Η ζωγραφική και η φωτογραφία μαζί, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Ο Αμερικανός καλλιτέχνης και καθηγητής φωτογραφίας Gerald Pryor παρουσιάζει μια ιδιαίτερη έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, χρησιμοποιώντας τη ζωγραφική και τη φωτογραφία «προς μια συνομιλία με την αρχαιοελληνική κληρονομιά»
Σπύρος Ιωάννου
Ο Gerald Pryor, είναι Αμερικανός καλλιτέχνης και καθηγητής φωτογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης φιλοξενεί –με διάρκεια έως 30 Σεπτεμβρίου –δώδεκα έργα– από τη νέα δουλειά του καλλιτέχνη– παρουσιάζοντας μια ιδιαίτερη τεχνική στην οποία χρησιμοποιεί τη ζωγραφική και τη φωτογραφία «ως ένα ενιαίο εκφραστικό μέσο».
Σε ένα ενημερωτικό σημείωμα των διοργανωτών σχετικά με την ιδιαίτερη τεχνική διαβάζουμε: «O καλλιτέχνης εκκινεί από αποτυπώματα του ανθρώπινου σώματος πάνω σε φύλλα αλουμινίου: απλώνει χρώμα τέμπερας στο ίδιο του το σώμα και αρχίζει να κυλιέται, να μετακινείται, να στέκεται, να γονατίζει και οι κινήσεις αυτές, καταγραμμένες πάνω στα διαφορετικά στρώματα χρωμάτων, εντυπώνονται στη ζωγραφική επιφάνεια σε μια προσπάθεια να της προσδώσουν ζωή».
Κλείσιμο
Επιπλέον «Μόλις ολοκληρωθεί το ζωγραφικό μέρος, φωτογραφίζεται σε σχεδόν απόλυτο σκοτάδι με φλας. Ο Pryor επιτρέπει, έτσι, στην τυχαία φωτεινότητα του φλας να είναι αυτή που θα καθορίσει το τελικό εικαστικό αποτέλεσμα. Επιχειρεί να διερευνήσει τη δυναμική ενός ζωγραφικού έργου στο σκοτάδι μέσω της φωτογραφικής του αναπαράστασης».
Την επιμέλεια της έκθεσης –με τίτλο “Greek Body Overlays”– έχει αναλάβει η δρ. Θάλεια Βραχοπούλου, η οποία είναι καθηγήτριας Φιλοσοφίας της Τέχνης, με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Σύμφωνα με τον Pryor, «η σπουδαιότητα του ανθρώπινου σώματος είναι ο κύριος άξονας στην αρχαία ελληνική τέχνη, όπως φαίνεται και από τα αγάλματα των Κούρων αλλά και μεταγενέστερα γλυπτά».
Παράλληλα «στην τεχνική του ο καλλιτέχνης αξιοποιεί συνήθη διακοσμητικά μοτίβα των αρχαίων ελληνικών ψηφιδωτών, που του επιτρέπουν την ανάδειξη μιας αισθητικής έμπλεης νοημάτων και χαράς. Με την ψηφιακή επεξεργασία αυτών των φωτογραφικών απεικονίσεων, με τις χρωματικές επικαλύψεις, τη δημιουργία διπτύχων και την αδιαφάνεια, επιχειρείται μια διαρκής σωματική διάδραση του καλλιτέχνη με την αρχαία Ελλάδα. Οι τελικές φωτογραφίες εκτυπώνονται σε μεγάλα φύλλα χαρτιού, σε εκτυπωτή ψεκασμού μελάνης».
Με αυτήν τη “σωματοποιημένη” φωτογραφική αλληλουχία, μέσα από το φλας της φωτογραφικής κάμερας, ο Αμερικανός καλλιτέχνης επιδιώκει να συνομιλήσει με την αρχαιοελληνική κληρονομιά..»
