Χρήστος Ζαμπούνης

Το «Nirvana» έριξε νωχελικά την άγκυρα στον όρμο του μικρού κυκλαδίτικου νησιού. Λόγω μεγέθους, αλλά και ομορφιάς, έγινε αμέσως η κύρια είδηση στις συζητήσεις ντόπιων και ξένων. Αμέσως, επίσης, άρχισαν οι εικασίες. «Είναι ο Χουάν Κάρλος», απεφάνθη ένας παντογνώστης, δείχνοντας την κορόνα στο κέντρο της ισπανικής σημαίας που κυμάτιζε υπερήφανα στην πρύμνη του. «Αποκλείεται, θα είχε μαζί του σωματοφύλακες», σχολίασε έτερος μετά λόγου γνώσεως. «Ε, τότε θα είναι συγγενείς του», συνόψισε υπό τύπον συμπεράσματος επιστημονικού συνεδρίου ο προλαλήσας. Επειδή απουσίαζα σε τουρνουά τάβλι, έγινα κοινωνός των φημών αργά το απόγευμα και επιστρατεύτηκα για να υποδεχθώ τους γαλαζοαίματους επισκέπτες τους οποίους, ειρήσθω εν παρόδω, είχε προλάβει να προσκαλέσει ο οικοδεσπότης του σπιτιού όπου φιλοξενούμαι.

Οποία ήταν η έκπληξις των παρισταμένων όταν διαπιστώσαμε ότι οι Ισπανοί όχι απλώς δεν ήσαν Βουρβώνοι, αλλά βίωναν ένα οικογενειακό δράμα. Τι είχε συμβεί; Ο πλοιοκτήτης μόλις είχε χωρίσει από τη σύζυγό του και οι υπόλοιπες κυρίες εις ένδειξιν διαμαρτυρίας αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τους συζύγους τους στην κρουαζιέρα. Ετσι, βρέθηκαν τρεις νοματαίοι μόνοι τους να πλέουν στο Αιγαίο. Ο Ιζάκ, αυτό ήταν το όνομα του ιδιοκτήτη του «Nirvana», μας εξήγησε ότι είχε σταματήσει για δυόμισι χρόνια να δουλεύει για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: τον γύρο του κόσμου με ιστιοφόρο.

Το ταξίδι του περιέλαβε τον διάπλου του Ατλαντικού, το πέρασμα από το κανάλι του Παναμά, την παραμονή επί μακρό διάστημα στη Γαλλική Πολυνησία και την επιστροφή στα γνώριμα νερά της Μεσογείου. Ακούγαμε αποσβολωμένοι τη λιτή του διήγηση - οι φιοριτούρες συνήθως συνάδουν με την απειρία ή την ασχετοσύνη- και ταξιδεύαμε νοερώς μέσα από αυτή σε εξωτικούς προορισμούς. Λίγα ποτηράκια κρασί αργότερα λαμβάναμε πρόσκληση για μια ιστιοπλοϊκή βόλτα. Για όσους δεν έχουν ταξιδέψει με σύγχρονα ιστιοφόρα, η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι εντυπωσιακή.

Οι ναύτες πλέον δεν αναρριχώνται στα πανιά για να τα ανοίξουν, τούτο γίνεται ηλεκτρονικώς μέσω φορητών υπολογιστών που έχουν ζωσμένους στη μέση τους. Επιπλέον, το εσωτερικό των ιστιοφόρων έχει δραματικώς μεταβληθεί από την εποχή της ανταρσίας του Μπάουντι. Διαθέτουν από home cinema έως κάβες κρασιών. Κατά τη διάρκεια του πλου είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και άλλες ιστορίες που συνέθεταν την εικόνα μιας σύγχρονης Οδύσσειας. Επικεφαλής μιας αλυσίδας καταστημάτων ενδύσεως με 2.500 καταστήματα παγκοσμίως, ο Ιζάκ είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά των πραγματικά μεγάλων: απλότητα, προσήνεια και διαθεσιμότητα. Παρότι κρατούσε το τιμόνι, γύριζε συνεχώς να δει πού ήμασταν ακροβολισμένοι και μας υποδείκνυε την πλευρά που έπρεπε να τοποθετηθούμε αναλόγως της κλίσεως του σκάφους, που όντως ήταν εντυπωσιακή. Κατά διαστήματα, όταν φυσούσε δυνατά ο αέρας, θυμίζαμε αστροναύτες σε προσομοίωση πτήσεως.

Οταν ο καιρός έπεσε, αρχίσαμε να ρωτάμε τον οικοδεσπότη, με τον καταιγιστικό ρυθμό που σου δίνει η άνοδος της αδρεναλίνης, για τα πιο επικίνδυνα ταξίδια του, τις πιο ωραίες θάλασσες, τις πιο ασυνήθιστες εμπειρίες του. Εκείνος απαντούσε μονολεκτικώς ώσπου αποφάσισε να κάνει ένα κομπλιμέντο για το Αιγαίο: «Απ’ όλους τους ανέμους, ο αγαπημένος μου για ναυσιπλοΐα είναι το μελτέμι. Επίσης, μ’ αρέσει η βραχώδης μορφολογία των Κυκλάδων». Τότε θυμήθηκα τον Γκομπινό που έλεγε: «Οι Κυκλάδες είναι ένα από εκείνα τα μέρη του κόσμου όπου το επίθετο “σαγηνευτικός” ταιριάζει με τη μεγαλύτερη ακρίβεια. Πολλές από αυτές εντούτοις μπορούν δίκαια να χαρακτηριστούν άγονοι βράχοι. Στους κόλπους όμως της θάλασσας της Ελλάδος, όπου τους έσπειρε το χέρι των θεών, αυτοί οι βράχοι λάμπουν σαν πολύτιμα πετράδια».