π. Ηλίας Μάκος

Μια ψυχή, που προσπαθούν να τη γονατίσουν και να την υποδουλώσουν με χίλιους τρόπους, αλλά παραμένει αγονάτιστη και αδούλωτη.

Μέσω των στρατιωτών, των συνοριοφυλάκων, των λιμενικών, αλλά και των ακριτών κατοίκων μίλησε με τον καλύτερο τρόπο η ψυχή του κάθε Έλληνα, του κάθε ενός από εμάς, που πονάει την πατρίδα του, πονάει τον τόπο του και στο τέλος-τέλος πονάει τον ίδιο τον εαυτό του.

Είμαστε οι Έλληνες, ένας λαός, που αγωνίζεται πάντα και δεν ζητά τίποτε άλλο από το να μένει ήσυχος και ελεύθερος στη γη τούτη, που είναι ποτισμένη με το αίμα γενεών ολόκληρων.

Και, όμως, συνεχώς έχουμε περιπέτειες, που εκ των πραγμάτων, αντιμετωπίζουμε μόνοι μας.

Εκεί που νομίζουμε ότι, επιτέλους, μπήκε το νερό στ’ αυλάκι, φαίνεται στον ορίζοντα νέα μπόρα, απειλητική και μαύρη.

Ωστόσο παρά τον πόνο, το καρδιοχτύπι, τις απογοητεύσεις, την πικρία και την ανησυχία, τη μεγάλη ανησυχία, δεν λέμε «δεν βαριέσαι, αυτή είναι η μοίρα μας», δεν σταυρώνουμε τα χέρια μας, δεν εφησυχάζουμε.

Ανεξάρτητα από τα πολιτικά τερτίπια και τα γεωπολιτικά συμφέροντα, ο απλός λαός δεν λυγίζει, δεν παραλύουν τα χέρια του και δεν οδηγείται στην εγκατάλειψη του αγώνα.

Μπροστά στα δύσκολα για την Πατρίδα, και αυτό είναι πολύ παρήγορο, αφυπνίζει την καρδιά του, ακονίζει το μυαλό του και τονώνει τα μπράτσα του.

Δυναμώνει ολόκληρο τον οργανισμό του σε μια μάχη, η οποία τέρμα της έχει, και δεν μπορεί να έχει άλλο, παρά την προστασία της Ελλάδας.

Δεν κλείνει, ο ελληνικός λαός τα μάτια του μπροστά στις δυσκολίες και τις κακοτοπιές. Βλέπει τις κακοτοπιές. Με ορθάνοιχτα μάτια βλέπει και τις δυσκολίες.

Στο πέρασμα της θύελλας δεν είναι απαθής θεατής. Έχει τη δυνατότητα, επομένως αναλαμβάνει και την ευθύνη, να συντελέσει, ώστε να έλθει μια καινούργια ημέρα για την Πατρίδα μας.

Αυτή η συναίσθηση της ευθύνης του λαού είναι η αληθινή δημοκρατία. Αυτή η συναίσθηση της ευθύνης του λαού, δηλαδή της ευθύνης όλων μας, ας είναι το πρώτο βήμα για το αύριο, που θα είναι καλύτερο και ασφαλέστερο από το σήμερα.

Και ένα στα χίλια, και ένα στο εκατομμύριο αν υπάρχει πιθανότητα να κάνουμε πραγματικότητα μια καινούργια Ελλάδα, εθνικά, πνευματικά και κοινωνικά ανασυγκροτημένη, θα πρέπει τίποτε άλλο να μη σκεπτόμαστε, παρά μόνο, πως θα βάλουμε τα δυνατά μας για να είναι η καινούργια αυτή ημέρα, η καινούργια αυτή Ελλάδα μια πραγματικότητα όσο μπορεί σε μεγαλύτερη έκταση και ένταση.

Πρέπει να το προσέξουμε όλοι αυτό. Αν η καινούργια Ελλάδα δεν γίνει πραγματικότητα, τότε η μόνη πραγματικότητα για την Ελλάδα είναι η μιζέρια, που δεν της αξίζει…