Δημήτρης Χ. Παξινός

Έχουν καταλάβει ότι τα προβλήματα τα λύνεις αφού λύσεις πρώτα τα δικά σου. Προσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά, οικονομικά. Πώς θα εξασφαλίσεις την διαβίωση, την επιβίωση σου και πως θα προχωρήσεις στην ζωή. Διαλέγοντας τον δρόμο τον δύσβατο, της αρετής, η τον εύκολο της αρπαγής. Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει. Να μετέχει δηλαδή της ηθικής και της μη ηθικής. Αυτό βέβαια δεν ισχύει για τους πολλούς, οι οποίοι έχουν ξεπεράσει τα διλήμματα αυτής της φύσεως. Απ’ την πλευρά τους, όλα τα βλέπουν σαν ένα οικονομικό μέγεθος, που προσπερνά και ξεπερνά τις όποιες ενστάσεις εσωτερικές, τυχόν υπάρξουν. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων πιστεύει και επιδιώκει το ακαταδίωκτο, λόγω ισχύος οικονομικής και κοινωνικής. Κάποτε το καταφέρνει, κάποτε όχι. Δεν αναφέρομαι στους υγιείς επιχειρηματίες, βεβαίως, που προσφέρουν στον τόπο πολλαπλώς.

Υπάρχουν λοιπόν κι αυτοί που θέλουν να σώσουν την χώρα τους. Πιστεύουν ότι είναι οι μόνοι κατάλληλοι να ηγούνται, ότι είναι προορισμένοι η και ταγμένοι η και απεσταλμένοι του Υψίστου. Δεν είναι λίγοι, ιδιαίτερα εδώ, στον τόπο μας. Προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τις συγκυρίες για να ανεβάσουν τις πολιτικές μετοχές τους. Σχεδόν νυχθημερόν. Κατασκηνώνουν στην τηλεόραση και με ευκολία απαντούν στα όποια ερωτήματα τούς τίθενται επί παντός επιστητού.

Τώρα με τον κορωνοιό, είχαμε παράλληλη έξαρση της ασθένειας με την έξαρση λοιμοξιολόγων και μη, ειδικών και μη, που δεν συνέπιπταν οι απόψεις τους και προκαλούσαν σύγχυση στους πολίτες. Είχαν την τιμητική τους και θύμιζαν τους πολιτικούς. Τους υποκατέστησαν. Ευτυχώς, απ’ αυτή τη μάχη, βγήκαμε νικητές όχι όμως και τροπαιούχοι. Πολλά τα δεινά που επήλθαν στη ζωή μας. Τίποτε πλέον δεν είναι όπως πριν.

Στις σημερινές συγκυρίες, δεν υπάρχουν πλέον οι ηγέτες παλαιάς κοπής που το ανάστημα τους δέσποζε και κυριαρχούσε διεθνώς. ΗΠΑ και Ευρώπη ήταν κυρίως οι χώρες που ενέπνεαν τις υπόλοιπες με τα δημοκρατικά ιδεώδη τους, το δημιουργικό πνεύμα που τους κατηύθυνε αλλά και την τεχνολογική εξέλιξη. Οι ελευθερίες, έχουν σαφώς υποχωρήσει και τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν εκχωρηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Google, Facebook έχουν μεγαλύτερη εξουσία απ’ τις κυβερνήσεις στη Δύση. Στις άλλες ισχυρές και ανελεύθερες χώρες, όπως Κίνα, Ρωσία, Τουρκία δεν μπορούμε να μιλάμε για διαδικτυακές και λοιπές ελευθερίες, πόσω μάλλον για προσωπικά δεδομένα. Κι αυτή η έλλειψη των πολύτιμων αγαθών της ελευθερίας τείνει να επεκταθεί σε χώρες της Δύσης. Θεωρείται ελκυστική. Η περίοδος Τράμπ παρήλθε, άφησε όμως βαθειά τραύματα. Κάποια ανεπούλωτα. Οι ηγέτες της Δύσης είναι μικροί. Αδυνατούν να συνεννοηθούμε για τα στοιχειώδη. Ακόμη και για την αλλαγή της ώρας. Δύσκολο να διαχειρισθούν τα πλέον κρίσιμα προβλήματα της Ευρώπης αλλά και της Γης. Όλα πλέον συζητούνται με βάση το χρήμα που είναι ο νέος Θεός.

Κατάργησαν τα σύνορά και μαζί τους κινδυνεύουν να καταργήσουν όσα το ελεύθερο πνεύμα δημιούργησε και τελικά επέβαλε σαν κατακτήσεις. Υπάρχουν ηγέτες να σηκώσουν το βάρος μιας παγκόσμιας πρωτοβουλίας για την άνοδο των δυτικών αξιών, που φέρνουν αυτόματα τον πνευματικό άνθρωπο κυρίαρχο στο παιγνίδι της δημιουργίας. Η όλα αυτά αποτελούν χίμαιρες και τα ανθρώπινα ένστικτα κυριαρχούν.

Αξίζει όμως να παλεύει κάποιος για τα ιδανικά αυτά που τον εξυψώνουν και του δίνουν ανθρώπινη υπερκόσμια αξία. Περνούν όμως απ’ τον αξιακό μας κώδικα που έχει χαραχθεί μέσα μας και περιβάλλει τους γύρω μας και κατ’ επέκταση με ομόκεντρους κύκλους περνά και στους συνανθρώπους μας. Άλλωστε αυτή είν’ η ζωή και ο προορισμός μας. Τίποτε να μην είναι αδύνατο για τον θνητό άνθρωπο

*Πρώην πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών