Δημήτρης Δανίκας

Ολες οι προκαταλήψεις. Ολες οι ανοησίες. Και μαζί με όλα αυτά γκρεμίζονται οι ακράδαντες , των «αναλφάβητων», ελληνικές πεποιθήσεις

Ενα λοιπόν. Το μπάχαλο. Οι μαζικές διαμαρτυρίες. Οι ατελείωτες διαδηλώσεις. Η ασταμάτηση βεβήλωση οικοδομικών τετραγώνων, κτιρίων του δημοσίου, αυτοκινήτων και οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο των πάσης φύσεως αγανακτισμένων δεν είναι επινόηση και αποκλειστικό σπορ των εγχώριων μπαχαλάκηδων. Καθόλου μάλιστα. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Και τις Γαλλικές αλλά και τις Αμερικανικές. Εκεί να δεις οργιώδες μπάχαλο. Οταν, ας πούμε, δολοφονείται από τους αστυνομικούς, κάποιος περαστικός Αφροαμερικανός!

Δύο λοιπόν. Αν η ίδια, ίσως και χαμηλότερη, μικρότερη, οικονομική κρίση συνέβαινε στην Γαλλία η οπουδήποτε αλλού σε περιοχή της ευρωζωνής. Αν οι συντάξεις είχαν κουρευτεί, σχεδόν γουλί, από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Και αν οι μισθοί τραμπαλίζονταν μεταξύ τετρακοσίων και εξακοσίων ευρω, τότε θα σου λεγα εγώ τι θα είχε συμβεί. Που; Μα φυσικά Παρίσι, Μιλάνο, Κοπεγχάγη, Οσλο, Ρώμη, Λονδίνο. Το έλα να δεις

Τρία λοιπόν. Με απλά λόγια-σε εσένα κουφιοκεφαλάκη το λέω-ο «μέσος» Ελληνας πολίτης αποδείχτηκε ο πιο υπομονετικός, ο πιο «ψύχραιμος», ο πιο συγκρατημένος και τελικά ο πιο συστημικός και θεσμικός!

Τέσσερα λοιπόν. Για να συμβεί αυτό έπρεπε ο Αλέξης με τις δήθεν αριστερές αμπελοφιλοσοφίες του, να σκαρφαλώσει στην εξουσία. Επρεπε ακόμα ο Βαρουφάκης να ταλαιπωρήσει, να βασανίσει, επί εξάμηνο, την χώρα. Επρεπε να πληρωθεί βαρύ οικονομικό τίμημα. Ωστε, έτσι, δια της αριστερής μπαρουφολογίας, να ευεργετηθεί το σύστημα. Γι αυτό η Κριστίν Λαγκάρντ, αν θυμόμαστε λιγουλάκι, είχε επιμείνει στην φορολόγηση των πλουσίων. Γι αυτό η «αγωνία» για την υπερφορολόγηση των φτωχών και μικρομεσαίων. Γιατί, σου λέει το «κορίτσι», αν τους ξυρίσουμε όλες τις «τρίχες» τότε τα υποζύγια θα επαναστατήσουν τυφλά και τότε το σύστημα άντε γεια. Καταλάβατε; Οχι;

Πέντε λοιπόν. Οι «μπαχαλάκηδες» της γαλλικής πρωτεύουσας που τα έχουν κάνει όλα ρημαδιό, φέρουν τα εξής χαρακτηριστικά. Είναι μικρομεσαίοι. Είναι μικροαστοί. Είναι, σχετικά, ευκατάστατοι αγρότες, είναι τα στηρίγματα του συστήματος

Εξι λοιπόν. Που πάει να πει ότι οι εξεγερμένοι και Γάλλοι αγανακτισμένοι ουδεμία σχέση με κόκκινους, με κομμουνιστές, με αναρχοαυτόνομους και με αντισυστημικούς. Οι περισσότεροι εξ αυτών φλερτάρουν με την μαντάμ Λεπέν. Λίγο έξω και λίγο πιο δώθε από τον φασισμό

Εφτά λοιπόν. Που πάει να πει ότι η παράταξη που σε όλη σχεδόν την Ευρώπη ανθίζει, μεγαλώνει, δυναμώνει και θυμώνει, είναι της ακροδεξιάς, της εσωστρέφειας, του ρατσισμού, του ευρωσκεπτικισμού και του αντιευρωπαισμού!

Οκτώ λοιπόν. Που πάει να πει-σε εσένα το λέω που πέρα βρέχει-ότι Ιταλία, Γαλλία, μπορούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Που πάει να πει «που σαι ακόμα», «τίποτα δεν έχουν δει τα μάτια μας» και «όλα κρέμονται από μια αόρατη κλωστή»

Και τέλος, για να ξεμπερδεύω με όλες αυτές τις ανοησίες. Οπως πηγαίνουμε και όπως βαδίζει η Ευρωπαική Ενωση, φοβάμαι ότι στο μέλλον, μπροστά στις φλόγες που θα ανάψουν σε πολλές ευρωπαικές πρωτεύουσες, το μπάχαλο των Εξαρχείων θα μποιάζει με Μίκι Μάους

Δεν είναι οι κόκκινοι, οι κιτρινόμαυροι είναι ρεεεεεεεε!