Μπάμπης Κούτρας

Οποιοσδήποτε άλλος πρωθυπουργός σε μια δυτικού τύπου δημοκρατία θα προσέφευγε στη λαϊκή ετυμηγορία, αφού θα ήταν προφανές ότι υπάρχει δυσαρμονία ανάμεσα στην κοινωνία και την κυβέρνηση, η οποία θα έπρεπε να αποκατασταθεί. Το είχε επισημάνει και ο ίδιος το 2014 ζητώντας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πρόωρες εκλογές.

Η αλήθεια είναι ότι ούτε το Σύνταγμα, ούτε κάποιος νόμος τον υποχρεώνει να το πράξει. Πρόκειται, όμως, για μια απόφαση που υπαγορεύεται από την πολιτική πρακτική, την αίσθηση ευθύνης απέναντι στη χώρα και τον λαό της και στο τέλος από το ένστικτο αυτοσυντήρησης ενός μεγάλου κομματικού σχηματισμού. Εάν σήμερα η διαφορά στις ευρωεκλογές είναι πάνω από 5 μονάδες και στις αυτοδιοικητικές ηττηθεί παντού, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μεγάλο πρόβλημα και όσο παραμένει στην εξουσία θα φλερτάρει με τη διάλυση.

Το πρόβλημα της χώρας, όμως, δεν είναι ούτε αν θα συρρικνωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε αν θα διευκολυνθεί η Νέα Δημοκρατία να κερδίσει με αυτοδυναμία τις επόμενες εκλογές. Αυτά αφορούν τα κόμματα και τα στελέχη τους. Τότε, είναι το εύλογο ερώτημα, γιατί είναι σημαντικό να ηττηθεί με διαφορά η κυβερνητική παράταξη; Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή: Η πρόληψη τέλεσης νέων λαθών εθνικής σημασίας που αφορούν το Αιγαίο, την Κύπρο και την οικονομία.

Για κάποιον ακατανόητο λόγο ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του πιστεύουν πως πρέπει να επαναλάβουν με τον Ερντογάν όσα έπραξαν με τα Σκόπια. Οχι κατ’ ανάγκη με τον ίδιο τρόπο, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα. Η εν κρυπτώ παρουσία 15 Τούρκων στρατιωτικών στην Αθήνα, που αποκαλύπτει σήμερα το «ΘΕΜΑ», είναι ενδεικτική. Το έδαφος προετοιμάζεται ώστε τα τουρκικά αεροσκάφη να μην αναχαιτίζονται στο Αιγαίο, να πάμε σε νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), να κλείσουμε όπως-όπως το πρόβλημα των ΑΟΖ, απεμπολώντας πάγιες εθνικές θέσεις. Στην κυβέρνηση δεν το κρύβουν, «το θέλουν οι Αμερικανοί», υποστηρίζουν σε κάθε ιδιωτική συζήτηση. Κι από την άλλη πλευρά υπάρχει η οικονομία. Η αλήθεια είναι ότι για τις προεκλογικές ανάγκες η κυβέρνηση σκόρπισε ό,τι μάζεψε εδώ και τέσσερα χρόνια από τους φορολογούμενους, και κυρίως από τη μεσαία τάξη, χωρίς να επιτύχει το βασικό, δηλαδή την ανάπτυξη. Οι δανειστές ήδη χτυπούν καμπανάκια και είναι βέβαιο ότι μετά τις ευρωεκλογές θα ακούσουμε και τις καμπάνες. Μια κυβέρνηση με τη λογική ΣΥΡΙΖΑ σε τετράμηνη προεκλογική περίοδο και με την προσδοκία ότι «μπορεί και να γυρίσει το παιχνίδι» θα αποτελειώσει την οικονομία. Και η επόμενη μέρα, είτε έρθει η Ν.Δ. στην εξουσία, είτε παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μοιάζει με το καλοκαίρι του 2015.

Για να αποφύγουμε αυτούς τους δύο μεγάλους κινδύνους είναι ανάγκη ο Τσίπρας να απενεργοποιηθεί. Να μη νομιμοποιείται πολιτικά να πάρει τέτοιες κρίσιμες για το μέλλον αποφάσεις. Και αυτό θα συμβεί μόνο αν ηττηθεί στρατηγικά σε όλες τις κάλπες. Μετά ας κάνει ό,τι νομίζει. Αν θέλει να μείνει, ας μείνει τέσσερις μήνες ακόμη μόνο για τη νομή της εξουσίας, τα κότερα και την καρέκλα. Νέα εθνικά προβλήματα δεν θα μπορεί, όμως, να προκαλέσει.