Θάνος Παπαδόπουλος

Ας δούμε λοιπόν την αντιφασιστική ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, που δημιουργήθηκε ως εκλογική συμμαχία των κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς το 2004 και το 2012 συγκροτήθηκε σε κόμμα. Η εξουσιομανία του Αλ. Τσίπρα και των στελεχών των γκρουπούσκουλων που συνένωσε σε κόμμα έγινε αμέσως φανερή, όπως και η άγνοια για οτιδήποτε αφορούσε τη διαχείριση περιπτέρου και όχι μόνο κυβέρνησης. Νόμιζαν οι ευήθεις ότι οι καταληψίες και το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» ήταν βάση για κυβερνητική πολιτική. Υποσχέθηκαν: 

* 9,5 δισ. Ευρώ στους φτωχούς (πρόγραμμα Θεσσαλονίκης) και φυσικά δεν τα έδωσαν ποτέ, επειδή δεν είχαν αντιληφθεί ότι το ταμείον ήταν μείον.

* Να σκίσουν τα Μνημόνια και μέσα σε έξι μήνες υπέγραψαν και Γ΄ Μνημόνιο, που μαζί με την υπόλοιπη πολιτική τους και τα capital controls επιβάρυναν την Ελλάδα με 200 δισ. Ευρώ.

* Συνεργάστηκαν με τους ΑΝΕΛ του ακροδεξιού ψεκασμένου για να κάνουν την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

* Ανέδειξαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον ανεκδιήγητο Προκόπη Παυλόπουλο  που έβλεπε ασυγκίνητος τον Κασιδιάρη να χαστουκ΄λιζει την πρώην συντρόφισσα Λιάνα Κανέλλη και παραμέρισε μη φάει καμιά αδέσποτη.

* ΟΙ Αλ. Τσίπρας έδωσε συγχωροχάρτι στον Καμμένο λέγοντας ότι «νόμιζα πως ήταν μπούλης, αλλά είναι λαϊκό παιδί!», δίνοντάς του το δικαίωμα να φωνάζει μέσα στη Βουλή «στα τέσσερα» και να απειλεί την Ευρώπη ότι θα γεμίσει δύο αεροπλάνα με τζιχαντιστές και θα τα στείλει στις Βρυξέλλες.

* Ζήτησε από τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν «Όχι» στο σχέδιο συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν υπήρχε επειδή είχε αποσυρθεί και όταν το όχι πήρε 62% πήγε στο Ευρωκοινοβούλιο και το έκανε ο ίδιος ο Τσίπρας 100% «Ναι».

* Έκανε «σκληρή διαπραγμάτευση» με την Ευρωπαϊκή Ένωση για να διασώσει τις συντάξεις των φοιτητών και των άγαμων θυγατέρων.

* Εγκατέλειψε την εξιχνίαση του σκανδάλου Novartis που είχε εξαγοράσει 3.000 γιατρούς και προσπάθησε με τον «Ρασπούτιν» να δικάσει τρεις πρωθυπουργούς, ανάμεσά τους και έναν... υπηρεσιακό πρωθυπουργό(!) που δεν είχε καμιά αρμοδιότητα για τα φάρμακα...

* Ο Αλ. Τσίπρας έκανε υπουργό Οικονομικών τον Baroufakis, που μας βύθισε στα capital controls και υφυπουργό την κυρία «δεν πληρώνω»! Έκανε υπουργό Ανάπτυξης έναν καθηγητή που ήταν υπέρ της «επιστροφής στη δραχμή»...

* Είπε το ανεκδιήγητο «Η θάλασσα δεν έχει σύνορα»!


