Οι χρυσές συμβουλές του Ρόμπιν Σάρμα: Πώς οι σωστές λέξεις και η σκέψη του... θανάτου μπορεί να κάνουν πιο πλούσια τη ζωή σου

Όταν γνωρίζεις από κοντά τον Ρόμπιν Σάρμα, το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει πάνω του είναι η αφοπλιστική ευγένειά του. Προσγειωμένος, χαμογελαστός και ήρεμος, ο άνθρωπος του οποίου τα βιβλία έχουν πουλήσει πάνω από 20 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 70 γλώσσες και διαλέκτους δεν συγκαταλέγεται στους γκουρού αυτοβελτίωσης που χρησιμοποιούν επιθετική γλώσσα για να μεταδώσουν τον «δυναμισμό» του μηνύματός τους. Ο ίδιος εξάλλου δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τον τίτλο του «γκουρού» και προτιμά τον χαρακτηρισμό «ειδικός καλλιέργειας ηγετικών δεξιοτήτων», με αποστολή ζωής να βοηθάει τους ανθρώπους να ξεδιπλώνουν τα κρυφά χαρίσματά τους και να γίνονται η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους.

Ο πετυχημένος συγγραφέας και «δάσκαλος» των ηγετών βρέθηκε στη χώρα μας την Παρασκευή, 24 Μαΐου, για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου «Ο πλούτος που δεν αγοράζεται με χρήμα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, και μίλησε στο protothema.gr για τους λόγους που μας κρατούν «κλειδωμένους» σε μια ζωή που δεν μας ικανοποιεί, για την επίδραση που έχουν τα «ενεργειακά βαμπίρ» στην καθημερινότητά μας και τις «λέξεις πλούτου» που μπορούν να αλλάξουν θεαματικά την κοσμοθεωρία μας.

Αντλώντας από την 30ετή εμπειρία του ως μέντορας πολλών δισεκατομμυριούχων, κορυφαίων αθλητών και καλλιτεχνών, αποκαλύπτει τις συνήθειες αυτών των ανθρώπων που τους οδήγησαν στην επιτυχία, και προειδοποιεί πόσο εύκολο είναι να πέσει κανείς στην παγίδα της εμμονικής επιδίωξης του χρήματος, καταλήγοντας μόνος, κενός ή άρρωστος.

Εξηγεί ακόμη τι είναι το «Έργο Χ» που μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή καθενός από εμάς, αλλά το γιατί είναι σημαντικό να θυμίζουμε κάθε μέρα στον εαυτό μας ότι... θα πεθάνουμε!






Ποιος είναι ο Ρόμπιν Σάρμα

Περίπου 35 χρόνια αφότου εγκατέλειψε την πολλά υποσχόμενη καριέρα του δικηγόρου για εκπληρώσει την αποστολή του ως μέντορας των ηγετών, ο 59χρονος σήμερα Σάρμα έχει πολλά για τα οποία μπορεί να είναι περήφανος. Πολλά από τα best seller του, όπως «O Μοναχός που πούλησε τη Ferrari του» και «Το κλαμπ των 5 π.μ.» θεωρούνται από πολλούς βιβλία «σταθμοί» στον τομέα της αυτοβελτίωσης. Εταιρείες κολοσσοί, όπως η Nike και η Microsoft, εκπαιδευτικά ιδρύματα όπως το Yale University και οργανισμοί όπως η NASA έχουν κατά καιρούς επιστρατεύσει τις συμβουλευτικές του υπηρεσίες για να εκπαιδεύσουν και να εμπνεύσουν το προσωπικό τους. Διάσημοι επιχειρηματίες (όπως ο Ρίτσαρντ Μπράνσον), συγγραφείς (όπως ο Ντίπακ Τσόπρα) και σελέμπριτις (όπως η Τέιλορ Σουίφτ και ο Τζον Μπον Τζόβι) έχουν δηλώσει φαν της δουλειάς του. Οι ομιλίες του ανά την υφήλιο προσελκύουν χιλιάδες κόσμου - με χαρακτηριστικό παράδειγμα την παρουσία του στην Αθήνα πριν από μερικούς μήνες. Αν προσθέσεις σε όλα αυτά και το φιλανθρωπικό έργο του ιδρύματός του για τα παιδιά, είναι προφανές ότι για τον Ρόμπιν Σάρμα η προτροπή προς τους αναγνώστες του να εργάζονται με στόχο να αφήσουν το αποτύπωμά τους στον κόσμο δεν είναι μόνο λόγια, αλλά τρόπος ζωής.




Στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Ο πλούτος που δεν αγοράζεται με χρήμα», ο ινδικής καταγωγής Καναδός συγγραφέας παρουσιάζει μια καινούργια φιλοσοφία και μεθοδολογία επιτυχίας και αυτοεκπλήρωσης.

Βασίζεται στην ιδέα ότι υπάρχουν οχτώ μορφές πλούτου (το χρήμα είναι μόνο μία από αυτές) που αποτελούν το κλειδί για μια ζωή «αφθονίας και ομορφιάς». Δομημένο σε μικρά κεφάλαια που έχουν σχεδιαστεί ως προσωπικές καθημερινές συνεδρίες συμβουλευτικής, το βιβλίο περιέχει οδηγίες και ιστορίες έμπνευσης για καθεμία από τις εξής 8 βασικές ενότητες: Εξέλιξη, Ευεξία, Οικογένεια, Τέχνη, Χρήμα, Κοινότητα, Περιπέτεια και Προσφορά.






Διαβάστε παρακάτω την πλήρη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Ρόμπιν Σάρμα, κατά την πρόσφατή του επίσκεψη στην χώρα μας:

- Κύριε Σάρμα, στο βιβλίο «Ο Πλούτος που δεν αγοράζεται με χρήμα» δίνετε παραδείγματα πολύ επιτυχημένων ανθρώπων που έχουν κατακτήσει την ευτυχία, όμως αναφέρετε και περιπτώσεις ανθρώπων που είναι, όπως λέτε, «πλούσιοι ως προς το χρήμα και φτωχοί ως προς την ποιότητα ζωής». Ποιες είναι οι βασικές διαφορές ανάμεσα σε αυτές τις δύο κατηγορίες ανθρώπων;

- Η πρώτη διαφορά θα έλεγα πως είναι η εξής: Οι άνθρωποι που ζουν μια πραγματικά πλούσια ζωή εστιάζουν σε όλες τις μορφές πλούτου. Εκείνοι που είναι «πλούσιοι ως προς το χρήμα και φτωχοί ως προς την ποιότητα ζωής» είναι συχνά άνθρωποι που έχουν εμμονή με την απόκτηση χρημάτων. Έχουν πιστέψει σε αυτήν την κουλτούρα ύπνωσης που σου λέει ότι αν κερδίσεις πολλά χρήματα, θα γίνεις ευτυχισμένος. Αν έχεις εμμονή με το χρήμα, μπορεί να καταλήξεις με πολλά χρήματα, αλλά μπορεί να υπάρξουν άλλες συνέπειες, π.χ. στην υγεία σου. Πολλοί από τους δισεκατομμυριούχους που έχουν ζητήσει την καθοδήγησή μου καταλήγουν άρρωστοι επειδή ήταν τόσο αφοσιωμένοι στην επιχειρηματική τους αποστολή, που παραμέλησαν την υγεία τους. Επομένως, οι άνθρωποι που ζουν πραγματικά πλούσιες ζωές αναζητούν και τις 8 μορφές πλούτου και αντιλαμβάνονται, κόντρα στις ιδέες που προωθεί η κουλτούρα μας, ότι το να βγεις νικητής στη ζωή έχει να κάνει και με άλλα πράγματα πέρα από το χρήμα.

