Γρηγόρης Τζιοβάρας

Με τη φόρα, πάντως, που έχουν πάρει οι κυβερνώντες, δεν αποκλείεται στις 24 Μαΐου, που μέλλει να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις να κηρυχθεί πολυήμερος υποχρεωτικός σημαιοστολισμός. Και μην απορήσετε αν, κατά το πρότυπο του ηγέτη της Βόρειας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν, κληθούμε να… αποθεώσουμε τον ηγέτη που θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι άφησε πίσω του «αυταπάτες» –δικές του, άραγε, ή όσων τον πίστεψαν;- όπως εκείνη η αμίμητη ότι έπρεπε να αρνούμαστε τις δόσεις από τα δανεικά και πως, αν το κάναμε, «θα μας παρακαλούν να μας δανείσουν»!

Ο ίδιος άνθρωπος στη συνεδρίαση του Υπουργικού του Συμβουλίου, χωρίς αιδώ, απευθυνόμενος στους υπουργούς του, αλλά ουσιαστικά στους πολίτες, δεν είχε καμία δυσκολία να εκθειάζει, πλέον, την τεράστια σημασία των νέων δανεικών τα οποία θα πάρουμε μετά την επίτευξη της οριστικής συμφωνίας. «Ανοίγει έτσι τώρα ο δρόμος για την εκταμίευση μιας μεγάλης δόσης, η οποία θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην ελληνική οικονομία», ήταν τα ακριβή λόγια που χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνεδρίαση της Τρίτης.

«Ένα σημαντικό τμήμα της θα χρησιμοποιηθεί για την εξυπηρέτηση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου», πρόσθεσε αναιρώντας όλη τη ρητορική που τον έφερε στην πρωθυπουργική καρέκλα. «Και έτσι θα κλείσει άλλο ένα κεφάλαιο στην προσπάθειά μας για την επιστροφή της χώρας σε αναπτυξιακή τροχιά», συμπλήρωνε διαβάζοντας από ένα κείμενο το οποίο, αν δεν διανθιζόταν από τις γνωστές ανοίκειες επιθέσεις κατά της αντιπολίτευσης, σε άφηνε με την εντύπωση ότι είχε γραφεί από τον… Χρύσανθο Λαζαρίδη ή κάποιον άλλον από τους λογογράφους του Αντώνη Σαμαρά. 

Με απαρχή την ομιλία του κ. Τσίπρα το βράδυ της Κυριακής στη συζήτηση επί του Ασφαλιστικού – Φορολογικού νομοσχεδίου, που σημαδεύτηκε από την αποστροφή με την οποία παραδέχθηκε τις «αυταπάτες» του, ορισμένοι υποστήριξαν ότι «ξεκίνησε μια καινούργια εποχή». Η εποχή, όπως είπαν, της ολοσχερούς μεταστροφής του πρωθυπουργού και αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος για πρώτη φορά χρησιμοποίησε στους λόγους του κάποιες εκφράσεις που τον έδειχναν να παίρνει διαζύγιο από το παρελθόν του. 

Ωστόσο, οι όρκοι (δήθεν;) πίστης στις μεταρρυθμίσεις, τους οποίους έδωσε, οι κοινοτυπίες του τύπου «η λύση προοπτικής είναι να παράξουμε πλούτο και να ξανακερδίσουμε το ΑΕΠ» που εκστόμισε, καθώς και οι αναφορές του στην ανάγκη για προσέλκυση επενδύσεων, μπορεί να μην είχαν ακουστεί άλλη φορά τόσο συμπυκνωμένα από τα χείλη του, πλην, όμως, απέχουν πολύ από το να πείσουν ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του απαλλάχθηκαν από τις αυταπάτες και κυρίως από τη μανία τους να λένε ψέματα.

