Δημήτρης Δανίκας

Οχι επειδή στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης άλλα έλεγε και έξι μήνες μετά άλλα, εντελώς διαφορετικά, έκανε. Οχι γι’ αυτό. Αλλωστε το επιχείρημά του είναι υπαρκτό. Μα επειδή, φυσικά, για δεύτερη φορά, με το τρίτο μνημόνιο υπό μάλης, κατέβηκε στις εκλογές και τις κέρδισε με το ίδιο ποσοστό. Αρα με το μνημόνιο και την ευρωπαϊκή επιτήρηση πάλι ο Τσίπρας νικητής.

Οι διαψεύσεις έχουν να κάνουν με τη διαχείριση της κρίσης. Με το γεγονός ότι, ενώ θα μπορούσε να αρπάξει αυτή την αναντικατάστατη ευκαιρία και να προχωρήσει στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις προς την ευρωπαϊκή, ουσιαστική, ενσωμάτωση και κανονικότητα, εκείνος και η παρέα του ανέσυραν από το σεντούκι και νεκρανάστησαν όλες τις παθογένειες που ταλάνισαν και ταλανίζουν τον τόπο. Με απλά λόγια, αντί να βαδίσει προς τα μπρος, εκείνος διάλεξε τη φυγή προς τα πίσω.
Επειδή πάσχει από αθεράπευτη απέχθεια προς τις λέξεις «επενδύσεις», «επιχειρηματικότητα» και «ιδιωτική πρωτοβουλία». Μα, σύντροφοι, πώς αλλιώς θα καταπολεμηθεί η ανεργία, θα συντελεστεί η οικονομική ανάπτυξη, θα πολλαπλασιαστεί ο πλούτος και θα ξεπεραστεί η μιζέρια; Ακρα του αριστερού τάφου σιωπή!

Επειδή είναι αθεράπευτος λάτρης του κρατισμού. Εραστής μέχρι θανάτου. Οσο περισσότερο κράτος τόσο το καλύτερο για τον Τσίπρα. Μα, σύντροφοι, πώς αλλιώς θα αναπτυχθεί η οικονομία; Με το βόλεμα και την αποψίλωση του δημόσιου κορβανά; Ακρα του αριστερού τάφου σιωπή!

Επειδή, έτσι, πριμοδοτεί την κορυφαία παθογένεια της εκλογικής πελατείας. Του δούναι και λαβείν. Αυτή η τόσο νοσηρή εξάρτηση των πολιτών από την κεντρική εξουσία. Μα, σύντροφοι, εσείς που κατηγορούσατε το παλιό σύστημα για ρουσφετολογία, τώρα το αντιγράφετε καλύτερα από πριν; Ακρα του αριστερού τάφου σιωπή!

Επειδή έχει συνάψει σχέσεις κυβερνητικής συνύπαρξης τόσο με την ακροδεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας, όπως είναι οι ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου, όσο και με αρκετούς πολιτικά «μελλοθάνατους» της πράσινης και πέτσινης αλλαγής. Μα, σύντροφοι, εσείς δεν λέγατε ότι ήρθατε για να απαλλάξετε τον τόπο από τη διαπλοκή και όχι για να νεκραναστήσετε και να απενοχοποιήσετε το παρελθόν του πολιτικού συστήματος; Ακρα του αριστερού τάφου σιωπή!

Επειδή αισθάνεται αποστροφή και μίσος προς την αριστεία. Προς τους καλύτερους, τους άξιους και τους πιο ικανούς. Πράγμα που πιστοποιείται καθημερινά με την εκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική και με την αξιολόγηση του προσωπικού στις δημόσιες υπηρεσίες. Μα, σύντροφοι, ποιοι οι καταλληλότεροι να κουβαλήσουν και να σπρώξουν το κάρο προς τα μπρος; Οι μέτριοι και οι ακατάλληλοι; Ακρα του αριστερού τάφου σιωπή!

Επειδή με το στυγνό, αμείλικτο φορολογικό σύστημα έστυψε, εξόντωσε οικονομικά εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά και απλούς μισθοσυντήρητους του μόχθου και της εργασίας. Μα, σύντροφοι, έτσι δεν παραλύουν οι επενδύσεις, εξαφανίζονται οι όποιοι μελλοντικοί επενδυτές και εξοντώνονται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα; Ακρα του αριστερού τάφου σιωπή!

Και επειδή με τις επιδοτήσεις, τις στιγμιαία ανακουφιστικές για τα χαμηλότερα στρώματα διατάξεις και αποφάσεις, αλλά και το παιχνίδι των συντάξεων η τάχα μου αριστερή λογική έχει μετατρέψει τη χώρα σε μια ασύλληπτη βιομηχανία τριτοκοσμικής μιζέριας. Μα, σύντροφοι, οι φτωχοί πολίτες δουλειά επιθυμούν. Δηλαδή με τον κόπο τους θα μοιραστούν μέρος του πλούτου από μια παραγωγική διαδικασία που υποσχεθήκατε και όμως δεν την εφαρμόσατε, έτσι δεν είναι; Ακρα του αριστερού τάφου σιωπή!

Οπως στις 10 Δεκεμβρίου του 1893 με τον Χαρίλαο Τρικούπη να συμπεραίνει με δύο λέξεις «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας θα ομολογήσει τον Μάιο ή τον Οκτώβριο του 2019: «Δυστυχώς, σύντροφοι, χάσαμε».

Γιατί, όπως έλεγε και η νόνα μου, «παιδάκι μου, όπως στρώσεις θα κοιμηθείς»!