- Στο βιβλίο σας παρουσιάζετε στρατηγικές και εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να αποκτήσει αυτές τις 8 μορφές πλούτου. Πώς μπορούμε να ξεκινήσουμε να εφαρμόζουμε αυτές τις αλλαγές στη ζωή μας;

Όπως αναφέρει και ο τίτλος ενός από τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου μου «Tο καλύτερο ξεκίνημα είναι να κάνετε την αρχή». Πρόσφατα ένας ραδιοφωνικός παραγωγός στο Ντουμπάι μου έκανε την ίδια ερώτηση. Πώς ξεκινάμε; Η απάντησή μου είναι ότι το καλύτερο ξεκίνημα είναι να κάνεις την αρχή. Περιπλέκουμε υπερβολικά τα πράγματα. Πώς ξεκινάς να γράφεις το βιβλίο που θα αλλάξει τον κόσμο; Γράφεις την πρώτη σελίδα. Πώς ξεκινάς να εκπληρώσεις το όνειρό σου να γίνεις μαραθωνοδρόμος; Σηκώνεσαι από τον καναπέ και πας μια βόλτα. Πώς ξεκινάς την αναζήτηση του έρωτα της ζωής σου; Πας στο σούπερ μάρκετ και πιάνεις κουβέντα με το άγνωστο πρόσωπο δίπλα σου. Ο Κινέζος φιλόσοφος Λάο Τσε είχε πει: «το ταξίδι των χιλίων μιλίων ξεκινά από το πρώτο βήμα». Η πεποίθησή μου είναι ότι μικρές καθημερινές βελτιώσεις, εφόσον εφαρμόζονται με συνέπεια σε βάθος χρόνου, θα οδηγήσουν σε εκπληκτικά αποτελέσματα. Το βιβλίο μου περιέχει εκατοντάδες εργαλεία: Διάλεξε ένα σήμερα και άρχισε να το εφαρμόζεις καθημερινά. Αν αύριο αισθανθείς πως θες να σταματήσεις, δείξε επιμονή. Λίγες μέρες αργότερα, αν αποτύχεις, συγχώρησε τον εαυτό σου, κάνε ίσως μια μέρα διάλειμμα, και συνέχισε μέχρι να καθιερώσεις αυτή τη συνήθεια που στο τέλος θα γίνει κομμάτι της ζωής σου.



- Γιατί πιστεύετε ότι οι άνθρωποι τείνουμε να αναβάλλουμε τις αλλαγές στη ζωή μας, ακόμα κι αν συνειδητοποιούμε ότι αυτό που κάνουμε δεν λειτουργεί; Είναι εξαιτίας του φόβου που αισθανόμαστε ή μήπως επειδή θεωρούμε ότι έχουμε απεριόριστο χρόνο μπροστά μας;

Διαβάσατε το μυαλό μου. Νομίζω ότι ισχύουν και οι δύο αυτοί λόγοι. Το ανθρώπινο είδος είναι αναβλητικό. Λέμε, «θα γυμναστώ, θα βρω τον έρωτα, θα αποκτήσω οικονομική ευμάρεια, θα γίνω ευτυχισμένος κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλά προς το παρόν έχω πολλά πράγματα να κάνω. Έχω όλη τη ζωή μπροστά μου». Αυτό απλά δεν είναι αλήθεια. Ποιος ξέρει τι θα φέρει το αύριο; Οι πανδημίες και οι πόλεμοι είναι μέρος της ζωής, τα ατυχήματα είναι μέρος της ζωής. Αυταπατώμαστε αν θεωρούμε ότι έχουμε απεριόριστο χρόνο μπροστά μας. Παρ΄όλα αυτά αναβάλλουμε πράγματα επειδή είμαστε απασχολημένοι. Δεύτερον, μπορεί στο μυαλό μας να σκεφτόμαστε ότι θέλουμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, ότι θέλουμε μια πλούσια ζωή, ότι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και υγιείς. Όμως συχνά πολεμάμε με τον φόβο μας. Κι όχι μόνο με τον φόβο. Ναι, φοβόμαστε την αλλαγή, φοβόμαστε την αποτυχία, όμως πολλοί από εμάς έχουμε και συναισθηματικές πληγές. Προσπαθήσαμε στο παρελθόν να κάνουμε κάτι σπουδαίο, αποτύχαμε, βιώσαμε πόνο και πλέον έχουμε συσχετίσει την επιδίωξη στόχων με τον πόνο. Ένας τρίτος παράγοντας είναι ότι συχνά, η καθημερινή μας συμπεριφορά αντανακλά την αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας. Έτσι, μπορεί να σκεφτόμαστε ότι θέλουμε όλα αυτά τα εκπληκτικά πράγματα, αλλά έχουμε ένα ψυχολογικό αφήγημα ότι δεν τα αξίζουμε. Και έχουμε επίσης ένα ψυχολογικό αφήγημα ή την πεποίθηση ότι οι σπουδαίοι αθλητές ή οι χαρούμενοι άνθρωποι ή οι άνθρωποι που ζουν υπέροχες ζωές είναι με κάποιον τρόπο διαφορετικοί από εμάς. Δεν είναι διαφορετικοί, απλώς κάνουν διαφορετικά πράγματα.

