Στη Χρονιά του Πετεινού

Οι διακυμάνσεις του καιρού πολλές φορές συμβαδίζουν απόλυτα με τις αντίστοιχες της ψυχολογίας. Δεν λέει να αποφασίσει να καλοκαιριάσει σταθερά ακόμα, βλέπετε. Ο κόσμος προσπαθεί από κάπου να κρατηθεί και αυτό ίσως να είναι να είναι ακόμα και ο ήλιος ή η θάλασσα, που ακόμα ατενίζει με αισιοδοξία. Ακόμα μία εβδομάδα πέρασε στη Θεσσαλονίκη και πάμε παρέα να δούμε τα κυριότερα γεγονότα που τη σημάδεψαν.

Ξεκινάμε με μία πρωτότυπη δράση. Οι αρχές της πόλης και οι μετανάστες της China Town γιόρτασαν από κοινού την κινεζική πρωτοχρονιά και την έλευση της Χρονιάς του Πετεινού. Παρέλασαν κινέζικοι δράκοι και έγινε επίδειξη κουνγκ φου. «Ανοίξτε ένα εστιατόριο, ένα κατάστημα με κινεζικά προϊόντα, ανοιχθείτε στην κοινωνία, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα», τους προέτρεψε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης. «Θέλουμε να έχουμε καλύτερη επικοινωνία με τους Έλληνες που ζουν εδώ, να γίνουμε περισσότερο φίλοι», δήλωσε από τη μεριά του ο πρόεδρος της Ένωσης, Λι Φενγκ Πινγκ. 

Ο φετινός εορτασμός της κινέζικης πρωτοχρονιάς έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς στις εκδηλώσεις παρευρέθηκε ο Κινέζος πρέσβης στην Ελλάδα, Τζόου Σιαολί. Το απόγευμα οι εκδηλώσεις μεταφέρθηκαν στην πλατεία Αριστοτέλους με τον Χορό του Λιονταριού. Και στο βάθος προσδοκία για... κινεζικές επενδύσεις.

Συνεχίζουμε, κινηματογραφικά. Παρακολουθήσαμε την «Υπόθεση Φριτς Μπάουερ: Μυστική ατζέντα» του Λαρς Κράουμε, με μοναδικές ερμηνείες από τους Μπούργκχαρτ Κλάουσνερ (διευθυντής εισαγγελίας) και Ρόναλντ Ζέρφλεντ (πιστός συνοδοιπόρος). Ένα φιλμ επίκαιρο, με διαχρονικό χαρακτήρα, που μας ταξιδεύει στο μακρινό 1957 και μας δείχνει τον αγώνα ενός ανθρώπου για να αποδοθεί δικαιοσύνη, και η νέα Γερμανία -μετά τη δίνη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου- να οικοδομηθεί σε στέρεα θεμέλια. Μιλάμε προφανώς για μία συντηρητική Ευρώπη. Για την ήπειρο του φόβου και της συγκάλυψης, που ο καπιταλισμός δημιουργεί μάζες στις οποίες στοχεύει ο ναζισμός. 

Άλλωστε, για να βρεθεί πρόσφορο έδαφος για την επικράτηση των ολοκληρωτικών καθεστώτων πρέπει να υπάρχει κρίση - οικονομική, κοινωνική, ηθική. Είναι όμως καθολική βούληση η τιμωρία τους, ή μήπως μία δική του προσωπική ουτοπία, κόντρα σε ένα παγκόσμιο σύστημα που είναι ικανό να συνθλίψει τον κάθε ρομαντικό; Μία διεθνής συνωμοσία, που υποθάλπει εγκληματίες, στο βωμό μίας φαινομενικής σταθερότητας. Μια αποσιώπηση και μία άρνηση να κοιτάξουμε το παρελθόν κατάματα και να συλλάβουμε τους ηθικούς αυτουργούς. Τι ορίζεται, άραγε, ως εθνική προδοσία και τι ως ηθικός εκβιασμός και δικαίωση μετά θάνατον; Μπορεί άραγε να νικηθεί το κακό;

Και από το μάθημα ιστορίας στην προβολή της ταινίας «Κοκοράκι». Οι παιδικές προβολές συνεχίζονται με μεγάλη επιτυχία, τα πρωινά της Κυριακής, στην κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον. Ακολουθεί η «Ζωούπολη», που κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα στο animation, ενώ στη συνέχεια μπαίνουμε σε ρυθμούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Είναι όμως, πραγματικά, όμορφο, να βλέπεις παιδιά να βγαίνουν από τη σκοτεινή αίθουσα χαμογελαστά, κρατώντας ένα μπαλόνι στο χέρι και στη συνέχεια να κάνουν μία βόλτα, με ήλιο η βροχή στη πλατεία Αριστοτέλους. 

Την ίδια ώρα στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, προβάλλεται η «Κλούβα» του Μοχάμεντ Ντιαμπ. Μία ταινία που είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης τον Νοέμβριο. Μία ημέρα μέσα στη δίνη του εμφύλιου σπαραγμού, μέσα από τα μάτια του θεατή. Βρισκόμαστε στο Κάιρο, το καυτό καλοκαίρι του 2013, δύο χρόνια μετά την αιγυπτιακή επανάσταση. Σε αυτές τις δύσκολες, λοιπόν, συνθήκες, όσες διαφορές κι αν έχουν οι άνθρωποι -πολιτικές, θρησκευτικές, μορφωτικές, κουλτούρας-, είναι αναγκασμένοι να συνυπάρξουν και να συνεργαστούν για να επιβιώσουν. Aνεξαρτήτως ηλικίας και φύλου. 



Το χάσμα αμβλύνεται. Κάπως έτσι δίνεται το οικουμενικό μήνυμα πως, όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή κι οι άνθρωποι είναι καλοί από τη φύση τους. Πρωταγωνίστρια, η Νέλι Καρίμ, μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της χώρας. Δεν χάνει το θάρρος. Βοηθά συμμάχους κι εχθρούς, ως νοσοκόμα. Την αγωνία, την ένταση, το άγχος, διακόπτουν στιγμές χαλάρωσης μέσα στην κλούβα, με γέλιο, με παλιές αναμνήσεις. «Τι ωραία, που ήταν τότε», αναφωνεί κάποιος. Μακριά από πόλεμο, συρράξεις, κινδύνους, θανάτους. Ένα κλειστοφοβικό (οπτική από μέσα-κλούβα προς τα έξω-υπόλοιπος κόσμος), συναρπαστικό φιλμ, που δεν έχει τα όρια του στην Αίγυπτο, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο, άκρως παραστατικό, στα όρια του ντοκιμαντέρ.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την COSMOTE TV, φιλοξενεί στο Ολύμπιον τη ζωντανή μετάδοση της 89ης Τελετής Απονομής των Βραβείων Όσκαρ και δίνει τη δυνατότητα στον κόσμο, μέσω προσκλήσεων, να βρεθεί εκεί, δίχως περαιτέρω επιβάρυνση. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το βράδυ της Κυριακής 26 προς Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου και θα είναι μία μοναδική εμπειρία για τους τυχερούς!

Έξω από το σινεμά, τώρα είχαμε ένα μεγάλο πανηγύρι την Τσικνοπέμπτη. Από νωρίς το μεσημέρι στην πόλη ψησταριές, μυρωδιές και γεύσεις, μίας μορφής εκτόνωση και ο καιρός ιδανικός, σαν να συνηγορούσε κι αυτός να γιορτάσουμε, να ξεφύγουμε για λίγες ώρες. Κι όσο νύχτωνε, τόσο και πιο έντονα όλα τα παραπάνω, μέχρι το ΠΑΟΚ-Σάλκε, που μπορεί να μην είχε ευτυχή κατάληξη για τον Δικέφαλο του Βορρά, αλλά ήταν ένα πάρτι δίχως τέλος από περίπου 30.000 ανθρώπους. Ακολούθησε και ο τελικός Κυπέλλου για το μπάσκετ, στο Παλαί Ντε Σπορ, με τον Παναθηναϊκό να κάνει επίδειξη δύναμης στην έδρα του φιναλίστ, Άρη και να κατακτά ακόμα ένα τρόπαιο. Δεν έλειψαν βεβαίως τα παρατράγουδα.

Έχοντας μπει στην εβδομάδα κορύφωσης της Αποκριάς, βλέπουμε ανθρώπους μεταμφιεσμένους στο δρόμο, κάθε βράδυ πάρτι μασκέ στα μαγαζιά και διάθεση. Ακολουθεί τριήμερο, καθώς υπάρχει κι η Καθαρά Δευτέρα κολλητά στο σαββατοκύριακο. Ευκαιρία για μία απόδραση. Και μετά ξανά φουλ στις υποχρεώσεις μας, μέχρι την 25η Μαρτίου και το Πάσχα, που φέτος πέφτει νωρίς.