονική. Μετά από μια περίοδο πειραματισμού με τη σύνθεση, κατά την οποία εμφανίστηκαν στα δύο πρώτα Indie Free Festival (1992-93), κατέληξαν στο συνδυασμό ενός τραγουδιστή (Δημήτρης Ιωάννου), δύο κιθαριστών (Κώστας Ραγκούσης, Εύη Φραγγεδάκη), μιας μπασίστριας (Λίλα Κατερινάκη) και ενός ντράμερ (Βλάσης Καραγιάννης). Η σύνθεση αυτή διάρκεσε μια δεκαετία. 

Όπως ακριβώς θα περίμενε κανείς από τον συνδυασμό ενός τόσο συνηθισμένου line-up και ενός τόσο παράξενου ονόματος (που αποτελεί παραγραφή του ονόματος του Ουκρανού φυσιολόγου Oleksandr Bogomoletz, ο οποίος, τη δεκαετία του 1940, συνέθεσε ένα ελιξίριο για την παράταση της ζωής ως τα 140 χρόνια), τα τραγούδια τους αποτελούν ιδιόμορφες μίξεις συνηθισμένων στοιχείων. Αυτό οφείλεται, τόσο στη συνθετική διαδικασία, που συνίσταται στο συλλογικό αυτοσχεδιασμό πάνω σε μελωδικές γραμμές που προτείνονται (συνήθως από τον Κ.Ρ.) κατά τις πρόβες, όσο και στις ποικίλες επιρροές τους.

Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “Xero” (LP-1995, CD-1996, Lazy Dog) χαιρετίστηκε από τους κριτικούς της εποχής (και όχι μόνο) ως ένα από τα καλύτερα ελληνικά αγγλόφωνα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ποτέ. Σύντομα, απέκτησαν τη δικαιολογημένη φήμη ενός από τα πιο συναρπαστικά συναυλιακά συγκροτήματα της αθηναϊκής σκηνής.

Οι επόμενες τέσσερις κυκλοφορίες τους έγιναν από τη Hitch Hyke, το σημαντικότερο ελληνικό label της εποχής. Το "Insect (songs)" (mini-LP, CD, 1997), το "Jet Lag" (2LP, CD, 1997) που ηχογραφήθηκε στο στούντιο του Steve Albini στο Σικάγο, το "Slowburner" (CD, 1999) για το οποίο συνεργάστηκαν με τον Coti K. και το "Exit: Trance" (CD, 2003) και πάλι με τον Albini, αυτή τη φορά στο Black Box, στη δυτική Γαλλία. Λίγο πριν από την κυκλοφορία του τελευταίου άλμπουμ, η Εύη αποχώρησε από το συγκρότημα.

Όλο αυτό το διάστημα, οι Bokomolech εμφανίστηκαν πολλές φορές στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες ελληνικές πόλεις. Συμμετείχαν μεταξύ άλλων στο Rock of Gods festival και στα δύο πρώτα Rockwave, ενώ έπαιξαν ως support band με τους dEUS, την PJ Harvey, τους Shellac, τον Steve Wynn, τον Bonnie “Prince” Billy και τους Zita Swoon.

Ακολούθησε μια περίοδος εσωστρέφειας και σπάνιων εμφανίσεων, έως το 2008 όταν, στους τέσσερις πια Bokomolech, προστέθηκαν ο Τάσος Πρωτόπαπας (keyboards και λούπες) και η Χριστίνα Κασσεσιάν (κιθάρα). Τα νέα μέλη έδωσαν μια νέα δυναμική στο σχήμα που οδηγήθηκε και πάλι στο στούντιο το καλοκαίρι του 2009. Μετά από μια αργή αλλά επίμονη διαδικασία επιλογών και επεξεργασίας, οι Bokomolech κατέληξαν στα δέκα κομμάτια του “Mass Vulture”, που κυκλοφορεί τον Φεβρουάριο του 2012, σε LP και CD από την Inner Ear.