Θάνος Παπαδόπουλος

Η στρατηγική του Ερντογάν και των ισλαμοεθνικιστών είναι να ανακηρυχθεί η Βόρεια Κύπρος χωριστό ανεξάρτητο κράτος κι αργότερα να ενσωματωθεί στην Τουρκία ως επαρχία της. Ετσι θα ελέγξει απόλυτα τον δίαυλο ανάμεσα στη Μικρά Ασία και την Κύπρο, καθώς και τον δίαυλο ανάμεσα στην Κύπρο και την Ανατολική ακτή της Ασίας.

Αυτός είναι ο πρώτος στόχος της «Γαλάζιας Πατρίδας» που ενσαρκώνει το νεο-οθωμανικό όνειρο για επιστροφή της Τουρκίας σε τρεις ηπείρους: Στην Ασία, πέρα από τη Μικρά Ασία, στην Ευρώπη, πέρα από την Ανατολική Θράκη και στην Αφρική.

Σύμφωνα με το όραμα του νεο-οθωμανισμού η άμυνα, δηλαδή η κυριαρχία, της Τουρκίας εκτείνεται σε τρεις ηπείρους. Στην Ευρώπη η άμυνα, δηλαδή η κυριαρχία, της Τουρκίας αρχίζει στην Αδριατική. Διασχίζει τα Βαλκάνια με το Μουσουλμανικό Τόξο: Βοσνία Ερζεγοβίνη, Αλβανία, όπου διατηρεί ναυτική βάση στην Αυλώνα, δυτική Βόρεια Μακεδονία, Κόσσοβο, νοτιοανατολική Βουλγαρία, Δυτική Θράκη και καταλήγει στο Αζερμπαϊτζάν, όπου διατηρεί στρατιωτικές βάσεις, στην Τσετσενία κλπ. Τέλος διατηρεί στρατό και βάσεις στη Βόρεια Κύπρο. Στην Ασία η άμυνα της Τουρκίας περιλαμβάνει τη Συρία, όπου διατηρεί πέντε (5) στρατιωτικές βάσεις, το Λίβανο, την Ιορδανία, το Ιράκ, όπυ διατηρεί βάση στο Κουρδιστάν, τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα καιτελειώνει στο Αφγανιστάν, όπου ετοιμάζεται βάση στο αεροδρόμιο της Καμπούλ και στην Αραβική Χερσόνησο: Σαουδική Αραβία, Υεμένη, Ομάν, Κατάρ, όπου έχει βάση, Ηνωμένα Εμιράτα, Κουβέιτ κλπ. Στην Αφρική η άμυνα της Τουρκίας θέλει να αρχίζει από την Αίγυπτο, το Σουδάν και τη Σομαλία, όπου έχει ναυτική βάση, διασχίζει τη Λιβύη, όπου έχει βάσεις και μισθοφόρους του ISIS, και φτάνει «ως τους αδελφούς μας στην Αλγερία» όπως είπε ο Ερντογάν.

Μέσα σ΄ αυτό το όραμα μιας αναπτυσσόμενης Τουρκίας που θέλει να παίξει το ρόλο περιφερειακής δύναμης και να γίνει ο αφέντης των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου και της Ανατολικής και Βόρειας Αφρικής θέση για λύση του Κυπριακού δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο θέση για κατοχή μέρους ή ολόκληρης της Κύπρου,του αβύθιστου αεροπλανοφόρου που ελέγχει τα νότια παράλια της Μικράς Ασίας, τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου και εν μέρει τη Λωρίδα της Γάζας και τη Διώρυγα του Σουέζ.

Στην κατάσταση αυτή έφεραν την Κύπρο τα λάθη των κυπριακών και ελληνικών κυβερνήσεων και των εθνικιστών. Κι αυτά τα λάθη έχουν όνομα και επώνυμο: α) Ο «εθνάρχης» Μακάριος που ήθελε ν΄ αλλάξει μονομερώς το Σύνταγμα της Κύπρου που είχε συμφωνηθεί στη Ζυρίχη και στο Λονδίνο από τρεις χώρες και δύο κοινότητες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

β) Ο «τουρκοφάγος» Γρίβας και η ΕΟΚΑ Β΄ που ήθελαν να ταπεινώσουν τους Τούρκους και από τη τύφλα τους δεν έβλεπαν τις Μεραρχίες στις απέναντι ακτές που ήταν έτοιμες για απόβαση στην Κύπρο. γ) Ο αξιολύπητος και αποβλακωμένος Ιωαννίδης που πίστεψε τους πράκτορες της CIA ότι αν σκοτώσει τον «Κάστρο της Μεσογείου»Μακάριο θα ενώσει την Κύπρο με την Ελλάδα και κατέληξε προδότης του. δ) Ο μνησίκακος Μακάριος που κάλεσε από το βήμα του ΟΗΕ τις εγγυήτριες δυνάμεις να επέμβουν στην Κύπρο και νομιμοποίησε την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία και έβαλε το υπόλοιπο νησί υπό την απειλή των κανονιών τους. ε) Ο υπερπατριώτης Τάσσος Παπαδόπουλος που διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία Ανάν και μετά ζήτησε από τους Ελληνοκύπριους να την απορρίψουν κι αυτοί τον άκουσαν κι έβγαλαν τα μάτια τους στο δημοψήφισμα.Φυσικά, δεν κατάλαβε ποτέ ότι έτσι ομολογούσε την πλήρη αποτυχία του στις διαπραγματεύσεις,

Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί υπεύθυνοι, αλλά αυτοί είναι οι κυριότεροι και τους ονομάζω με το χέρι στην καρδιά. Όπως υπάρχουν κι αυτοί που βοήθησαν την Κύπρο – Κύπριοι και Έλληνες όπως α) Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που έκανε τη συμφωνία της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που υπέγραψε ο Μακάριος και μετά παραβίασε. β) Ο Κώστας Σημίτης που έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μετέτρεψε το ελληνοτουρκικό ζήτημα σε ευρω-τουρκικό, απειλώντας με βέτο την Αγγλία που δεν ήθελε την Κύπρο στην Ευρώπη. γ) Ο Γ. Βασιλείου που έπεισε την Αγγλία ότι η Κύπρος δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση δ) Ο Σπ. Κυπριανού που κατάφερε να εξισορροπήσει τα προβλήματα και άλλοι. Αλλά εμείς αυτούς τους λοιδoρούσαμε σαν να ήταν ριψάσπιδες και προδότες. Εμείς θέλαμε ηρωικά πράγματα, όπως το «Βυθίσατε το Χόρα» του αξέχαστου για τα σκάνδαλά του Αντρέα Παπανδρέου.

Όλοι αυτοί οι αρειμάνιοι «πατριώτες» που δάγκωναν σίδερα και μασούσαν ποντικοουρές, ούτε την ιστορία του Κυπριακού δεν είχαν διαβάσει. Δεν καταλάβαιναν ότι σε κάθε νέα διαπραγμάτευση ζητούσαμε αυτό ακριβώς που είχαμε απορρίψει μετά βδελυγμίας στην προηγούμενη διαπραγμάτευση. Και φυσικά οι Τούρκοι τώρα μας έδιναν τα μισά από την προηγούμενη κι εμείς πάλι τα απορρίπταμε και στη συνέχεια μας έδιναν τα μισά των μισών κλπ. Τελευταίο παράδειγμα είναι η δικοινοτική διζωνική Ομοσπονδία που την απέρριψε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, λέγοντας την εξυπνάδα «παρέλαβα κράτος και δεν θα παραδώσω κοινότητα»!

Και καλά, δεν καταλαβαίνανε από συσχετισμούς δυνάμεων, συγκυρίες, διεθνείς σχέσεις κλπ. Αλλά ούτε μνήμη είχαν να καταλάβουν πόσες φορές έπεσαν στην παγίδα; Τόσο αμνήμονες και ανόητοι πατριώτες ήταν; ΄Η μήπως ήθελαν την καρέκλα του Προέδρου αλλά όχι και τις ευθύνες του;

Σωστά όλα αυτά θα πει κάποιος, αλλά τώρα τι γίνεται; Υπάρχει διέξοδος και λύση εδώ που φτάσαμε;

Πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει λύση και διέξοδος. Εκείνο που ξέρω και πρέπει να το έχουν καταλάβει και οι ίδιοι οι Κύπριοι είναι ότι η σημερινή πολιτική δεν οδηγεί πουθενά. Δεν είχε, δεν έχει και δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Το να εκλιπαρούν την Τουρκία σε διαπραγμάτευση για λύση του Κυπριακού δεν έχει κανένα νόημα. Η Τουρκία θέλει δύο κράτη για να τουρκοποιήσει το ένα και να ελέγχει στη συνέχεια το άλλο. Πρέπει λοιπόν ν΄ αλλάξει εδώ και τώρα το σκηνικό. Να ξεχάσουν την πεπατημένη και να δημιουργήσουν νέα δεδομένα. Να τροφοδοτήσουν τη συζήτηση για το Κυπριακό με νέα, με τα πραγματικά δεδομένα του προβλήματος. Και ποια είναι αυτά;

Η Τουρκία κατέχει το 38% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας με 38.000 στρατιώτες με αξιωματικούς από το 1974. Δηλαδή για 47 χρόνια η Τουρκία έχει κατοχή στη μισή Κύπρο σχεδόν και δεν διαμαρτύρεται κανείς. Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας μέλος είναι η Κύπρος, ούτε το ΝΑΤΟ του οποίου μέλη είναι η Τουρκία και η Ελλάδα, ούτε ο ΟΗΕ του οποίου μέλη είναι η Τουρκία, η Ελλάδα και η Κύπρος. Αλλά όλοι αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί, ή έστω οι περισσότεροι, διαμαρτύρονται γιατί η Ρωσία πήρε τη ρωσική Κριμαία από την Ουκρανία ή γιατί η Κίνα καταπατά την αυτονομία του Θιβέτ και των Ουγούρων. Και γιατί όλοι αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί δεν δίνουν δεκάρα για την κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία; Επειδή «έχουν συμφέρον», θα πουν οι «έξυπνοι» Έλληνες και Κύπριοι. Λάθος. Αν και υπάρχουν συμφέροντα και μάλιστα αντιφατικά.