- Υπάρχουν και στο βιβλίο σας αναφορές για τα διαφορετικά πράγματα που κάνουν οι πλούσιοι και πετυχημένοι άνθρωποι, και πιο συγκεκριμένα για τις συνήθειές τους. Μπορείτε να μας αναφέρετε μερικές από αυτές τις συνήθειες;

Το εν λόγω κεφάλαιο αναφέρεται στην πέμπτη μορφή πλούτου, που είναι ο οικονομικός πλούτος. Μερικά πράγματα που αναφέρω ότι κάνουν οι δισεκατομμυριούχοι είναι τα εξής. Πρώτον: Δεν τους νοιάζει η γνώμη των άλλων. Τι κάνουμε οι περισσότεροι από εμάς; Σκεφτόμαστε μια ιδέα για μια καινούργια επιχείρηση, ή έναν τρόπο να γίνουμε πιο υγιείς και τον μοιραζόμαστε με κάποιον. Με το που θα μας περιγελάσει, ή θα μας πει ότι το σχέδιό μας δεν είναι πρακτικό και ότι δεν είμαστε φτιαγμένοι για να το πετύχουμε, πιστεύουμε αυτήν τη γνώμη. Οι οικονομικά επιτυχημένοι άνθρωποι έχουν ένα όραμα και το προστατεύουν από τις απόπειρες εξευτελισμού ή χλευασμού των επικριτών τους. Είναι πολύ σημαντικό. Πολλές φορές κάνουμε κάτι ιδιαίτερο ή πιστεύουμε σε κάτι ιδιαίτερο και αμέσως μόλις δεχτούμε κριτική, πιστεύουμε την κριτική. Η δεύτερη συνήθεια έχει να κάνει με το ότι αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν ότι η προσωπική εξέλιξη καθορίζει την εξωτερική μας ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν το διάβασμα. Τους αρέσει να πηγαίνουν σε σεμινάρια, έχουν μέντορες, επειδή αντιλαμβάνονται ότι με αυτόν τον τον τρόπο θα εξελιχθούν περαιτέρω. Τρίτον, αυτοί οι άνθρωποι είναι possibilitarians (όρος που αναφέρεται σε ανθρώπους προσανατολισμένους στο να διακρίνουν δυνατότητες μάθησης και κέρδους ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις). Λαμβάνουν συνεχώς ρίσκα και ωθούν τον εαυτό τους να κάνει δύσκολα πράγματα, για να διευρύνουν την εκδοχή της πραγματικότητάς τους. Τέταρτον, αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν ότι η αυτοπειθαρχία είναι μυς. Έτσι καθιερώνουν συνήθειες όπως το πρωινό ξύπνημα, μία από στρατηγικές που αναφέρω στο βιβλίο μου «Το κλαμπ των 5 π.μ.», για να χτίσουν αυτοπειθαρχία. Θα έλεγα επίσης ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι τελειομανείς. Σκέφτομαι τον Στιβ Τζομπς, που ήθελε τα εικονίδια στο iphone να δείχνουν τόσο όμορφα, που να κάνουν τους χρήστες να θέλουν να γλείψουν την οθόνη. Και κάτι τελευταίο, αυτά τα άτομα αντιλαμβάνονται ότι το χρήμα είναι η ανταμοιβή για την προσφορά μαγείας στην αγορά. Για να κερδίσεις ένα εκατομμύριο δολάρια, πρέπει να βοηθήσεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους (ο τίτλος ενός κεφαλαίου από το βιβλίο «Ο πλούτος που δεν αγοράζεται με χρήμα»).



- Στο βιβλίο σας αναφέρετε το ακρωνύμιο ΓΠΧΕΜ (Γονείς, Περιβάλλον, Χώρα, Επαφές και ΜΜΕ - PENAM στα αγγλικά), το οποίο αντιπροσωπεύει τις δυνάμεις που διαμορφώνουν την κοσμοθεωρία μας. Κατά τη δική μου αντίληψη, αυτές οι δυνάμεις, τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου, είναι θέμα τύχης. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιοι ξεκινούν τη ζωή τους από μειονεκτική θέση, και πώς μπορεί κανείς να ξεπεράσει αυτό το μειονέκτημα;

Έχετε δίκιο ότι αυτές οι πέντε δυνάμεις διαμορφώνουν την κοσμοθεωρία μας. Και ναι, ορισμένες φορές αυτό ενέχει δυσκολίες. Παρ' όλα αυτά, τα εργαλεία που μοιράζομαι δείχνουν πώς μπορούμε να «επαναπρογραμματίσουμε» το ΓΠΧΕΜ. Για παράδειγμα η εφαρμογή της τεχνικής ΔΟΠ (Διαλογισμός, Οραματισμός, Προσευχή - MVP στα αγγλικά) κάθε πρωί θα έχει σίγουρα αποτελέσματα, μέσα από τη δύναμη της νευροπλαστικότητας, στο να αλλάξει ο τρόπος που βλέπει κανείς τα πράγματα. Το κεφάλαιο του βιβλίου μου με τίτλο «Στρατολογήστε ένα νεκρό διοικητικό συμβούλιο» αναφέρεται στην ανάγνωση βιβλίων από τους ήρωές μας. Διαβάζοντας αυτά τα βιβλία βλέπουμε πώς αυτά τα άτομα ξεπέρασαν τις δυσκολίες με τις οποίες βρέθηκαν αντιμέτωπα, π.χ. πώς ο Νέλσον Μαντέλα αντιμετώπισε τα εμπόδια, ή πώς ένας αθλητής που ξεκίνησε από το μηδέν έφτασε στην αριστεία. Αυτό, λοιπόν, είναι ένα ακόμη εργαλείο. Επίσης, μία από τις κεντρικές ιδέες στο βιβλίο μου είναι ότι «γινόμαστε το κοινωνικό μας δίκτυο». Πρέπει λοιπόν να απελευθερωθούμε από τα ενεργειακά βαμπίρ. Υπάρχει η έννοια της συναισθηματικής μεταδοτικότητας: Αν βρίσκεται κοντά σε μεμψίμοιρους και αρνητικούς ανθρώπους, τα συναισθήματά τους θα επηρεάσουν υποσυνείδητα τα δικά σου συναισθήματα και τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο. Ένα άλλο εργαλείο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι η τήρηση ημερολογίου, το να γράφουμε κάθε πρωί για το τι είδους άνθρωποι θέλουμε να γίνουμε. Να γράφουμε για το πώς θέλουμε να εξελιχθεί η μέρα μας, για τα ψεγάδια μας και πώς μπορούμε να τα διορθώσουμε, να γράφουμε ακόμη και για το τι πρέπει να συμβεί αυτή τη χρονιά, για να είναι μια καλή χρονιά. Αυτού του είδους η εσωτερική δουλειά, ο οραματισμός και ο επαναπρογραμματισμός θα αρχίσουν να αλλάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο.

- Σχετικά με τα ενεργειακά βαμπίρ που αναφέρατε προ ολίγου, μία από τις συμβουλές που δίνετε στους αναγνώστες σας είναι να κρατούν αποστάσεις από τους τοξικούς ανθρώπους στη ζωή τους. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο όταν εμπλέκονται οικογενειακοί δεσμοί ή συναισθήματα αγάπης. Τι θα προτείνατε σε αυτές τις περιπτώσεις;

Είναι κάτι που ακούω πολύ συχνά. Μόλις χθες ήμουν σε μια κλήση ομαδικού coaching την οποία συντόνιζα και κάποιος μου είπε: «Περνάω δύσκολα με τον άνθρωπο που έχω παντρευτεί. Τον αγαπώ, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Έχω σπουδαία όνειρα, έχω επαγγελματική επιτυχία αλλά μου κόβει τα φτερά». Υπάρχουν μερικές συμβουλές που μπορώ να δώσω: Εάν πρόκειται για μέλος της οικογένειάς σου μπορείς να έχεις επιλεκτικές επαφές μαζί του. Αντί να μιλάτε κάθε μέρα ή να ανταλλάζετε μηνύματα τέσσερις φορές την εβδομάδα, επικοινωνήστε μόνο μια φορά την εβδομάδα. Δεύτερη συμβουλή: Κάνε κάτι δραστικό και μίλησε ανοιχτά με αυτό το άτομο. Πες, «μητέρα, σύζυγε, ή καλέ μου φίλε, κάθε φορά που μοιράζομαι μαζί σου κάτι που με ενθουσιάζει, εσύ σχεδόν αυτόματα θα βρεις έναν τρόπο να μου κόψεις τα φτερά. Θέλω να είμαι μαζί σου, όμως κάθε φορά που είμαι μαζί σου με αποθαρρύνεις, πιθανόν χωρίς να το συνειδητοποιείς. Μπορείς σε παρακαλώ να κάνεις μερικές αλλαγές στη συμπεριφορά σου;». Αν δεν κάνει αυτές τις αλλαγές, τότε έχεις την επιλογή να φύγεις. Σχετικά με αυτήν την επιλογή, είναι καλό να θυμόμαστε το τρίπτυχο "reason, season, lifetime". Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι προορισμένοι να μείνουν μαζί μας εφ' όρου ζωής. Κάποιοι εμφανίζονται στη ζωή μας για κάποιο λόγο, κάποιοι για μία συγκεκριμένη περίοδο, κάποιοι για πάντα . Αν εξελίσσεσαι πολύ γρήγορα σαν άνθρωπος, οι περισσότεροι δεν θα μπορούν να συμβαδίσουν μαζί σου. Η τελευταία συμβουλή που έχω να δώσω είναι η εξής: Μπορείς να εξακολουθείς να αγαπάς ένα μέλος της οικογένειάς σου που είναι τοξικό, αλλά κάντο από μακριά. Μερικές φορές πρέπει απλώς να κόψεις επαφές με κάποιο άτομο, επειδή έχεις μόνο μια ζωή να ζήσεις, και πρέπει να αγαπάς αυτό το άτομο από μακριά. Στείλ'του θετικότητα, αλλά κατανόησε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει, κι αν θες να ζήσεις μια σπουδαία ζωή πρέπει να απομακρυνθείς. Αυτή είναι μια πράξη ηγεσίας, μια πράξη γενναιότητας και μια πράξη αγάπης για τον εαυτό σου.

- Μια άλλη ερώτηση που έχω να σας θέσω αφορά τη δύναμη των λέξεων που αναλύετε στο βιβλίο σας. Γιατί συμβουλεύετε τους αναγνώστες σας να σταματήσουν να χρησιμοποιούν αδύναμες εκφράσεις όπως «θα προσπαθήσω» και να χρησιμοποιούν «λέξεις πλούτου»;

Η τρέχουσα κουλτούρα μάς διδάσκει τον λόγο του θύματος, αντί για λέξεις που εστιάζουν στις δυνατότητες και την πραγματική επιτυχία. Κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε φυτεύει έναν σπόρο στο υποσυνείδητό μας. Ο τρόπος που μιλάμε στους άλλους και σ' εμάς καθορίζει τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας. Οι περισσότεροι μιλάμε στον εαυτό μας χειρότερα απ' ό,τι θα μιλούσαμε σε έναν σκύλο. Κι όταν λέμε στον εαυτό μας «τα θαλάσσωσες, δεν είσαι ικανός, δεν είσαι πολύ έξυπνος, είσαι κάλπικος, οι άνθρωποι θα καταλάβουν ότι δεν αξίζεις» συνεχίζουμε να διαβρώνουμε την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Το τονίζω ξανά, η συμπεριφορά μας αντανακλά αυτήν την εικόνα. Αν δεν βλέπεις τον εαυτό σου με καλό μάτι, δεν θα ξυπνήσεις στις πέντε το πρωί (για την πρωινή ρουτίνα αυτοβελτίωσης), δεν θα ωθήσεις τον εαυτό σου να εργαστεί, δεν θα συμπεριφέρεσαι καλά στους άλλους, επειδή δεν συμπαθείς και πολύ τον εαυτό σου. Επομένως οι λέξεις είναι πολύ ισχυρές για τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας. Οι λέξεις είναι δημιουργία, είναι επιρροή. Οι λέξεις που χρησιμοποιώ για εσένα, όταν συνομιλώ μαζί σου, θα σε επηρεάσουν. Πώς πέτυχε ο Μαντέλα όσα πέτυχε για το έθνος του; Σε μεγάλο βαθμό το έκανε μέσω των λέξεων. Στην κουλτούρα μας χρησιμοποιούμε φράσεις όπως «Τα πήγες πολύ καλά στην παρουσίαση. Τους τρέλανες». Ή όταν μας αρέσει κάτι πολύ μπορεί να πούμε «είναι αρρώστια αυτό το πράγμα». Έτσι μιλούν οι άνθρωποι σήμερα. Χρησιμοποιούμε συχνά λέξεις όπως «απεχθάνομαι». «Απεχθάνομαι αυτήν την καφετέρια». Οι λέξεις είναι απίστευτα ισχυρές. Έτσι, όταν έχουμε επίγνωση των λέξεων που χρησιμοποιούμε, γινόμαστε λιγότερο απρόσεκτοι και επικοινωνούμε καλύτερα όχι μόνο με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό μας. Πιστεύω πολύ σε αυτό το κεφάλαιο, που περιλαμβάνει δεκάδες λέξεις τις οποίες προτείνω να χρησιμοποιεί κάποιος (παραδείγματα: Αριστεία, Δημιουργικότητα, Μαγεία, Αγάπη, Μπορώ κτλ). Ένας από τους τρόπους λοιπόν που μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας είναι να μάθουμε να χρησιμοποιούμε καλύτερες λέξεις, επειδή έτσι θα μπορούμε να γράφουμε καλύτερα και να μιλάμε καλύτερα. Και καθώς θα γράφουμε και θα μιλάμε καλύτερα, θα τα πηγαίνουμε όλο και καλύτερα στον κόσμο.

- Μια απο τις πιο ενδιαφέρουσες έννοιες στο βιβλίο σας, τουλάχιστον για μένα, είναι αυτή του «Έργου Χ», του ενός «αριστουργήματος» που λέτε ότι κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος, και το οποίο συμβουλεύετε τους αναγνώστες να βρουν και να εστιάσουν όλες τους τις προσπάθειες και τους πόρους για να το τελειοποιήσουν. Πώς μπορεί να προσεγγίσει αυτόν τον στόχο ένας απλός εργαζόμενος που τα βγάζει ίσα ίσα πέρα με τον μισθό του;

Πολύ καλή ερώτηση. Έχετε δίκιο, η έννοια του «Έργου Χ» αφορά τον εντοπισμό του ενός και μοναδικού πρότζεκτ που θα γίνει το «Ταζ Μαχάλ» σου, η «Ακρόπολή» σου. Είναι πιο εύκολο για τους καλλιτέχνες, ή τους επιχειρήματίες, όμως τι γίνεται με κάποιον που εργάζεται π.χ. σε ένα εστιατόριο; Θα έλεγα ότι μια θέση εργασίας είναι δουλειά μόνο αν τη βλέπουμε σαν δουλειά. Κάθε είδους εργασία είναι βαθιά αξιοπρεπής. Κάθε είδους εργασία είναι βαθιά αξιοσέβαστη. Νομίζω ότι ζούμε σε έναν κόσμο όπου υπερβολικά πολλοί άνθρωποι λένε ότι θα κάνουν σπουδαία πράγματα στη δουλειά τους όταν γίνουν CEO, όταν γίνουν διάσημοι στο TikTok και έχουν όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω τους, όμως εγώ πιστεύω ότι το πραγματικό μεγαλείο είναι πώς συμπεριφέρεσαι όταν κανείς δεν σε κοιτάζει. Έτσι λοιπόν θα έλεγα σε κάποιον που π.χ. εργάζεται σε ένα εστιατόριο ή οδηγεί ταξί: «Κάθε μέρα έχεις μια ευκαιρία να δείξεις στον εαυτό σου πόσο καλός είσαι στη δουλειά σου. Κάθε μέρα έχεις την ευκαιρία να κάνεις τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη». Είναι κάτι που ξεχνάμε. Στο βιβλίο μου αναφέρω το παράδειγμα του Αλμπέρτο, ενός πορτιέρη που γνώρισα σε ένα ξενοδοχείο της Βαρκελώνης. Μου είπε ότι δεν ξέρει αν έχει κάποιο αντίκτυπο η δουλειά του κι εγώ του απάντησε ότι πιθανότατα αναπτέρωνε το ηθικό περίπου 100 ανθρώπων την ημέρα με τη θετικότητά του. Σε διάστημα ενός χρόνου θα έχει επηρεάσει και συγκινήσει δεκάδες χιλιάδες άτομα, σε δέκα χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες. Ο στόχος είναι να γινόμαστε πρότυπα αριστείας.

- Μία τελευταία ερώτηση: Στο «Ο Πλούτος που δεν αγοράζεται με χρήμα» υπάρχουν αρκετά κεφάλαια που απηχούν τη λατινική φράση «memento mori» («να θυμάσαι ότι πρέπει να πεθάνεις») ένα θέμα που απαντάται στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, την τέχνη, τον βουδισμό και άλλες θρησκείες ανά τον κόσμο. Γιατί είναι σημαντικό να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι θα πεθάνουμε;

Υπάρχουν όντως ορισμένα κεφάλαια προς το τέλος του βιβλίου που έχουν να κάνουν με το πόσο σύντομη είναι η ζωή, π.χ. το «Ζήστε την εμπειρία της κηδείας ζωντανοί» και το «Φάτε σήμερα το τελευταίο σας δείπνο». Όταν υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας κάθε πρωί, όταν ο υπόλοιπος κόσμος κοιμάται, ότι θα πεθάνουμε, ζούμε πιο εστιασμένα. Δεν αναβάλλουμε πράγματα, είμαστε πιο τολμηροί αντί να ανησυχούμε για την απόρριψη. Δεν συγκρατούμε τον εαυτό μας από το να εκφράσει την αγάπη του, λέμε στους συγγενείς και τους φίλους μας ότι τους αγαπάμε. Και τους δείχνουμε αυτήν την αγάπη. Στη δουλειά, νοιαζόμαστε περισσότερο για την εργασία που κάνουμε, υπάρχει μία αίσθηση επείγοντος. Και θα έλεγα επίσης ότι, όταν υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι η ζωή είναι μικρή, προσέχουμε την ομορφιά γύρω μας. Αυτό το πρωί έζησα κάτι εκπληκτικό. Στις 4 τα ξημερώματα είδα την πανσέληνο δίπλα στην Ακρόπολη. Για μένα αυτή η εικόνα ήταν μαγική. Επομένως, αν ξέραμε ότι μας απομένει μια εβδομάδα ζωής, θα προσέχαμε την μαγεία παντού στον κόσμο, επειδή σύντομα θα τον εγκαταλείπαμε. Και ξέρουμε ότι αυτό είναι αλήθεια, γιατί οι άνθρωποι που είναι κοντά στον θάνατο αγκαλιάζουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και κοιτάζουν τα πάντα γύρω τους, επειδή ξέρουν ότι στο μέλλον δεν θα μπορούν να το κάνουν. Χτίζοντας λοιπόν μια ιεροτελεστία - αναφέρομαι σε κάποιες από αυτές στο βιβλίο μου - που να μας θυμίζει πόσο σύντομη είναι η ζωή, αποκτάμε μια πολύ πιο πλούσια ζωή.


Ειδήσεις σήμερα:

Κοινή συνισταμένη τα fake news για ΣΥΡΙΖΑ-Βελόπουλο, λέει η ΝΔ με αφορμή τη «μάχη της φέτας»

Επτάστερος ο Παναθηναϊκός μετά την «αιχμαλωσία» της Ρεάλ στον τελικό - Το μεσημέρι η επιστροφή των θριαμβευτών

«Ήταν προμελετημένο έγκλημα, τον έσωσα με σακούλες σκουπιδιών» - Νέα μαρτυρία για την επίθεση στους εθελοντές στην Πάρνηθα