  Θα μπορούσα να σταθώ μόνον και μόνον στα λεγόμενα του, κατά δήλωσή του, «κομμουνιστή» και, συνάμα, «ταξικού αποστάτη» Γ. Κατρούγκαλου, για να καταδείξω ότι έχουμε να κάνουμε με αδίστακτους και αμετανόητους οπορτουνιστές. Μέσα στα πολλά ψέματα που αράδιασε ο υπουργός Εργασίας, υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο που εισηγήθηκε στη Βουλή, σε μια αποστροφή της καταληκτικής ομιλίας του και θέλοντας να δείξει ότι, τάχατες, δεν νομοθέτησε κατ΄ επιταγήν των εταίρων και δανειστών, είπε επί λέξει τα εξής: «Η ουσία όμως είναι ότι επιχειρούμε μια μείζονα αλλαγή, αντίθετη με τις γενικές τάσεις που υπάρχουν στην Ευρώπη».
«Είμαστε αυτή τη στιγμή φορείς μιας διαφορετικής προοπτικής συνολικά για την Ευρώπη, όπου έχουμε αναγκάσει και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία να τοποθετηθεί», ισχυρίστηκε σε άλλο της ομιλίας του, ομολογώντας ότι η (ισοπεδωτική) αντίληψη που διαπνέει το νομοθέτημά του βρίσκει απέναντι του όχι μόνον τις αντιλήψεις που επικρατούν στην Ελλάδα, αλλά «βρισκόμαστε και απέναντι στην Ευρώπη». 

«Δικηγορίστικες», αν όχι και «δικολαβικές», πομφόλυγες από έναν άνθρωπο που δεν είχε πρόβλημα να βγάζει πύρινους λόγους στην Πλατεία των «Αγανακτισμένων» για να ψαρέψει «πελάτες» για το δικηγορικό του γραφείο και για την πολιτική καριέρα που προετοίμαζε, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς όλα τούτα. Ακόμη και έτσι, όμως, δείχνουν με ποιους έχουμε να κάνουμε. Και, επίσης, πόσο αλλοπρόσαλλα είναι αυτά που λένε και αυτά που κάνουν.  
Την ίδια ώρα, για παράδειγμα, που κατακρεουργούν τις συντάξεις, δε διστάζουν να ισχυρίζονται ότι «αποφύγαμε τις περικοπές», προσθέτοντας «των «κύριων», κάτι που επίσης είναι αίσχιστο ψεύδος, καθώς μπαίνει νέο χαμηλότερο πλαφόν στο άθροισμα με τις επικουρικές. Ενώ ανοίγουν διάπλατα τον δρόμο για να πωληθούν ενήμερα και μη δάνεια, διακηρύσσουν ψευδώς ότι «προστατεύεται η πρώτη κατοικία». 

Και, επιπλέον, πανηγυρίζουν γενικώς για το χρέος, χωρίς τίποτε το χειροπιαστό και πάντως έχοντας αποδεχθεί το τέλος της αυταπάτης για «κούρεμα» που θα αποφασιζόταν σε διεθνή διάσκεψη την οποία θα προκαλούσε ο κ. Τσίπρας. Που κάποτε θα άλλαζε την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο. Όπως, καλή ώρα, κάνει τώρα ο υπουργός… Κατρούγελως με το, καθ΄ ομολογία του, πανευρωπαϊκά πρωτότυπο νομοσχέδιο για την κοινωνική ασφάλιση που πέρασε από τη Βουλή.

Αυταπάτες, λοιπόν; Ή, μήπως, σκέτες απάτες; Μάλλον το δεύτερο που, κατά τα φαινόμενα, θα αποδειχθεί καλύτερα όσο θα πλησιάζει η 24η Μαΐου. Και ίσως ακόμη καλύτερα όταν θα μπουν σε εφαρμογή τα όσα ψηφίστηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο. Και εκείνα που θα ακολουθήσουν με βάση τα συμφωνηθέντα της Δευτέρας. Πώς το είχε πει, άλλωστε, ο Β. Σόιμπλε τον Ιανουάριο στο Νταβός όταν βρέθηκε απέναντι στον Έλληνα πρωθυπουργό; «Είναι η εφαρμογή ηλίθιε!» («It's the implementantion, stupid!»).