Κώστας Τσαούσης

Με άλλα λόγια, στο τέλος της ημέρας η επιλογή των πολιτών που θα πάνε στη κάλπη των εκλογών της 7ης Ιουλίου θα αφορά τον επόμενο Πρωθυπουργό. Και το στοιχείο που θα μετρήσει σε αυτήν την επιλογή έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την προσωπικότητα του υποψηφίου σε συνδυασμένο βεβαίως με την σχέση εμπιστοσύνης που έχει διαμορφωθεί ανάμεσα σε εκείνον και τους πολίτες αλλά και οι διαχρονικές τοποθετήσεις του σε κρίσιμα ζητήματα, το προσωπικό του παράδειγμα, ο καθημερινός του βηματισμός… Και όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα πλέγμα ιδεών, πρωτοβουλιών, συμπεριφορών και νοοτροπιών που «φεύγει» από τους γενικόλογους χαρακτηρισμούς και τις αδιέξοδες αντιπαραθέσεις για τα «εικονίσματα» και φέρνει στο προσκήνιο το συγκεκριμένο και την ουσία των πραγμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑplus και ο αρχηγός του, Αλέξης Τσίπρας ανακάλυψαν λίγο πριν τις εκλογές του Μάϊου το κρίσιμο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και της αντιμετώπισης της προκειμένου να προσθέσουν την απαραίτητη πράσινη οικολογική λωρίδα στη πολιτική τους. Και όμως, οι οπαδοί των δρόμων της «Γένοβα» δεν μπορούν καν να πιστέψουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ένα φιλελεύθερος δημοκράτης βουλευτής της μεγαλύτερης εκλογικής περιφέρειας της χώρας έχει έγκαιρα – ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000-διατυπώσει προωθημένες θέσεις, απόψεις και προτάσεις για το περιβάλλον. Στο προσωπικό του site διαβάζω: «Στη Βουλή των Ελλήνων (…)
διετέλεσε για δύο χρόνια Πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος. Έως τις εκλογές του 2012 ήταν Τομεάρχης Περιβαλλοντικής Πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας. Έχει επισκεφθεί πολλές περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές της χώρας, έχει συμμετάσχει σε δεκάδες συνέδρια για το περιβάλλον στην Ελλάδα και το εξωτερικό μεταξύ αυτών στις διεθνείς διασκέψεις του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή στο Μπαλί, το Πόζναν, το Κανκούν και την Κοπεγχάγη».

Λεπτομέρεια θα πείτε το περιβάλλον και μαζί της και η κλιματική αλλαγή- το στοίχημα θα παιχθεί στην οικονομία και στην αγορά με την προσέλκυση επενδύσεων, το ξεδίπλωμα των επενδυτικών προγραμμάτων και σχεδίων, την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων. Και εκεί, σε αυτό το γήπεδο η υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι του Αλέξη Τσίπρα είναι συντριπτική. Πάλι από το cv του: «Πριν ασχοληθεί με την πολιτική, εργάστηκε επί μία δεκαετία στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διετέλεσε οικονομικός αναλυτής στην Chase Investment Bank και σύμβουλος στην κορυφαία εταιρία συμβούλων McKinsey and Company στο Λονδίνο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, εργάστηκε ως ανώτατο στέλεχος επενδύσεων στην Alpha Ventures της Alpha Bank και στη συνέχεια μετακινήθηκε στον Όμιλο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας. Διατέλεσε για τρία χρόνια Διευθύνων Σύμβουλος της Εθνικής Επιχειρηματικών Συμμετοχών, την οποία και ανέδειξε σε κορυφαία εταιρεία στην Ελληνική και Βαλκανική αγορά του private equity και του venture capital. Η Εθνική Επιχειρηματικών Συμμετοχών χρηματοδότησε πολλές γρήγορα αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις με ίδια κεφάλαια, δημιουργώντας εκατοντάδες θέσεις απασχόλησης».

Και ας φύγουμε από το cv και ας πάμε στην ουσία των πραγμάτων. Ο Μητσοτάκης έχει ένα ακαταμάχητο πλεονέκτημα: Γνωρίζει τη γλώσσα των επενδυτών, τη γλώσσα των αγορών. Γνωρίζει τους μηχανισμούς που κινητοποιούν κεφάλαια και επενδυτές. Γνωρίζει το τι σημαίνει timing στο χώρο των αγορών.

Αλλά, δεν είναι μόνο αυτά. Μπορεί ο Μητσοτάκης να είναι, δίχως άλλο, φορέας πολιτικής παράδοσης αλλά διαθέτει και το τεκμήριο της ασυνέχειας πάντα σε σχέση με τους πολιτικούς ηγέτες που δοκιμάστηκαν τις δύο προηγούμενες δεκαετίες. Τι σημαίνει αυτό; Διαθέτει ένα διαφορετικό πολιτικό σχέδιο και γνωρίζει το πως μπορεί να το εφαρμόσει με επιτυχία τους επόμενους λίγους μήνες από την νίκη του.