Γιώργος Δ. Ανδρέου

Κι εμείς οι αφελείς, παραγνωρίζοντας ή κάνοντας πως δεν καταλάβαμε τις συνέπειες αλλά και τον, στα όρια της ανηθικότητας, χαρακτήρα της πρότασης αυτής, συμπράξαμε στη συμφωνία με ανακούφιση και ενθουσιασμό.

Όφειλαν να προβλέψουν τότε την εξέλιξη αυτή και οι Ευρωπαίοι και οι δικοί μας και να αποφύγουν της αμοραλιστικές και άρπα κόλλα επιλογές. Προφανώς επικράτησε αυτό που λέει ο λαός: Μακριά από εμάς και όπου μπει.

Για του λόγου το αληθές (από τη σύμβαση):

«…Όλοι οι παρανόμως εισερχόμενοι από την Τουρκία στην Ελλάδα από τις 20 Μαρτίου και εφεξής θα επιστρέφουν στην Τουρκία. Όσοι φθάνουν σε ελληνικά νησιά θα ταυτοποιούνται διεξοδικά και οι αιτήσεις ασύλου θα εξετάζονται από τις ελληνικές αρχές, με βάση την Οδηγία για τις Διαδικασίες Ασύλου. Τουρκία και Ελλάδα αναλαμβάνουν όσες διμερείς διατυπώσεις χρειάζονται και Τούρκοι αξιωματούχοι θα αποκτήσουν παρουσία στα ελληνικά νησιά, ώστε να εγγυηθούν την τήρηση των ανωτέρω…»

Με απλά λόγια οι «παρανόμως (!) εισερχόμενοι» από την Τουρκία στην Ελλάδα, δεν επιστρέφουν αμέσως στην Τουρκία, αλλά παραμένουν εδώ για να ταυτοποιηθούν και να διεκδικήσουν άσυλο. Έτσι δια της διαδικασίας ταυτοποιήσεως που γίνεται μόνο ΜΕΣΑ στην ΕΛΛΑΔΑ, νομιμοποιείται η (δήθεν) παράνομη είσοδός τους σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Για να επιστρέψουν όσοι δεν δικαιούνται, όχι στην πατρίδα τους αλλά στην Τουρκία και μάλιστα για να γίνει αυτό , πρέπει να συναινεί στις σχετικές διαδικασίες η Τουρκία (παιδικό ανέκδοτο ακούγεται). Τι καλύτερη διαφήμιση για τη συνέχιση της αθρόας προσέλευσης; Ήθελα να ήξερα ποιος φωστήρας της νομικής και της διπλωματίας δέχθηκε τέτοια συμφωνία, πιστεύοντας πως καλύπτεται από αυτό το «παρανόμως», που αναιρείται ευθύς αμέσως στο ίδιο κείμενο.

Καλώς ήλθατε λοιπόν στην Ευρώπη. Να οι ΜΚΥΟ με ανοιχτές αγκάλες, να αντίσκηνο, να επίδομα, να αίτηση για άσυλο, μετά ένσταση , μετά προσφυγή στα Δικαστήρια. Έτσι η επιδοτούμενη παραμονή στα νησιά μας, σε καθεστώς ασύδοτης ελευθερίας, γίνεται για αόριστο χρόνο. Να εν τέλει η αιτία της συνεχιζόμενης συσσώρευσης των ψυχών στις Μόριες και τις λάσπες.
Και ήρθε η κρίση στον Έβρο. Η δημόσια (παρα)φιλολογία οργιάζει. Αναζητούνται αιτίες και ευθύνες, κορώνες, αυτοπροβολή. Ορυμαγδός. Ελάχιστοι όμως βλέπουν πως η βάση του προβλήματος δεν είναι εδώ, ούτε στην Ευρώπη, ούτε στην Τουρκία. Είναι η ίδια η διεθνής συμφωνία διαχείρισης του προβλήματος. Με τη συμφωνία αυτή ουσιαστικά αν μπει ο μετανάστης στην Τουρκία είναι σχεδόν σαν να μπαίνει στην Ευρώπη και είναι πλέον αργά.

Από την άλλη, είναι υπεραπλούστευση να πιστεύουμε πως φταίει μόνο η Τουρκία, που σε τελευταία ανάλυση έχει δικαίωμα να πει, δεν μπορώ να διαχειριστώ πλέον 3 εκατομμύρια ψυχές και δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά σας. Ούτε η Ευρώπη, η Γερμανία και οι άλλες χώρες που αρνούνται να δεχτούν άλλους μετανάστες, δικαίωμά τους είναι. Εμείς όμως φταίμε σίγουρα γιατί δεν αξιολογήσαμε έγκαιρα τα δεδομένα, την άμεση γειτνίαση με την Τουρκία και πως δεν είμαστε τελικός προορισμός αλλά στο μοναδικό σχεδόν διάδρομο διέλευσης προς την Ευρωπαϊκή Εδέμ. Το πρόβλημα δεν λύνεται με μαγικό ραβδί, ούτε όπως προτείνουν κάποιοι θερμοκέφαλοι με το να κλείσουν ερμητικά, στο διηνεκές, τα σύνορα της χώρας μας, τα χερσαία και τα αχανή θαλάσσια, ούτε αφήνοντας, παρά πάσα έννοια πολιτισμού και ανθρωπιάς και νομιμότητας, να πνιγούν αυτούς που πέφτουν στη θάλασσα όταν βουλιάζουν οι βάρκες τους , ούτε όπως προτείνουν οι δήθεν «αλτρουιστές» αριστεροί κατά κανόνα, σπεκουλάροντας εκ του ασφαλούς από τη θαλπωρή της θερμαινόμενης φωλιάς τους, να ανοίξουμε τις πύλες της χώρας σε όσους θέλουν να περάσουν και να τους προωθούμε εκεί που θέλουν να πάνε. Στην Ευρώπη των μονοπωλίων δηλαδή, που κατά τα άλλα απεχθανόμαστε, αδιαφορώντας για το αν οι πύλες «προς τα εκεί» είναι ερμητικά κλειστές. Δεν μπορούμε να γίνουμε, η τουριστικότερη χώρα της Ευρώπης, Αλβανία του Χότζα και Βόρεια Κορέα.

Η λύση είναι μονόδρομος. Άμεση αλλαγή της επαίσχυντης συμφωνίας του 2016. Έτσι που εξελίχθηκαν τα πράγματα η Τουρκία έδωσε δικαίωμα και αφορμή στην Ευρώπη και τη χώρα μας να απαιτήσουν την άμεση υπογραφή νέας Διεθνούς σύμβασης με την οποία:

1. Δεν θα γίνεται αποδεκτή η παράνομη είσοδος οποιουδήποτε σε χώρα της Ε.Ε. και δεν θα εξετάζονται αιτήματα ασύλου με παράνομη είσοδο.
2. Η ταυτοποίηση των προσφύγων, η εξέταση των αιτήσεων και η χορήγηση ασύλου θα γίνεται από μεικτά κλιμάκια Ε.Ε. και Τουρκίας, σε συγκεκριμένα σημεία εντός της Τουρκικής Επικράτειας.
3. Οι δικαιούμενοι ασύλου θα μπορούν να κινηθούν περαιτέρω ελεύθερα. Οι λοιποί θα επαναπατρίζονται πάραυτα, από την Τουρκία, στις χώρες προέλευσής τους.
4. Η Τουρκία δεσμεύεται, έναντι σοβαρού οικονομικού ανταλλάγματος να ασφαλίσει τα σύνορά της, να μην επιτρέπει την περαιτέρω είσοδο μεταναστών στην περιοχή της, ούτε την μετακίνηση προς τις χώρες της Ε.Ε..
5. Για κάθε μετανάστη, από αυτούς που βρίσκονται ήδη στην Τουρκία, που θα επαναπατρίζεται από τις τουρκικές αρχές στη χώρα προέλευσής του, θα δίδεται ένα σημαντικό ποσό στην Τουρκία.
6. Για κάθε μετανάστη που θα εισέρχεται από την Τουρκία σε χώρα της Ε.Ε. θα απομειώνεται κατά ένα σημαντικό ποσό η συμφωνημένη αποζημίωση της Τουρκίας για την διαχείρισή των μεταναστών και θα της επιβάλλονται και άλλες διεθνείς κυρώσεις.

Αυτά σε γενικές γραμμές και εκ πρώτης όψεως. Έτσι :

• Το πρόβλημα μετατίθεται απέναντι. Η χώρα μας αποσυμφορείται σταδιακά.
• Η Τουρκία επιδοτείται οικονομικά και απειλούνται κυρώσεις για να μην επιτρέπει να μπαίνουν μετανάστες στο έδαφός της, να επαναπατρίζει τους υπάρχοντες στις χώρες προέλευσής τους και να αποτρέπει την παράνομη έξοδο προς την ΕΕ. Έτσι καθίσταται συνυπεύθυνη στη διαχείρισή του προβλήματος και θα ελέγχει την είσοδο νέων μεταναστών στην επικράτειά της , με αποτέλεσμα την μείωση του μεταναστευτικού ρεύματος.
• Η άμεση γειτνίαση της Τουρκίας με της περισσότερες από τις χώρες προέλευσης μεταναστών διευκολύνει τον επαναπατρισμό τους στις χώρες προέλευσής τους .
• Μειώνεται η δυνατότητα της Τουρκίας να «χρησιμοποιεί» τους μετανάστες , ως όπλο στις γεωπολιτικές βλέψεις της.

Αν τα ανταλλάγματα είναι μεγαλύτερα από τα ήδη συμφωνημένα και η πίεση συντονισμένη και πολλαπλή, η Τουρκία θα δεχθεί σίγουρα να συζητήσει μια τέτοιας συμφωνία, που κατατείνει στη ριζική μακροπρόθεσμη επίλυση του προβλήματος.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος