Μάκης Πολλάτος

Σαν τον Αλέξη Τσίπρα που διεκδικεί τη νίκη στις εκλογές στη δεύτερη προσωποπαγή «μονομαχία» του απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Στο πρώτο μπρα ντε φερ με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε κατά κράτος. Τώρα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει τα κομματικά στρατεύματά του και οργανώνει τη μάχη με τον πρόεδρο της ΝΔ.

Τον οποίο κατηγορεί σχεδόν για τα πάντα, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα συσπειρώσει γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ «PS» (όχι, δεν πρόκειται για κάποια από τις γνωστές παιχνιδομηχανές) όσους έχουν απογοητευτεί από την τετραετή διακυβέρνηση της ΝΔ. Με τον Τσίπρα, τον Πολάκη, την Αχτσιόγλου και Νίκο Παππά, στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι θα γοητεύσουν τους ψηφοφόρους και θα κατακτήσουν την πρωτιά.

Ο,τι όμως κι αν κάνουν στην Κουμουνδούρου, τα χαρτιά τους μοιάζουν με... καμμένα. Θες τα μπρος-πίσω με τη διαγραφή του Παύλου Πολάκη λόγω των απειλητικών αναρτήσεών του προς δικαστές, δημοσιογράφους και άλλους «ταξικούς εχθρούς» που με μισή συγγνώμη και μια κωλοτούμπα με διπλό τόλουπ από τον βουλευτή Χανίων έγιναν συγχωροχάρτι; Θες η συνειδητοποίηση από τα δημοσκοπικά ευρήματα ότι ο Αλέξης δεν τραβάει ούτε και προσελκύει μετριοπαθείς ψηφοφόρους;

Όσο κι αν θέλει να αβγατίσει τους υποστηρικτές του, ο Τσίπρας το μόνο που καταφέρνει είναι να ψαρεύει από την ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων. Ούτε πρόσωπα που σηματοδοτούν κάτι διαφορετικό από τον οργίλο Πολακισμό κατάφερε να κινητοποιήσει, ούτε να αλλάξει τη μενταλιτέ των στελεχών του που συνεχίζουν στο μοτίβο με τις κραυγές και την τοξικότητα.

Δεύτερη ευκαιρία θέλει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Που διεκδικεί επανεκλογή για μια δεύτερη πρωθυπουργική θητεία. Εχοντας να αντιμετωπίσει την οργή των πολιτών για το φρικτό δυστύχημα με τους 57 νεκρούς στα Τέμπη. Που μπορεί να οφείλεται στις εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις ενός μοιραίου σταθμάρχη, αλλά αποκάλυψε μια σειρά από παθογένειες που στο μυαλό μας είναι ταυτισμένες με ένα τριτοκοσμικό κράτος που νομίζαμε ότι είχε αλλάξει.

Τελικά όμως δεν έχουμε ξεμπερδέψει με το κακό βαθύ κράτος του δημοσίου. Ούτε ελεγκτικοί μηχανισμοί υπάρχουν τελικά, ούτε πρωτόκολλα αποφυγής δυστυχημάτων και αξιόπιστες δικλείδες ασφαλείας. Κι έτσι οι πολίτες για άλλη μια φορά υποσυνείδητα ή ασυνείδητα νιώθουν ότι δεν έχουν να περιμένουν βοήθεια από το κράτος και τη διοίκηση αλλά είναι επί της ουσίας μόνοι τους στα δύσκολα.

Και οι δύο αρχηγοί της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν κι άλλη μια δεύτερη ευκαιρία στις δεύτερες κάλπες αφού όλοι έχουν προεξοφλήσει ότι με την απλή αναλογική δεν θα προκύψει κυβέρνηση από τις πρώτες εκλογές. Ποιος θα αξιοποιήσει τη δεύτερη ευκαιρία στις δεύτερες κάλπες; Δύσκολο να προβλεφθεί. Ούτε κι είναι εύκολο να αποκλειστεί κανένα ενδεχόμενο για την επόμενη κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας, αφού με τα σημερινά δεδομένα το στοίχημα της αυτοδυναμίας στις επαναληπτικές εκλογές απομακρύνεται. Κι όπως όλοι γνωρίζουν, στις κυβερνήσεις συνεργασίας τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε καν ότι η πρωθυπουργία θα αναληφθεί ντε και καλά από τον αρχηγό του κόμματος με τη μεγαλύτερη εκλογική δύναμη.