Σταματώ εδώ τον κατάλογο της ανοησίας και των εγκλημάτων κατά της Οικονομίας και των θεσμών της χώρας καθώς επίσης και του λαού και των εργαζομένων. Κλείνω μόνο με την αναφορά του Σταύρου Κοντονή ότι, παρά τις προειδοποιήσεις του, άλλαξε τον Ποινικό Κώδικα για να πέσει η Χρυσή Αυγή στα μαλακά και να μείνει στη Βουλή ακόμη κι όταν καταδικαζόταν ως εγκληματική οργάνωση για να πλευροκοπήσει τη Ν.Δ. και τον Μητσοτάκη. Αντί να σκέπτεται πώς θ΄ αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας που βρισκόταν σε δεινή θέση, προσπαθούσε με κόλπα και ελιγμούς να διασπάσει το αντίπαλο κόμμα, με αποτέλεσμα να διασπάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να χρειαστεί να καταναλώσει τη δεύτερη εκλογή που δίνει ο λαός στα κυβερνητικά κόμματα μέσα σε επτά μήνες μόνον.


Σ΄ αυτό το ελάχιστο απάνθισμα πολιτικών και σε άλλες χίλιες (που θα χρειαζόμουν τόμους μόνον για να τις αναφέρω), τι είναι αντιφασιστικό; Τίποτα. Στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν  αντιφασιστικές πράξεις, υπάρχει μόνο αντιφασιστική φλυαρία. Προπαγάνδα και παπαγαλάκια. Έμμεση λογοκρισία (ανοιχτή δεν τολμάνε) και διαγραφές. Αντίθετα, υπάρχει η συνεργασία δύο φορές με την ημιφασιστική, θρησκόληπτη και πιο ηλίθια Άκρα Δεξιά για να συγκροτήσουν την περιώνυμη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που ενώ την έκαναν και επέμειναν σ΄αυτήν δεν ήθελαν να...την ακούν!


Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν ήταν συμπτωματική, δεν ήταν ένα περιστασιακό γεγονός χωρίς βάθος και σημασία. Αντίθετα απηχεί βαθύτερες σχέσεις όπως διαμορφώνονται στις μεταμορφώσεις των κομμάτων με υπόγεια ρεύματα και ποτάμια. Όμως δεν συνέβη μόνον στην Ελλάδα. Ο ηγέτης της Αριστεράς  στη Γαλλία, ο Ζαν Λυκ Μελανσόν στον β΄ γύρο των γαλλικών εκλογών υποστήριξε εμμέσως πλην σαφώς την Μαρί Λεπέν και μόνο μετά την κατακραυγή των δημοκρατών και προοδευτικών έκανε πίσω, ενώ τον αποδοκίμασε και το σταλινικό Κ.Κ. Γαλλίας. Κατά δήλωσή του, ο Αλ. Τσίπρας διάλεξε τους ΑΝΕΛ για σύμμαχο στην κυβέρνηση επειδή ήταν αντισυστημικό κόμμα, δηλαδή έξω από το δημοκρατικό τόξο, όπως ήταν και ο ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία.


Όλα τα σταλινικής καταγωγής κόμματα, όπως και τα ναζιστικής καταγωγής αναζητούν συμμάχους και σανίδες σωτηρίας, καθώς αντιμετωπίζουν το φάσμα της συρρίκνωσης και της εξαφάνισης, ακόμη και σε συνθήκες κρίσης. Μέσα στην απελπισία τους λοιπόν στρέφονται σ΄ αυτούς που νιώθουν ότι τους συνδέουν υπόγεια ρεύματα και ποτάμια. Οι αντιλήψεις για ολοκληρωτικό έλεγχο της εξουσίας, το ισχυρό κράτος, οι κρατικοποιήσεις ή ο έλεγχος της βιομηχανίας και των Τραπεζών ωθεί τους μεν προς τους δε και στη διαμόρφωση της αριστεροδεξιάς παράταξης. Έτσι εξηγείται η πρόσφατη συμπάθεια και συνεργασία του μαύρου και του γκρενά (το γκρενά, όπως είναι γνωστό, είναι κόκκινο με μπόλικο μαύρο μέσα του. Όχι πως ο Στάλιν ήταν γκρενά. Ο Στάλιν ήταν σκέτο μαύρο. Ο χειρότερος και πιο οπισθοδρομικός τσάρος της Ρωσίας).


Εκτός όμως από την υπόγεια συμπάθεια που έτρεφαν τα πολιτικά παιδιά κι εγγόνια του Στάλιν προς την Άκρα Δεξιά, τον Αλ. Τσίπρα και τον Ζ.Λ. Μελανσόν ενδιέφερε να πλήξουν την κεντροδεξιά φιλελεύθερη παράταξη, ώστε να μην είναι ικανή να διεκδικήσει την κυβέρνηση στις εκλογές. Αυτός ήταν ο στρατηγικός στόχος της γαλλικής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ που επεξεργ΄λαστηκαν οι δύο ηγέτες. Κι αυτόν τον σκοπό εξυπηρέτησε η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, όπως και η επιλογή του ανεκδιήγητου Πρ. Παυλόπουλου που επέτρεψε στον Ερντογάν να μας πει τις διεκδικήσεις του μέσα στο ελληνικό Προεδρικό Μέγαρο. Η προσπάθεια βέβαια να διασπάσει τη Ν.Δ. σε «Καραμανλικούς» και «Μητσοτακικούς» απέτυχε επειδή δεν υπολόγισε το ένστικτο επιβίωσης του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο μεγάλος. Απλώς έφερε στην επιφάνεια τον παλαιοκομματισμό του και τις συνήθειες μικροσυνδικαλιστή του 15μελούς.


Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ ξέχασε τον αντιφασισμό στην πράξη και τον θυμόταν μόνο στα λόγια, όταν χρειαζόταν άλλοθι. Η όσμωση με την Άκρα Δεξιά ήταν τόσο επιτυχημένη, που όταν αποχώρησε ο Ψεκασμένος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πολλοί βουλευτές του δεν δέχτηκαν να κάνουν χαρακίρι και έμειναν στο κυβερνητικό κόμμα, Στη συνέχεια, μάλιστα, έγιναν μέλη του κόμματος και υποψήφιοι βουλευτές, από τους οποίους ένας-δυο διασώθηκαν και στις επόμενες εκλογές, όταν εξαφανίστηκαν οι βαριά ψεκασμένοι. Είναι προφανές ότι με ψεκασμένους, υποψήφιες που παίρνουν τη σύνταξη της μάνας τους για χρόνια μετά τον θάνατό της, με άνκορμαν (μέλη τηλεπαιχνιδιών) τύπου Τραμπ δεν κάνεις κυβερνητικό κόμμα, Αλ. Τσίπρα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι τηλεοπτικό θίασο ή τσίρκο.


Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν υπό την ηγεσία του Αλ. Τσίπρα έκανε έναν περίεργο εκσυγχρονισμό και ανανέωση. Διατήρησε τη βαθιά σταλινική του ουσία κι ανανέωσε τη βιτρίνα του. Έτσι κατέληξε ένα υβρίδιο, βαθιά οπισθοδρομικό και αντιδραστικό κόμμα, όπως το ΚΚΕ και τα αριστερά κι αριστερίστικα γκρουπούσκουλα που συγκρότησαν τον ΣΥΡΙΖΑ με πολιτικούς προγόνους από τη μια του Στάλιν και τους αποτυχημένους σταλινικούς ηγέτες της ΕΣΣΔ και από την άλλη τον Κωλέττη, τον Τζούμπε (Δ. Βούλγαρη), τον Θ. Δηλιγιάννη, τον Κωστάκη Καραμανλή και λοιπούς πολιτικάντηδες. Είναι σε άλλον γαλαξία από τη δημοκρατική, φιλελεύθερη, ευρωπαϊκή και μεταρρυθμιστική Αριστερά, την Ανανεωτική Αριστερά του 21ου αιώνα.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

---------------------  
Η «Αυγή» του Λεωνίδα Κύρκου, του Β. Εφραιμίδη, του Μ. Γλέζου, του Γρ. Γιάνναρου δεν θα έκανε ποτέ τόσο ανόητο και γελοίο πρωτοσέλιδο. Ως παλαιός αρχισυντάκτης της «Αυγής» λυπάμαι και ζητώ συγγνώμη.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας