Γεωργία Σαδανά

Αν επαληθευτεί τελικά η αρχική υπόθεση, ότι δηλαδή το «come back» της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας επήλθε εν πολλοίς και από τη στεγαστική κρίση στα αστικά κέντρα της χώρας και πρωτίστως στην πρωτεύουσα της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρωζώνης, το Βερολίνο, τότε ο φακός της γερμανικής πολιτικής κεφαλής έχει κάπου αλλού εστιάσει, επισημαίνοντας ως επείγουσα την κοινωνική ατζέντα, υπό το σύνθημα «ausRespekt» («από σεβασμό»).

Αν δε και ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Ντράγκι συμπαρασύρει τον ευρωπαϊκό βορρά σε μια νέα πολιτική για τις χρεώσεις του ρεύματος, -έχοντας ξεκινήσει τη σχετική «σταυροφορία» από τη Σύνοδο Κορυφής EUMED9 τον περασμένο μήνα στην Αθήνα- τότε τα ιταλικά -και όχι μόνο- πορτοφόλια θα αντέξουν το οικονομικό ψύχος το φετινό χειμώνα.

Και όχι μόνο γιατί, ο Ιταλός υπερεθνικός τραπεζίτης και εσχάτως Πρωθυπουργός πηγαίνει ακόμη και σήμερα (ασυνόδευτος από φρουρούς) στο σούπερ μάρκετ, κουβαλώντας μαζί με τα οικογενειακά ψώνια και το κλίμα δυσφορίας των Ιταλών καταναλωτών. Αλλά, κυρίως, επειδή οι κορυφές της ευρωπαϊκής ηγεσίας άρχισαν ολοένα και περισσότερο να οσφραίνονται ότι κάτι σοβαρό τρέχει με τους…δίπλα.

Αυτούς, δηλαδή τους σιωπηρούς ψηφοφόρους της διπλανής πόρτας που ασφυκτιούν στη θέα των λογαριασμών των ΔΕΚΟ, των ανατιμήσεων και της έλλειψης ισχυρής κοινωνικής προστασίας, τα οποία εντέλει μεταφράζονται από τους ίδιους ως αδυναμία κατανόησης των πραγματικών αναγκών τους από την επικρατούσα πολιτική τάξη, εγχώρια και ευρωπαϊκή, αναζητώντας «εναλλακτικές» λύσεις.

Διαισθανόμενοι, ωστόσο, την ανάγκη επιστροφής στην «κανονικότητα» της βάσης ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας, οι ισχυροί της ευρωζώνης, αλλάζουν ο ένας μετά τον άλλο σταδιακά προσανατολισμό.

Ίσως για το λόγο αυτό και ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να αναπροσανατολίσει το κυβερνητικό και επικοινωνιακό του επιτελείο στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου από την εκλογολογία στην ελληνική καθημερινότητα, κάνοντας λόγο για «πολύ σοβαρές τομές οι οποίες χάνονται στη ροή της επικαιρότητας».

Ανάμεσα σε αυτές και οι «Νταντάδες της Γειτονιάς», πρόγραμμα που καλύπτει τη φύλαξη βρεφών δύο μηνών έως 2,5 ετών για τους εργαζόμενους γονείς, το τόσο κρίσιμο, αυτό, διάστημα για την ανάπτυξή τους. Για πρώτη φορά, μάλιστα, επιδοτείται η φύλαξη του παιδιού μέσα στο σπίτι του, ανακουφίζοντας στην καθημερινότητά τους χιλιάδες εργαζόμενες μανάδες.

Και παράλληλα προβλέπεται η δημιουργία Μητρώου για τους φροντιστές των παιδιών, ανδρών ή γυναικών, ώστε να καλυφθεί το θεσμικό κενό πιστοποίησης και εκπαίδευσής τους, που μέχρι πρότινος κάλυπτε το διαδίκτυο.

Εκεί, δηλαδή που οι νεαροί γονείς ψάχνουν εναγωνίως στις μηχανές αναζήτησης φερέγγυο πρόσωπο για να προσέχει το παιδί τους, αντί για ημερομηνίες ανάσυρσης του εκλογικού τους βιβλιαρίου από το συρτάρι. Άλλωστε και τα εκλογικά βιβλιάρια φθίνουν ανησυχητικά τα τελευταία χρόνια, καθώς η δημογραφική κρίση είναι εξίσου παρούσα με την οικονομική και στεγαστική, πάνω από την Γηραιά Ήπειρο. Και όσο γερνάει η Ευρώπη και από κοντά και η Ελλάδα, εξασθενεί η παλιά αίγλη και ισχύς και μαζί τους και οι όποιες αποτρεπτικές δυνατότητες. Τότε, αυξάνεται η εθνική απειλή και η ανασφάλεια της εθνικής επιβίωσης, δίνοντας δήθεν άλλοθι σε ξενοφοβικές λίστες νηπίων.

Κανείς, όμως, δεν μπορεί να ξεγελάσει και το τελευταίο νήπιο στη χώρα ότι νοιάζεται πραγματικά για το δημογραφικό πρόβλημα, όταν προσφέρει τηλεοπτικό «άρτο και θεάματα» αντί για ριζικές τομές.

Περιμένοντας, όμως, την μαμά του να σχολάσει, κάθε νήπιο διαισθάνεται βαθιά μέσα του ότι η επιδοτούμενη νταντά είναι «μια κάποια λύσις» και στην Κυψέλη και παντού.