Δημήτρης Δανίκας

Που το σενάριό της είναι βασισμένο στο ομότιτλο πόνημα του Γιάννη Βαρουφάκη. Με πρωταγωνιστές τον Χρήστο Λούλη στο ρόλο του Βαρουφάκη και τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη ως Αλέξης Τσίπρας

Μάλιστα θα έλεγα ότι, τηρουμένων των αναλογιών, ελάχιστα έδωσε. Για πολούς λόγους Ο πρώτος επειδή η ταινία θα αγοραστεί από πολλές ευρωπαικές χώρες. Ισως κυκλοφορήσει και στις ΗΠΑ. Ο δεύτερος επειδή θα κόψει πολλά εισιτήρια. Ο τρίτος, το όνομα του βραβευμένου με Οσκαρ, σκηνοθέτη. Από τους ελάχιστους Ελληνες που έχει «αγκαλιάσει» το επιχρυσωμένο αγαλματίδιο του «θείου» Οσκαρ. Ο Γιώργος Λάνθιμος δεν έχει καταφέρει να κερδίσει Οσκαρ. Ακόμα

Ο τέταρτος επειδή το σενάριο και η ταινία θα προκαλέσουν συζήτηση. Επειδή το «θέμα» λειτουργεί ως σκάνδαλο. Και επειδή κάθε «σκάνδαλο» εξάπτει την περιέργεια του θεατή. Ο πέμπτος επειδή τα γυρίσματα θα γίνουν, κυρίως, στην Αθήνα. Αλλά και σε ευρωπαικές πρωτεύουσες

Με απλά λόγια και χάριν αυτής της ταινίας πολλά τα κέρδη. Και εισιτήρια. Και πολλοί θεατές. Και (πλαγίως) διαφήμιση για την χώρα. Αλλά και εγκεφαλική επεξεργασία. Από τα επιχειρήματα και από την πρόκληση θα ανάψει η κουβέντα. Το καλύτερο

Προσωπικά ήμουν και είμαι τοποθετημένος εντελώς αρνητικά απέναντι σε όλη αυτή την ατελείωτη διαπράγματευση εκείνο το καλοκαίρι του 2015 που παραλίγο να ρίξει την χώρα στο γκρεμό της ολοσχερούς χρεοκοπίας. Ομως αυτό δεν είναι λόγος για την απόρριψη της ταινίας. Αντιθέτως μάλιστα

Η άρνηση, η απόρριψη για την επιχορήγηση παραπέμπει σε καθεστώτα σκληροπυρηνικά. Ολοκληρωτικά. Διδακτορικά. Φασιστικά. Το παράδειγμα του ευρωπαικού κινηματογράφου, ιδιαιτέρως του Γαλλικού, είναι το πιο χαρακτηριστικό

Πλήθος ταινιών με θέματα εντελώς απορριπτικά τόσο των πολιτικών όσο και του καθεστώτος, έχουν λάβει και λαμβάνουν επιχορήγηση από το γαλλικό κράτος. Οπως, τελευταίο παράδειγμα, η μαχόμενη, συνδικαλιστικά, γαλλική «Σε πόλεμο» του Στεφάν Μπριζέ με ακραίο αριστερό προσανατολισμό

Το ίδιο συμβαίνει και στο Χόλιγουντ το «ιμπεριαλιστικό». Δεκάδες υπερ-παραγωγές δράσης έχουν κάνει κομμάτια τη CIA. Αρκετές κινηματογραφικές ταινίες αναφέρονται, με το χειρότερο τρόπο, τόσο στον πόλεμο του Βιετνάμ όσο και σε Προέδρους των ΗΠΑ. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς

Θα ήταν απαράδεκτο και ανήκουστο αν ο Νίκος Παππάς είχε απορρίψει την κρατική επιχορήγηση σ αυτή την ταινία. Αλλωστε σκεφτείτε πόσα χρήματα, ετησίως, ξοδεύονται για την παραγωγή ελληνικών ταινιών, που στο τέλος, στις αίθουσες δεν μπαίνουν να τις δουν ούτε οι στενοί συγγενείς των σκηνοθετών


Θα ήταν απαράδεκτο και ανήκουστο με δεδομένο το γεγονός πως αυτό το βιβλίο που πρόκειται να γίνει ταινία σούρνει τα εξ αμάξης στον Αλέξη Τσίπρα

Και τέλος είναι από τις ελάχιστες φορές που συμφωνώ με τον Νίκο Παππά. Ισως η μοναδική. Το όνομα «Κώστας Γαβράς» εγγύηση πρώτης γραμμής. Και τέλος, σκεφτείτε ακόμα, ποια εντύπωση θα έκανε στη διεθνή, κοινή γνώμη, μια ενδεχόμενη απορριπτική απόφαση του Νίκου Παππά. Οποιος πιστεύει τα αντίθετα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ρίχνει νερό στον μύλο του Αλέξη Τσίπρα!