Δέκα απαγορευμένες ταινίες

Κουρδιστό Πορτοκάλι. ( Clockwork Orange 1971)
Μια ταινία του Στάνλει Κιούμπικ, η οποία εξ αρχής φαινόταν ότι θα αντιμετώπιζε προβλήματα, καθώς ο ίδιος ο Κιούμπρικ είχε απαγορεύσει να βγει στους βρετανικούς κινηματογράφους. Μάλιστα ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει ότι η ταινία θα βγει μόνο μετά το θάνατό του.  Εκτός λοιπόν από την Βρετανία, η ταινία απαγορεύτηκε στην Ιρλανδία, Σιγκαπούρη, Μαλαισία, Νότιο Κορέα και Ισπανία.

Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (The Texas Chainsaw Massacre 1974)
Η ιστορία βασίστηκε σε ένα πραγματικό δολοφόνο τον Ed Gein, ο οποίος μπορεί να μην είχε πριόνι, αλλά ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία δεκάδων ανθρώπων. Μάλιστα -όπως παρουσιάζεται και στην ταινία- ο δολοφόνος φορούσε κομμάτια από ανθρώπινο δέρμα ως μάσκα. Η ταινία είχε απαγορευτεί στην Φιλανδία, Αγγλία, Αυστραλία, Δυτική Γερμανία, Χιλή, Ιρλανδία, Νορβηγία Σιγκαπούρη και Σουηδία.



Ο εξορκιστής (The Exorcist 1973)
Ένα από τα πιο αντιφατικά έργα που βγήκαν ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες. Παρόλο που η ταινία είχε προταθεί για δέκα Όσκαρ, και κέρδισε τα δυο από αυτά, οι κριτικοί κινηματογράφου ήταν διχασμένοι αναφορικά με την παρουσίαση της 12χρονης κοπέλας το πνεύμα της οποίας καταλαμβάνεται από τον σατανά. Η ταινία απαγορεύτηκε στην Αγγλία, Μαλαισία και Σιγκαπούρη.



Η ζωή του Μπρίαν (Life of Brian 1979)
Μια από τις επιτυχημένες σατιρικές ταινίες του αιώνα, η οποία όμως ήρθε αντιμέτωπη με πολλές θρησκευτικές οργανώσεις. Μάλιστα μέχρι το 2009, η ταινία δεν είχε προβληθεί στον κινηματογράφο της πόλης Aberystwyth της Ουαλίας.  Η ταινία είχε απαγορευτεί και στην Νορβηγία, Σιγκαπούρη και Ιρλανδία.



Το τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι (The Last Tango in Paris 1973)
Μια ταινία που έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου μεταξύ άλλων και για την ερωτική σκηνή ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές Maria Schneider και Marlon Brando. Μάλιστα το 2007 η Maria Schneider είχε δηλώσει ότι μετά την επίμαχη ερωτική σκηνή όπου είχε χρησιμοποιηθεί βούτυρο, της έχουν μείνει πολύ άσχημες αναμνήσεις και από τότε  μαγειρεύει μόνο με ελαιόλαδο. Η ταινία είχε απαγορευτεί στην Ιταλία Σιγκαπούρη, Νέα Ζηλανδία, Πορτογαλία και Νότιο Κόρεα.



Τέρατα (Freaks 1932)
Η ταινία απεικονίζει τον γάμο μιας πανέμορφης γυναίκας με έναν νάνο που εργάζεται σε τσίρκο. Αυτό που έκανε την ταινία να βρεθεί στην δεκάδα, είναι ότι ο σκηνοθέτης της Tod Browning συμπεριέλαβε στην ταινία ανθρώπους οι οποίοι είχαν σωματικές δυσμορφίες. Αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει κουστούμια και μέικ άπ και επέλεξε κανονικούς ανθρώπους. Δεδομένου της εποχής, η επιλογή αυτή σόκαρε το κοινό. Μετά την εν λόγω ταινία Ο σκηνοθέτης, δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να βρει και πάλι δουλεία. Η ταινία απαγορεύτηκε στην Ιταλία, Φιλανδία και Ιρλανδία.



120 Μέρες στα Σόδομα (120 Days of Sodom)
Γνωστή και ως Salò, η ταινία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων λόγω της ωμής βίας, τον σκληρών ερωτικών σκηνών και  των σεξουαλικών βασανιστηρίων.
Η ταινία απαγορεύτηκε στην Ιταλία, Αυστραλία, Γερμανία, Νέα Ζηλανδία και Νορβηγία



Μικι (Mikey)
Η πλοκή του έργου έμελλε να αποδειχθεί ένα άκρος πραγματικό σενάριο για τη ζωή του διανομέα της ταινίας James Bulger. Η πρώτη σκηνή δείχνει ένα 11χρονο αγόρι να σκοτώνει τους γονείς χωρίς κανένα ίχνος θλίψης και μετάνοιας. Λίγους μήνες μετά την ολοκλήρωση της ταινίας ο  James Bulger σκοτώθηκε από δυο 11χρονους μαθητές. Μετά από αυτό το περιστατικό η ταινία απαγορεύτηκε στην Αγγλία.



The Devils
Στη ζωή του Γάλλου ιερέα Grandier που έζησε τον 17 αιώνα αναφέρεται η ταινία, η οποία κατάφερε να έρθει σε έντονη αντιπαράθεση με την Ιταλική εκκλησία. Μάλιστα στους πρωταγωνιστές της ταινίας Vanessa Redgrave και Oliver Reed  απαγορεύτηκε να η είσοδος στην Ιταλία. Η ταινία απαγορεύτηκε στην Φιλανδία, Ιρλανδία και Ιταλία



Καλιγούλας (Caligula 1979)
Η ταινία θεωρήθηκε αντιφατική όχι μόνο για την απεικόνιση της ωμής βίας  αλλά και για την παρουσίαση των σεξουαλικών προτιμήσεων του Καλιγούλα απέναντι στο πρόσωπο της αδελφής του και όχι μόνο.