Δεν διαμαρτύρονται αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί για την κατοχή της Κύπρου, επειδή δεν διαμαρτύρονται οι ίδιοι οι Κύπριοι και η Κυπριακή Δημοκρατία. Ναι! Επί μισόν αιώνα τώρα την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει η Τουρκία. Όποτε θέλει κάθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όποτε θέλει φεύγει, ροκανίζοντας χρόνο και νομιμοποιώντας την κατοχή. Και η Κύπρος απλώς αμύνεται, εκλιπαρώντας τη λύση από τους άλλους, όπως κάνουμε συνήθως, όταν δημιουργούμε προβλήματα στη χώρα μας. Η Κυπριακή Δημοκρατία ποτέ δεν έχει βάλει θέμα απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων από την επικράτειά της. Όσες φορές συζητήθηκε αυτό το θέμα, ήταν στο πλαίσιο λύσης για το Κυπριακό. Λάθος.

Λοιπόν, η Κυπριακή Δημοκρατία θα προσφύγει σήμερα κιόλας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον ΟΗΕ και θα ζητήσει (με αίτημα) ν΄ αποσύρει η Τουρκία τον κατοχικό στρατό της από την Κύπρο. Τελεία και παύλα. Η Τουρκία βέβαια θα ισχυριστεί ότι ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο ως εγγυητής της ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων. Η απάντηση είναι ωμή. Για όποιο λόγο κι αν εισέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο, ο λόγος αυτός τώρα έχει εκλείψει. Κι αν ύστερα από 47 χρόνια κατοχής δεν μπόρεσε να εμπεδώσει το αίσθημα ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων, τότε αυτό δεν πρόκειται να αποκατασταθεί ποτέ. Επειδή ο τουρκικός στρατός απειλεί εξίσου την ασφάλεια Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου για χάρη των μεταναστών που κουβάλησε η Τουρκία στην Κύπρο από τη Μικρά Ασία.

Αν, παρόλα αυτά, η Τουρκία δεν εμπιστεύεται την κυπριακή κυβέρνηση και το κυπριακό κράτος, τότε τα τουρκικά στρατεύματα θ΄ αντικατασταθούν με τον στρατό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας μέλος είναι η Κύπρος και πρέπει να ανακτήσει την κυριαρχία του εδάφους της. Κι αν η Τουρκία δεν εμπιστεύεται ούτε την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε υπάρχει η λύση και της συμμετοχής του ΝΑΤΟ ή του ΟΗΕ. Κάλλιστα τον τουρκικό κατοχικό στρατό της Κύπρου μπορεί να αντικαταστήσει στρατός του ΝΑΤΟ ή και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ: ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία.

Αν δεν φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα από την Κύπρο και δεν αντικατασταθούν από στρατό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ ή του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η κατάληξη είναι γνωστή: Η Βόρεια Κύπρος συν τω χρόνω θα γίνει επαρχία της Τουρκίας, που θ΄ απειλεί ολόκληρο το νησί και τη Μέση Ανατολή. Ο Ερντογάν είναι ο Χίτλερ της Ανατολικής Μεσογείου και η πολιτική ειρήνευσης αλά Τσάμπερλεϊν-Νταλαντιέ δεν αποδίδει. Στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνεργαστούν με τη Ρωσία και το Ιράν (όσο κι αν αυτό τους ...μυρίζει), που έχουν δημιουργήσει έναν διάδρομο κάτω από την Τουρκία, που εξασφαλίζει τη Συρία, την Ιορδανία, τον Λίβανο και το Ιράκ, σε μεγάλο βαθμό. Η στιγμή είναι κατάλληλη.

Κατά τα άλλα ο κυπριακός λαός και η πολιτική τάξη της Κύπρου πρέπει να καταλάβουν ότι ο χρόνος δουλεύει για την Τουρκία: Νομιμοποιεί τόσο την κατάκτηση όσο και τη στρατιωτική κατοχή της Βόρειας Κύπρου κι αργότερα την ενσωμάτωσή της στην Τουρκία. Ξυπνήστε! Τα γεγονότα βοούν και βογκούν στην Αμμόχωστο...

Υ.Γ. Κυρία Μέρκελ,
Για να συζητήσεις λύσεις πρέπει «όλοι στην αίθουσα να είναι ενήλικες». Ο Ερντογάν είναι
ένας κακομαθημένος μπάσταρδος που δεν παίρνει από λόγια. Τζάμπα, λοιπόν, τον
πληρώνουμε!


----------------------------------------------------------------------------------------
* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας