Γρ. Νικολόπουλος

Τα «κίτρινα γιλέκα» μαζεύονταν και διαδήλωναν τακτικά κάθε Σαββατοκύριακο προκαλώντας επεισόδια στη γαλλική πρωτεύουσα. Αντιδρούσαν στην πολιτική λιτότητας και αυξημένων φόρων του Μακρόν. Αφορμή για τα επεισόδια στη Γαλλία στάθηκε η πρόθεση του προέδρου να αυξήσει τους φόρους στα πετρελαιοειδή. Τελικά ο Μακρόν υποχώρησε και ανέβαλε την αύξηση των φόρων. 

Τα «κίτρινα γιλέκα» εξέδωσαν και μια ανακοίνωση με τα αιτήματά τους. Ζητούν να πάει ο κατώτατος μισθός στα 1.300 ευρώ και η σύνταξη στα 1.200, ζητούν να περιοριστεί ο ανώτατος μισθός στα 15.000 ευρώ τον μήνα, ζητούν να γίνουν πιο αναλογικοί οι φόροι, βελτίωση του ασφαλιστικού συστήματος, να μην εισπράττει ο Πρόεδρος μισθό εφ’ όρου ζωής, να φτιαχτούν αυτοκίνητα υδρογόνου, να αξιοποιούνται τα διόδια για βελτίωση των δρόμων και όχι για άλλους σκοπούς, ζητούν πολλά, έχουν 42 πολύ συγκεκριμένα γραπτά αιτήματα.

 Και αναρωτιέμαι: Οι δικές μας «μαύρες κουκούλες» τι ακριβώς ζητάνε; Για ποιον λόγο καίνε την Αθήνα; Δεν έχουν κανένα αίτημα. Τα σπάνε για να τα σπάνε. Για χαβαλέ.
Και μετά συνειδητοποίησα πως όπως οι κουκουλοφόροι δεν έχουν κανένα αίτημα να προβάλουν, έτσι είναι και η δική μας κυβέρνηση. 

 Ετσι έκανε την ψευτοδιαπραγμάτευσή της με την τρόικα, έτσι υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται ακόμη. Δεν ζητάει τίποτα. Ζητούσε το αδύνατο. Διαγραφή του χρέους, σώνει και καλά και τίποτε άλλο. Και κατέληξε να παραλαμβάνει οδηγίες από τους εταίρους, δεν έχει να αντιπροτείνει τίποτα και παρακαλάει να αναβληθούν κάποια μέτρα που έχουν πολιτικό κόστος. Δεν έχει η κυβέρνηση κανένα σχέδιο για τη χώρα. Ακολουθεί με κακό τρόπο, κουτσά στραβά και τοξικά τα σχέδια που κάνουν οι ξένοι για εμάς. 

Και αυτό είχε εκφραστεί και στις προεκλογικές ανοησίες που έλεγε, όπως ότι θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν. Επειδή προφανώς, όσο βαρούσαν τα νταούλια ως κουκουλοφόροι πριν γίνουν κυβέρνηση, το κράτος καθόταν και τους χάζευε. Δεν είναι όμως έτσι ο υπόλοιπος κόσμος. Οταν ένα κίνημα δημιουργείται στους δρόμους, έχει συγκεκριμένα αιτήματα. Το Παρίσι οι Γάλλοι δεν το καίνε για τον χαβαλέ όπως καίνε τα δικά μας «παιδιά» την Αθήνα.

 Και μια και μιλάμε για καψίματα και φωτιές, θα αναφέρω και κάτι ακόμη: Στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Μάτι, ο πρωθυπουργός, εκτός του «τι να τα κάνεις τα 2.000, θα τα σπαταλήσεις» που απάντησε όταν ρωτήθηκε γιατί δεν έδωσε στους πυρόπληκτους τα 2.000 ευρώ που είχε ανακοινώσει, προσπάθησε να πει και άλλα. Δεν κατάφερε και πολλά όμως γιατί είχε πάει αδιάβαστος.
 Οποιος παρακολουθήσει το βίντεο με όλη τη στιχομυθία θα διαπιστώσει ότι ο πρωθυπουργός, αντί για τα 2.000 ευρώ, προτείνει διάφορα ακατανόητα. Λέει, για παράδειγμα, «να φτιάξουμε στέκια, σχολεία, υποδομές». Τρίχες κατσαρές δηλαδή.

Πρώτον, στο Μάτι και στη Ραφήνα υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και αυτές οι καταστάσεις αντιμετωπίζονται με άμεσα μέτρα και όχι με υποδομές που παίρνουν χρόνια για να φτιαχτούν. Δεύτερον, διότι δεν έχει λεφτά για υποδομές. Τα χρήματα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με τα οποία φτιάχνονται οι υποδομές, η κυβέρνηση Τσίπρα τα κρατάει ως υπερπλεόνασμα για να προσλάβει Καρανίκες και να εξαγοράσει ψήφους. Πώς θα φτιάξει λοιπόν υποδομές όταν δεν εκτελεί τις δημόσιες επενδύσεις που έχει προγραμματίσει;

 Οταν λοιπόν ο πρωθυπουργός, έξι μήνες μετά τις φονικές πυρκαγιές, επισκέπτεται την πυρόπληκτη περιοχή και δεν έχει απολύτως τίποτα να πει, δεν έχει εκπονήσει κανένα σχέδιο, μιλάει για «στέκια» και αφηρημένα τάζει υποδομές, τι να περιμένει κανείς από τους κουκουλοφόρους; Να έχουν επιχειρήματα; Εδώ είναι η χώρα της ασάφειας, της καφενειακής κουβέντας και του χαβαλέ.

 Και ένα ακόμη κωμικοτραγικό στιγμιότυπο από τη συζήτηση αυτή του Τσίπρα με τους πυρόπληκτους, που έσβησε μπροστά στο «θα τα σπαταλήσεις» είναι όταν κάποιος από τους πολίτες του λέει: «Θέλουμε φωτισμό, δεν έχουμε φωτισμό». Και ο Τσίπρας τού απαντά: «Θα τα δούμε όλα, θα δούμε όλα τα προβλήματα». Και ο άλλος, προφανώς απαυδισμένος του ανταπαντά: «Πώς θα τα δούμε αφού δεν έχουμε φως;».

 Ετσι λοιπόν κυλάει η κατάσταση και έτσι κατρακυλάει η χώρα, χαβαλέ οι κουκουλοφόροι, χαβαλέ οι Καρανίκες με τα λεφτά των φορολογουμένων, χαβαλέ ο πρωθυπουργός με τους πυρόπληκτους, χαβαλέ τελικά και οι πυρόπληκτοι με τον πρωθυπουργό.

Καταρρέουμε, δηλαδή, χαβαλεδιάζοντας.