Θάνος Παπαδόπουλος

Το ΚΙΝ.ΑΛ ως πιο πονηρό δεν εκτίθεται αμέσως, αλλά βάζει διάφορα πονηρά και διφορούμενα ερωτήματα. Από κοντά βέβαια και ο Γιάνης Βαρουφάκης εκ του πλανήτη Άρη και ο Κυριάκος Βελόπουλος ή άλλως ταχυδρόμος του Ιησού Χριστού: (του πήγαινε τα ραβασάκια ντε!).

Παραβλέπω την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κριτική για κάτι που υπέγραψε η κυβέρνησή του. Όπως παραβλέπω και την αισιοδοξία του Αλέξη Τσίπρα ότι θα επιστρέψει σύντομα στην εξουσία!

Ναι, στην εξουσία και όχι μόνο στην κυβέρνηση, όπως έκανε στην «Πρώτη Φορά Αριστερά» το 2015, επειδή είχε αυταπάτες! Μπορεί να φαίνεται για αστείο, αλλά είναι μια από τις ονειρώξεις του Αλέξη! Πάω λοιπόν κατευθείαν στην ουσία του ζητήματος.

Έχουν καταλάβει άραγε ότι αυτό που εισηγούνται οι αριστεροδεξιοί πολιτικοί είναι επιστροφή στη σταλινική πολιτική οικονομία του κρατισμού και των κρατικοποιήσεων; Και βέβαια δεν αναφέρομαι στο ΚΚΕ. Αυτοί σταλινικοί γεννήθηκαν και σταλινικοί θα πεθάνουν. Οι ιεχωβάδες, οι παλαιοημερολογίτες, οι Άμις ούτε άλλαξαν, ούτε θ΄ αλλάξουν. Γιατί, λοιπόν, να ζητήσουν ν΄ αλλάξουν οι τυραννόσαυροι του ΚΚΕ; Αν είχαν σκοπό ν΄ αλλάξουν δεν θα ανέβαζαν στο εικονοστάσι του Περισσού τα πορτρέτα του Στάλιν και του Ζαχαριάδη. Στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ αναφέρομαι κυρίως και δευτερευόντως στο ΚΙΝ.ΑΛ. Γνωρίζουν άραγε ότι αυτό που ζητάνε και εξαγγέλλουν με χαρτοπόλεμο και στρακαστρούκες είναι κρατικός καπιταλισμός; Είναι ο κρατικός καπιταλισμός που κατέστρεψε και διέλυσε τη Σοβιετική Αυτοκρατορία, που έχασε τις αποικίες της στην Κεντρική Ασία, στην Υπερκαυκασία, στη Βαλτική, στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη. Γνωρίζουν άραγε ότι εκεί οδηγούσε και ο αυτοκρατορικός πρόεδρος Μάο τη Λαϊκή Κίνα κι ευτυχώς που πέθανε έγκαιρα και σώθηκε η Κίνα από τον Ντενγκ Χσιάο Πινγκ; Και φυσικά δεν θυμούνται ούτε το Βιετνάμ, το Λάος, την Καμπότζη, τη Βόρεια Κορέα, την Κούβα, την Αλβανία. Μικρά παιδιά ήταν, πού να θυμούνται!

Ίσως είναι ώρα να μιλήσουμε για τη βασική αρχή της Πολιτικής Οικονομίας και της Κοινωνικής Πολιτικής. Θυμάσαι, αγαπητέ Αλέξη, που το 2015 είχες υποσχεθεί να μοιράσεις περίπου 10 δισ. στους φτωχούς με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Τα έδωσες αυτά τα χρήματα, τα μοίρασες ποτέ; Άσε, μην απαντήσεις και εκτεθείς, το θυμούνται όλοι: δεν τα έδωσες ποτέ των ποτών. Γιατί; Επειδή το ταμείον ήταν μείον. Όχι μόνο δεν υπήρχε ούτε πεντάρα στο ταμείο, αλλά και τη μικρή ανάπτυξη που παρέλαβες από τον Α. Σαμαρά, το 0,7% του ΑΕΠ, τη μετέτρεψες σε ύφεση -1,2% του ΑΕΠ, αν όχι περισσότερο. Δεν τα είχες λοιπόν και δεν τα ΄δωσες. Το ίδιο θα πάθεις και τώρα με το νέο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, των 4,5 δισ. ευρώ κατά Τσακαλώτο, που δεν μας έδωσε όμως αναλυτικό λογαριασμό. Χωρίς ανάπτυξη πάλι δεν θα τα έχεις και πάλι δεν θα τα δώσεις και θα βγεις ψεύτης πάλι!...

Άκουσε, Αλέξη, αγόρι μου: Όταν ο Στέλιος Κούλογλου έλεγε ότι είχες ισοπαλία με τον Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη δεν το πίστευε – ούτε εσύ εξάλλου. Πλάκα σου έκανε! Αλλά δεν το καταλάβανε οι «Ηρακλείς» σου και του ριχτήκανε! Να σε στηρίξει ήθελε το παλικάρι. Στην πραγματικότητα όλοι ξέρανε ότι ήσουν πολύ κατώτερος του Μητσοτάκη. Ασύγκριτα κατώτερος. Επειδή ο Μητσοτάκης τοποθέτησε τις παροχές του σ΄ ένα πλαίσιο ανάπτυξης και στο πλαίσιο αυτό έκανε και τα κοινωνικά του ρουσφέτια, Εσύ, αντίθετα, Αλέξη, βγήκες και μας είπες τι κοινωνικά ρουσφέτια θα κάνεις, χωρίς να μας πεις πού θα βρεις τα χρήματα, έτσι στα ξεκούδουνα. Οι γενικότητες που αράδιασες δεν είναι ούτε οικονομική πολιτική ανάπτυξης, ούτε κυβερνητικό πρόγραμμα. Αέρας κοπανιστός είναι!

Αρχή πρώτη, λοιπόν: Αν θες να κάνεις κοινωνική πολιτική και μάλιστα ποιότητας, όπως η Σουηδία, η Δανία, η Ολλανδία, η Γερμανία κλπ., πρέπει να αυξάνεις κάθε χρόνο το ΑΕΠ τουλάχιστον 3-4%. Έτσι θα μεγαλώσει η κοινωνική πίτα και θα πάρουν και οι εργαζόμενοι μεγαλύτερο κομμάτι. Έτσι επίσης θα εισπράξεις περισσότερους φόρους για να κάνεις κοινωνική πολιτική: να προστατεύσεις τους άνεργους που θα λιγοστεύουν και γενικότερα τους κοινωνικά μετέωρους. Για να έχεις όμως ανάπτυξη και να μεγαλώσει η πίτα, πρέπει να γίνουν ξένες επενδύσεις – οι ιθαγενείς είναι ελάχιστες. Πρέπει να μετοχοποιηθούν και να ιδιωτικοποιηθούν οι κρατικές επιχειρήσεις και να πάψουν να είναι αποθήκες ρουσφετιών για τον κομματικό στρατό και τα κομματόσκυλα. Διότι τον κοινωνικό πλούτο, τον τεράστιο, τον δημιούργησε για πρώτη φορά ο καπιταλισμός (βλ. «Μανιφέστο Κομμουνιστικού Κόμματος», σελ. 28-31, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»).

Δεύτερη βασική αρχή: τον κοινωνικό πλούτο, τη μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ, τον δημιουργούν οι μεγάλες επιχειρήσεις κυρίως και δευτερευόντως οι μεσαίες επιχειρήσεις. Στην Ελλάδα έχουμε, όμως μόνο 550 εταιρείες με πάνω από 250 εργαζόμενους και άλλες 1.500-2.000 μεσαίες επιχειρήσεις με 50-249 εργαζόμενους. Αυτές δημιουργούν τη συντριπτική πλειοψηφία των θέσεων απασχόλησης και τον μεγάλο όγκο του ΑΕΠ, καθώς και την αύξησή του κάθε χρόνο. Οι μικρές (10-49 εργαζόμενους) και πολύ μικρές (0-9 εργαζόμενους) επιχειρήσεις το μόνο που κάνουν είναι να επιβιώνουν χάρη στη φοροδιαφυγή 20 δισ. ευρώ και τη φοροκλοπή 9-10 δισ. κάθε χρόνο. Και αυτές οι επιχειρήσεις είναι πάνω από 800.000: μαγαζάκια, εμπορικά, ΕΒΓΑ και περίπτερα. Οι μεγάλες επιχειρήσεις εξάλλου για κάθε έναν (1) εργαζόμενο που δουλεύει στα εργοστάσιά τους δημιουργούν έως και τρεις νέες θέσεις απασχόλησης με τις εργολαβίες που δίνουν έξω σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. (Στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ).

