Ο Άνθρωπος είναι το εργαλείο

Απόγευμα στο φιλόξενο διαμέρισμα του σχεδιαστή Μάρκελλου Νύκτα και ο ευγενικός οικοδεσπότης μου παραχωρεί μια συνέντευξη στην οποία μιλάμε για όσα απασχολούν την ελληνική κοινωνία, με την αμεσότητα και την αφοπλιστική ειλικρίνεια που τον χαρακτηρίζουν. Η πρώτη μου ερώτηση είναι πώς θα χαρακτήριζε το «τώρα» που βιώνουμε. «Ζούμε μια κατάσταση πολιορκίας», αρχίζει να μου λέει. 

«Ο κυριότερος τομέας που επηρεάζεται είναι η ψυχολογία μας. Η εποχή και ο τόπος ασκούν ψυχολογική βία, ανεξαρτήτως αν κάποιος έχει να φάει ή όχι». Τι εισπράττει ο ίδιος από τον κόσμο; «Σε προσωπικό επίπεδο κάτι θετικό και αλληλέγγυο», απαντάει. «Αυτό βοηθάει ένα καρκισσιστικό άτομο όπως εμένα. Δίνω όλο μου τον εαυτό για να προσέχω τον εαυτό μου, να φτιάχνω τη διάθεσή μου. Αφήνομαι στην καθημερινότητα, στην επικοινωνία μου και έτσι το διασκεδάζω. Δεν κρατάω ρολόι στις σχέσεις μου. Όσο και όπου με πάνε».

Εδώ και λίγο καιρό ο Νύκτας κάνει αισθητή την παρουσία του στα κοινωνικά δίκτυα όπου ανεβάζει φωτογραφίες, σχόλια για την επικαιρότητα -πάντα με χιούμορ- και ποιήματα βγαλμένα απ' όσα συμβαίνουν και παρατηρεί. «Τους στίχους άρχισα να τους γράφω από την εποχή που έκανα τηλεόραση», μου εξηγεί. «Τώρα το κάνω πιο συχνά, πάντα με σάτυρα, επειδή τα βλέπει και πολύς κόσμος».



Τον ρωτάω για τη μεγάλη του αγάπη, τη μόδα. «Η μόδα δέχτηκε πρώτη τα πυρά της κρίσης», μου λέει σοβαρά. «Έχει αφαιρεθεί από την εμφάνιση του μέσου Έλληνα. Τώρα δεν τους απασχολεί αν φαίνονται άσχημοι. “Ξεκουράζονται” πάνω σ' αυτό λόγω ιδεολογίας αλλά κυρίως λόγω τεμπελιάς, και μετά λόγω ανέχειας. Βλέπεις, είναι θέμα κουλτούρας. Το γούστο και η κουλτούρα συνδέονται». 

Τονίζει ότι πρόκειται για μια παθογένεια και ότι ακόμη χειρότερη και από την οικονομική κρίση είναι η κρίση στην αισθητική. «Η αισθητική είναι πλέον ναρκοθετημένη», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Όπου βλέπουν ένα έργο τέχνης το διαλύουν, το σπάνε, κι αυτό δείχνει μένος, μια μανία, έναν πόλεμο κατά οποιασδήποτε μορφής ανωτερότητας του ανθρώπου. Όσοι καταστρέφουν δεν έχουν δει ένα έργο τέχνης, δεν έχουν αγαπηθεί ούτε έχουν αγαπήσει πραγματικά. Δεν έχουν ζήσει κάτι ωραίο. Αισθάνονται σε αδιέξοδο επειδή δεν αγαπούν την τέχνη».

Ο ίδιος, όπως έχω διαπιστώσει κι εγώ, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να δημιουργεί. Γι’ αυτόν, ένα ρούχο προσωποποιεί ένα φίλο, ενσαρκώνει ένα πρόσωπο. Σκέφτεται ένα άτομο και το ντύνει βάζοντάς το σε ένα κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο θα ήθελε να ζει. Μιλώντας φτάνουμε και στο θέμα της κομψότητας. «Θα ήθελα ένα ρούχο να περιέχει και μια έκπληξη», λέει. «Σ' αυτό επάνω μπορείς να αποδεχτείς τη μόδα. Ο μοντερνισμός άπτεται της έκπληξης και η κομψότητα άπτεται της παράδοσης. Οι νέοι μπορούν να είναι πιο κοντά σε μια επανάσταση, να πάρουν κάτι και να το μεταμορφώσουν. Ας μη γελιόμαστε, η μόδα είναι για τους νέους και όσους θέλουν να κρατήσουν τη νεότητά τους. Άλλοι χαλαρώνουν μέσα στην ηλικία τους και δεν τους ενδιαφέρει». 

Θέλω να μου πει πώς ξεπερνάει αυτούς τους καιρούς των ακραίων αλλαγών και απαντάει πως από μικρό παιδί έχει ασκηθεί σε μια ανάλογη πραγματικότητα επειδή η οικογένειά του αναγκάστηκε ν' αφήσει πίσω της στην Κωνσταντινούπολη μια ολόκληρη ζωή και να ξαναρχίσει από το μηδέν. «Τώρα αυτό το βιώνουν όλοι γύρω μου», συμπληρώνει. «Γι’ αυτό ξέρω να ζω καλά, να τρώω καλά ακόμα και με πολύ λίγα. Μέσα στην κρίση έδειξα μια κολεξιόν με 50 μοντέλα στην Εβδομάδα Μόδας. Ήταν μια κολεξιόν με αίσθηση vintage που έδινε την ψευδαίσθηση μιας Σταχτοπούτας που ανοίγει μια ντουλάπα με κουρέλια και η νονά της της κληροδοτεί ένα φουστάνι της Chanel. Είχε απήχηση και ο κόσμος το χάρηκε επειδή βασικά του είπα “μπορείς”».

Μια λύση σε όσα μας ταλανίζουν θεωρεί ότι είναι να απομακρυνθούμε από τον κρατισμό και να καλλιεργήσουμε τον εαυτό μας, να διαβάσουμε, να δούμε θεάματα, να γίνουμε πιο καταδεκτικοί, να παρατηρούμε τους διπλανούς μας και να δημιουργούμε σχέσεις. «Το εργαλείο είναι ο Άνθρωπος», τονίζει. «Ο κόσμος να φροντίζει την επικοινωνία του, να μην ξεχνάει τη φύση και να έχει μια αγκαλιά για τα ζώα. Αυτά, ειδικά, θα του διδάξουν πολλά. Προσωπικά, επιλέγω τη μοναχικότητα επειδή εκεί είναι το βασίλειό μου».

Τέλος, για την τηλεόραση πιστεύει ότι είναι πολύ καννιβαλιστική, ένα κρεοπωλείο, όπως την χαρακτηρίζει. «Ακόμα και η πιο αθώα life-style εκπομπή είναι σαν παρέα λύκων. Εμένα όσες φορές με κάλεσαν κάπου με κατασπάραξαν. Είναι σαν ενυδρείο με καρχαρίες. Παρόλα αυτά θα ήθελα να πάρω μέρος σε μια εκπομπή και να μιλάω για τη μόδα αλλά με γέλιο και καλοπροαίρετη σάτιρα για τη φιλοσοφία της. Θα δούμε». Κάθε συζήτηση με τον Μάρκελλο Νύκτα είναι πάντα γεμάτη ουσία και ενέργεια, αφού είναι ο ίδιος ένας φιλόσοφος του σήμερα.