Η Julianne Moore πιο κάτω κι απ' τον... πάτο!

Διασύρθηκε, ταπεινώθηκε, εξευτελίστηκε. Και φυσικά το τι άκουσε δεν περιγράφεται. Το καλύτερο «σαν δεν ντρέπεται». Το χειρότερο «η επιτομή του trash»! Ο λόγος για την 54χρονη Τζούλιαν Μουρ. Τέσσερις φορές υποψήφια για Οσκαρ. Πρωταγωνίστρια της κατ ευφημισμόν ταινίας του 71χρονου Καναδού Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ «Maps to the stars» (περίπου «τα παρατράγουδα των stars του Χόλιγουντ»).

Το τι αναγκάζεται να «διαπράξει» για ένα ρόλο της... πλάκας είναι αδύνατον να το υποψιαστεί ο οιοσδήποτε θεατής που την έχει εκτιμήσει στο παρελθόν για τις ερμηνευτικές επιδόσεις της!

Υποδυόμενη τρελαμένη star του Χόλιγουντ και ιδιοκτήτρια βιλάρας στο Λος Αντζελες, κολυμπάει σε ωκεανούς ναρκωτικών και υστερίας. Τη μια στιγμή σε παρτούζα. Με μια συνοδό και στη μέση ο ατζέντης της. Αφού πρώτα ο ατζέντης, το κάνει από πίσω με τη «συνοδό», στη συνέχεια σηκώνεται από το κρεβάτι, κάθεται στην πολυθρόνα και αρχίζει να παίζει το όργανό του απολαμβάνοντας το τζιτζιβιτζιλίκι ανάμεσα στην Μουρ και τη συνοδό. Η συνέχεια ακόμα πιο κάτω. Η κυρία καθισμένη στην τουαλέτα να αφοδεύει, να πορδίζει και φυσικά να σκουπίζεται! Μπλιάχ. 

Ο κατήφορος ολοκληρώνεται μέσα σε Limo με οδηγό τον Ρόμπερτ Πάτινσον (Twilight), έναν φιλόδοξο νεαρό που γράφει σενάρια και ονερεύεται μια μέρα να γίνει μεγάλο όνομα. Η Μουρ λοιπόν του λέει: «Μ' αρέσει να με πηδάνε από πίσω»!

Ο Πάτινσον χαμογελάει. Ύστερα εκείνη απτόητη συνεχίζει: «Πώς σου φαίνεται το δέρμα μου; Δεν είναι φρέσκο;».

Ο Πάτινσον εξακολουθεί να μειδιά με νόημα. Η Τζούλιαν ακόμα πιο χαμηλά «Θα σου αρέσουν άραγε οι τρύπες μου;» (My holes)Ο Πάτινσον ορμάει και την «παίρνει» από πίσω. Ε σου λέει, αφού σου αρέσει το «ανατολικό» καιρός είναι να εξετάσω τις τρύπες σου και να σου πω!

Κοντά σε όλα αυτά τα εμετικά, σκηνοθετημένα εντελώς χυδαία και σχηματικά, ακολουθούν και άλλα πολλά. Με φινάλε τον αρραβώνα δύο αδελφών! Ενός ανήλικου «τέρατος» που πρωταγωνιστεί σε ιστορίες για βρέφη (Ιβάν Μπερντ) και της αδελφής του που στο παρελθόν επιχείρησε να τον πυρπολήσει (Μία Ουασικόφσκα). Το πιο ανατριχιαστικό είναι ότι τα δύο παιδιά είναι τέκνα δύο αδελφών!

Προφανώς ο μονίμως μαστουρωμένος Κρόνενμπεργκ που έχει να κάνει ταινία της προκοπής εδώ και δύο...αιώνες, προκειμένου να πουλήσει σκάνδαλο και να ξεπουλήσει αυτή τη «μίξα», τα έκανε όλα. Και μετά μου λέτε εσείς ότι για όλα φταίει η Internetική πορνογραφία. Λάθος. Εκεί τα λένε στα ίσα. Μερικοί καλλιτέχνες παράγουν εμετούς και φτήνια. Φοβού τους Δαναούς και κουλτούρα φέροντας!


Δάκρυα για τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν

Στη συνέντευξη και στο άκουσμα του ονόματος «Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν» ο σκηνοθέτης Μπένετ Μίλερ δάκρυσε. «Έφυγε ο καλύτερος» είπε. Σκουπίζοντας τα δάκρυά του!

Θυμίζω ότι ο Μπένετ Μίλερ ήταν ο σκηνοθέτης του «Τρούμαν Καπότε». Η τανία που έδωσε μια ακόμα ευκαιρία να ξετυλίξει ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν το μεγιστοτεράστιο ταλέντο του με αποτέλεσμα το 2006 να κερδίσει το πρώτο και μοναδικό Όσκαρ καλύτερου ανδρικού ρόλου!

Εν μέσω, λοιπόν, των ευτράπελων, αυτού του απέραντου πτυελοδοχείου κι αυτής της παράνοιας, να σου και μια ταινιάρα made in USA από τον Μπένετ Μίλερ. Με καλύτερες επιδόσεις από το «Καπότε». Το λένε «Foxcatcher». Ονομασία που προέρχεται από την απέραντη ιδιοκτησία της οικογενειακής δυναστείας των Du Pont.

Το περιστατικό από αληθινή ιστορία. Όπου ο ψυχοπαθής Τζον ντι Ποντ (Στιβ Γκαρέλ) σπιτώνει τον Μαρκ Σουλτζ, νεαρό Ολυμπιονίκη της Ελεύθερης Πάλης (Τσέινινγκ Τέιτουμ). Τον σπιτώνει, τον αλλοτριώνει και τον μεταβάλλει σε «σκουπίδι» του. Κοντά με τον Μαρκ έρχεται και σπιτώνεται μαζί με την οικογένειά του και ο μεγαλύτερος αδελφός του ο Ντέιβ Σουλτζ (Μαρκ Ραφάλο). Κι αυτός αφομοιώνεται, αλλοτριώνεται και χάνει τη μαγκιά του. Το χρήμα εξαγοράζει, απορροφά, απονευρώνει, μεταλλάσσει και καταστρέφει. Η διαδικασία αυτής της απορρόφησης καταλήγει στην αποξένωση, την εχθρότητα και το έγκλημα. Ρεσιτάλ ερμηνειών από τον αγνώριστο Στιβ Γκαρέλ, τον Τσέινινγκ Τέιτουμ και τον Μαρκ Ραφάλο. Άπαντες θα ευτυχήσουν να δουν τα ονόματά τους στις λίστες των επερχόμενων Όσκαρ. Εδώ είσαι, εδώ είμαι!