Σταματώ εδώ με τις αρχές της πολιτικής οικονομίας γιατί σε βλέπω να χασμουριέσαι, Αλλά έχω ένα ερώτημα: Γιατί, βρε παιδάκι μου, βάζεις πάντα το κάρο μπροστά από το γαϊδούρι; Πώς θα μοιράσεις λεφτά ακόμη και στα ρουσφέτια, αν δεν έχεις ανάπτυξη του ΑΕΠ, αν δεν μεγαλώσει η πίτα του κοινωνικού πλούτου;

Επαναλαμβάνω, λοιπόν: Τον μεγάλο κοινωνικό πλούτο τον δημιούργησε ο καπιταλισμός με τρεις αλλεπάλληλες βιομηχανικές επαναστάσεις και μια ψηφιακή επανάσταση που εξελίσσεται στις μέρες σου και ανατρέπει τα πάντα. Ο σοσιαλισμός απλώς βάζει το αίτημα της πιο δίκαιης κατανομής του πλούτου: τον κοινωνικό πλούτο να μην τον οικειοποιείται μόνον ο καπιταλιστής, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι από την πίτα να πηγαίνει και στον εργαζόμενο. Κι αυτό σήμερα γίνεται πιο εύκολο, επειδή ο πλούτος δεν δημιουργείται μονάχα από το κεφάλαιο και την οργανωτική και διοικητική ικανότητα του καπιταλιστή. Αλλά και από το μυαλό κυρίως και τις καινοτόμες ιδέες του εργαζομένου και λιγότερο από την εργατική του δύναμη. Ρίξε μια ματιά στις νέες (ηλεκτρονικές) επιχειρήσεις, είτε στις πολυεθνικές είτε τις start ups. Γι΄ αυτό κι αυτές οι νέες (ηλεκτρονικές) επιχειρήσεις είναι που μοιράζουν τις περισσότερες δωρεάν μετοχές στους εργαζόμενούς τους.

Οι σοσιαλιστές και ο σοσιαλισμός δεν έβαλαν στόχο την καταστροφή της παραγωγής και του εργοστασίου. Όταν οι Άγγλοι εργάτες κατέστρεψαν τις μηχανές, η ιστορία του εργατικού κινήματος δικαιολόγησε από τη μια την πράξη τους, αλλά από την άλλη την αποδοκίμασε. Είπε: Δεν είναι λύση η καταστροφή. Λύση είναι η δημιουργία και η δικαιοσύνη. Το ίδιο είπε και ο ιδρυτής του ιταλικού Κ.Κ. Αντόνιο Γκράμσι, όταν τα fascio μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προπαγάνδιζαν στις απεργίες τη λεηλασία και την καταστροφή των εργοστασίων. Τότε ο Γκράμσι είπε ότι η παραγωγή πρέπει να συνεχιστεί στα κατειλημμένα εργοστάσια, γιατί διαφορετικά καταστρέφεται ο κοινωνικός πλούτος. Εξάλλου, οι εργάτες και όλοι οι εργαζόμενοι σήμερα έξω από την παραγωγική διαδικασία δεν έχουν κοινωνική οντότητα. Μόνο μέσα στην παραγωγική διαδικασία αποτελούν κοινωνική τάξη (βλ. Αντόνιο Γκράμσι: «Τα Εργοστασιακά Συμβούλια», Εκδόσεις «Στοχαστής»).

Με λίγα λόγια Σοσιαλισμός είναι η επέκταση της Δημοκρατίας από το πεδίο της Πολιτικής στο πεδίο της Οικονομίας και της Κοινωνίας. Στο σοσιαλισμό το κράτος μαραζώνει (όπως είπε ο Μαρξ) και δεν δυναμώνει (όπως είπε ο Στάλιν). Αυτά είναι στοιχειώδη κι όταν τα σταλινικά κόμματα τα αγνόησαν, έδειξαν ότι είχαν αρχίσει να μεταμορφώνονται από προοδευτικά κόμματα και κινήματα ιδεών σε οπισθοδρομικά και αντιδραστικά κόμματα. Από κόμματα της Αριστεράς σε κόμματα της Άκρας, της αντιδραστικής Δεξιάς. Τέτοια αντιδραστικά κόμματα έγιναν το ΚΚΣΕ του Στάλιν, το Κ.Κ. Κίνας του Μάο, το Κ.Κ. Β. Κορέας της δυναστείας των Κιμ, το Κ.Κ. Κούβας της δυναστείας των Κάστρο, το Κ.Κ. Γαλλίας, το ΚΚΕ κλπ. Σε τέτοια οπισθοδρομική κατηφόρα έβαλες Αλέξη και τον ΣΥΡΙΖΑ που δημιούργησες. Επειδή τον θεωρείς ιδιοκτησία σου.

Κατά συνέπεια οι επικρίσεις του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και (εμμέσως) του ΚΙΝ.ΑΛ για την πώληση του 17% της ΔΕΗ είναι υποκριτικές και φαρισαϊκές. Εξυπηρετούν μόνον τη νομενκλατούρα του κράτους και την επιβολή της εξουσίας του συντεχνιακού συνδικαλισμού. Όπως ακριβώς το κίνημα των δασκάλων και των καθηγητών για μη αξιολόγηση του έργου των σχολικών μονάδων και των ιδίων. Γιατί αν δεν είναι υποκρισία, τότε πρόκειται για σκανδαλώδη αμάθεια, αγραμματοσύνη και αναλφαβητισμό: πολιτικό, οικονομικό, θεσμικό, κοινωνικό. Διότι αυτό που ευαγγελίζονται, εμμέσως πλην σαφώς, αυτά τα κόμματα, είναι η επιστροφή στον κρατικό καπιταλισμό των βασιλιάδων, των αυτοκρατόρων και των τσάρων και βεβαίως των δικτατόρων Στάλιν και Μάο. Γι΄ αυτό κι αυτή η επιστροφή στον κρατικό καπιταλισμό των μονομάχων γίνεται με κόλπα και επιχειρήματα του Δημήτρη Βούλγαρη (Τζουμπέ) και του (ψευτο)Θόδωρου Δεληγιάννη. Βέβαια, από τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα που ανδρώθηκε με τα κόλπα του 15μελούς και των καταλήψεων δεν περιμένεις τίποτα καλύτερο. Τόσο μόνο ξέρει, τόσο μόνο μπορεί. Α! Ξέρει να κάνει και κωλοτούμπες…

Υποπτεύομαι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προσχωρήσει στο κίνημα του κοινωνικού φιλελευθερισμού, που θεριεύει στην Ευρώπη και έχει αρχίσει να μπολιάζει και την Αμερική. Επειδή αυτό προδίδουν τα 40 δισ. ευρώ με τα οποία στήριξε την ελληνική οικονομία στην περίοδο της πανδημίας του COVID-19. Αν δεν το ομολογεί είναι για να μην ξυπνήσει το δικά του φρικιά και τα υπολείμματα του Κωστάκη Καραμανλή (του μικρού). Επίσης αυτό προδίδουν και τα 750 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης των Μακρόν-Μέρκελ για την Ευρώπη. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε στις επόμενες εκλογές θα σας πάρει και τα σώβρακα! Γι΄ αυτό, Αλέξη, έχω να σου δώσω μόνο μια μικρή συμβουλή: ακολούθησε αυτό που είπε ο Αϊνστάιν στο Monthly Review: «Ο σοσιαλισμός χρειάζεται μια γερή ένεση με τις ιδέες του φιλελευθερισμού» (βλ. και το άρθρο «Γιατί ο Σοσιαλισμός;», 1ο τεύχος Monthly Review, 1949).

-----------------------------------------------------------------------------------------
*Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας