Τάσος Καραμήτσος

Ο ένας έλεγε τα δικά του, ο άλλος απαντούσε με τα εσώψυχά του, άνευ ιδιαίτερης σημασίας διάλογοι ή μονόλογοι, μέχρι που ο κυβερνητικός παράγοντας έφτασε, προς το τέλος, στο ζουμί της κουβέντας. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια ομολόγησε το απλό, κατανοητό και αυτονόητο: «Ακου, εσύ είσαι πιο παλιός από εμάς και τα θυμάσαι καλά, στο ΠΑΣΟΚ την πρώτη τετραετία καλύτεροι ήταν από εμάς;» αναρωτήθηκε. Και πρόσθεσε μειδιώντας: «Θα μάθουμε κι εμείς να κυβερνάμε σωστά, αν όχι την πρώτη, πάντως σίγουρα τη δεύτερη τετραετία».

Αν μάθανε να κυβερνάνε σωστά την πρώτη τετραετία και πώς εννοούν το σωστό ή το λάθος σε μια διακυβέρνηση (και για ποιον;) είναι ένα θέμα που πρέπει να το αναλύσουν οι ίδιοι, με δεδομένο όμως ότι έχασαν τις εκλογές και έγιναν αντιπολίτευση. Η ήττα είναι πάντα διδακτική σε όλα, αρκεί να διερευνάς τα αίτιά της για να μην ξανασυμβεί, αλλά είναι δικό τους θέμα να βρουν τι έφταιξε και να μάθουν να κυβερνάνε είτε ως ΠΑΣΟΚ είτε ως νέος ανανεωμένος ΣΥΡΙΖΑ, ή όπως αλλιώς θέλουν, αφού τους ξαναψηφίσουν οι πολίτες.

Μέχρι τότε υπάρχει πολύς χρόνος για όλα αυτά τα «όμορφα» και θεωρητικά, αλλά επειδή η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται και τώρα η νέα αρχή είναι η αντιπολίτευση για τον κ. Τσίπρα, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.

Φυσικά και ένα κόμμα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση έχει και λόγο και ρόλο και άνεση να λέει και κάτι παραπάνω, πολύ παραπάνω αν θέλετε, αυτό δεν βλάπτει. Ας πούμε, μπορεί να φωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ για την στο «παρά 5» τροπολογία Βρούτση που κάνει πιο εύκολες τις άνευ αποζημιώσεως απολύσεις, αν και οι ίδιοι θυμήθηκαν τη φιλεργατικότητά τους μία εβδομάδα προ των εκλογών του Μαΐου, έστω κι αν το μνημόνιο έληξε πέρυσι τον Αύγουστο. Και για τα πτυχία των διορισμένων λειτουργών μπορεί να μιλάει (όχι ότι έλειψαν οι Καρανίκες από τον ΣΥΡΙΖΑ) και για ό,τι άλλο θέλει τέτοιου είδους (ή όποιου είδους) στραβοπάτημα της κυβέρνησης.

Ομως για τα σοβαρά, τα θεσμικά και τα πραγματικά κρίσιμα θέματα για το καλό της χώρας, αλλά και για το δικό του θα πρέπει να ξανασκεφτεί (πολύ προσεκτικά, κατά τη γνώμη μου) ο ίδιος ο τέως πρωθυπουργός. Οπως για κάποιον λόγο σκέφτηκε και έπραξε σωστά απεμπλέκοντας την πτώση μιας κυβέρνησης λόγω μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Να συμφωνήσουμε ότι όλοι οι πολιτικοί μπαίνουν στον πειρασμό να ελέγχουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τις Ανεξάρτητες Αρχές που καθορίζουν πολλά και άκρως ευαίσθητα ζητήματα στη διακυβέρνηση μιας χώρας, όπως και άλλες ανεξάρτητες δικαστικές αρχές όπως η Εισαγγελία Διαφθοράς, η Οικονομική Εισαγγελία, η Αρχή για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος κ.λπ.

Να συμφωνήσουμε επίσης ότι αν η απόπειρα ελέγχου και χειραγώγησης αυτών των κρίσιμων Αρχών και Υπηρεσιών ήταν προ ΣΥΡΙΖΑ με κλίμακα το 10 στο 7, επί ΣΥΡΙΖΑ πήγε στο... 117! Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν (και οι παθόντες ακόμα καλύτερα) ότι οι άνθρωποι «έριχναν πάνω σου το κράτος σαν φορτηγό έτοιμο να σε ισοπεδώσει». Ασχέτως αν μερικοί δεν μάσησαν στην αφόρητη, κατάφωρα παράνομη και κάποιες φορές απάνθρωπη αυτή πίεση όλων αυτών των χειραγωγούμενων Αρχών, που κατευθυνόταν από «πολιτικό χέρι».

Αυτά τελείωσαν και είναι απαραίτητο να μην επαναληφθούν. Μπορούν, λοιπόν, Μητσοτάκης και Τσίπρας να συμφωνήσουν να σταματήσει εδώ και για πάντα αυτό το κακούργημα των άθλιων, τριτοκοσμικών (και... υποκοσμικών) παρεμβάσεων; Το κάνει ο ένας τώρα και ο άλλος (αφού συμφωνήσει σήμερα) το κληρονομεί αύριο. Αυτό είναι και θεσμικά αναγκαίο για την Ελλάδα, αλλά και έξυπνο και για τους δύο. Γιατί, ως γνωστόν, ο τροχός γυρίζει...

Ο νέος πρωθυπουργός λέει ότι μπορεί και θέλει να το κάνει, κάτι που θα αποδειχτεί αν το εννοεί σε λίγες μόνο ημέρες. Αν στη θέση της κυρίας Θάνου τοποθετήσει τη… δική του κυρία Θάνου, απλώς μας κοροϊδεύει, αλλά αμφιβάλλω.

Επίσης, προτίθεται να αφήσει στις θέσεις τους τις κυρίες Τουλουπάκη και Ψαρουδάκη, παρά το γεγονός ότι η πρώτη θα ερευνηθεί για τους χειρισμούς της στη θεοσκότεινη υπόθεση Novartis. Αν βγει κάτι μεμπτό, είναι άλλη υπόθεση.

Θα έλεγα (από το ρεπορτάζ μου) ότι ο πρωθυπουργός είναι διατεθειμένος να προχωρήσει σε συνεννόηση ακόμα και για την ΕΡΤ, στο επίπεδο του τμήματος των ειδήσεων και της ενημέρωσης, ώστε να προκύψει ένα σχήμα αποδεκτό από τα υπόλοιπα κόμματα (τώρα δεν υπάρχει καν η Χρυσή Αυγή άλλωστε).

Και όποιος γνωρίζει το πρόσωπο και τη «σχολή δημοσιογραφίας» από την οποία προέρχεται ο κ. Ζούλας, που αναλαμβάνει εκεί πρόεδρος, μόνο να συμφωνήσει μπορεί ότι, αν θέλουν όλα τα κόμματα, μπορεί και να... βλέπονται οι ειδήσεις της κρατικής τηλεόρασης.

Ολα αυτά βέβαια φαντάζουν πολύ προχωρημένα για ένα κόμμα που έκανε σημαία αντίστασης και αντιπολίτευσης την κυρία Θάνου, αλλά, ΟΚ, είναι νωρίς ακόμα και όλα αλλάζουν και ξαναδιαβάζονται από άλλη γωνία. Αλλωστε 15αύγουστο είμαστε, όλοι διακοπές θέλουν...