Δημήτρης Δανίκας

Αν ο Κυριάκος καταφέρει να υπερβεί τον πήχη του 33% των περασμένων εκλογών για το ευρωπαικό κοινοβούλιο, ε αυτός θα είναι θρίαμβος ανώτερος των εθνικών του περασμένου Ιουνίου.

Ο λόγος απλός. Το πρώτο έτος της δεύτερης τετραετίας αγκαλιά με πλήθος αδεξιοτήτων, προβλημάτων, ακόμα και τραγωδιών. Και τι δεν έγινε σ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο της Σωρρακώσταινας. Τα Τέμπη. Το πενήντα εφτά εξαερωμένα πτώματα αθώων και ανυποψίαστων επιβατών. Η οργή των γονιών. Η ακρίβεια που καλπάζει με φρενίτιδα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι τα ίδια ελληνικά προιόντα σε γερμανική αλυσίδα, πωλούνται εν Ελλάδι ακριβότερα απ όσο κοστίζουν στα υποκαταστήματα της ίδιας εταιρείας στην μητρική Γερμανία. Η μεγάλη ανατριχίλα

Κοντά σε όλα αυτά οι λίστες που «εξασφάλισε» και ενθυλάκωσε η Μισέλ. Η εκδίωξη στενών συνεργατών του Κυριάκου. Η περίπτωση του Κώστα Καραμανλή ως πρώην Υπουργούν υποδομών και μεταφορών. Και όλα αυτά αποτυπωμένα σε μια αργή αλλά σταθερή μεταστροφή όλων σχεδόν των πρωινών πολιτικών τηλεοπτικών εκπομπών. Με απλά λόγια το κλίμα βαρύ. Με απλά λόγια χιλιάδες καταναλωτές αναγκάζονται να εγκαταλείπουν, στα ταμεία των σούπερ μάρκετ, αρκετά από τα προιόντα που θέλουν να αγοράσουν επειδή η τσέπη τους δεν αντέχει τόσο «βάρος». Με απλά λόγια, πλήθος συμπολιτών μας να τα έχει πάρει στο κρανίο.

Με απλά λόγια, αν υπήρχε συγκροτημένο κόμμα στα «θεωρεία» της αντιπολίτευσης, με πειστικό λόγο, να είστε βέβαιοι ότι η γαλάζια παράταξη θα κατρακυλούσε ένα ένα τα σκαλοπάτια των δημοσκοπήσεων. Και με απλά λόγια, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, μα ούτε η σοσιαλδημοκρατία του Νίκου Ανδρουλάκη, συγκινούν και ελκύουν το πλήθος των ψηφοφόρων που από τη μια συγκρατούν την οργή τους να εκραγούν σαν ηφαίστειο και από την άλλη αν και πληγωμένοι και τραυματισμένοι εξακολουθούν να προτιμούν Κυριάκο.

Τι να κάνω θεέ μου; Να τον ρίξω και να μου προκύψει Ανδρουλάκης και Κασσελάκης; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μου!

Είναι χαρακτηριστικό πως όταν τους ρωτάς τι θα ψηφίσουν, δεν απαντούν «Νέα Δημοκρατία», αλλά προτιμούν να λένε Κυριάκο. Τουτέστιν ο Κυριάκος ελκύει. Το κόμμα μάλλον τα αντίθετα συναισθήματα προκαλεί.

Τι ακριβώς συμβαίνει; Μα φυσικά το αυτονόητο. Κανένα κόμμα από τα δύο δεν αποτελεί εγγύηση σταθερότητας και κυβερνητικής εγκυρότητας. Τα ερωτήματα πέφτουν βροχή. Μα ποιος θα μας κυβερνήσει; Ο Νίκος Ανδρουλάκης, κολλημένος στις υποκλοπές και μονίμως θυμωμένος; Μπας και είναι ο Κασσελάκης που αγνοεί τα στοιχειώδη σχετικά με την κατανομή των πόρων και του προυπολογισμού;

Και ποια τα στελέχη που έχουν; Ποιοι θα είναι υποψήφιοι υπουργοί; Και κάπως έτσι συμβαίνει το εξής σουρεαλιστικό. Ο Κυριάκος αν και φορτωμένος με πληθώρα προβλημάτων και ένοχος για όλα. Ακόμα και για το αθάνατο σπορ των νεοελλήνων να διπλοπαρκάρουν τα αυτοκίνητα τους όπου να ναι αρκεί να τους βολεύει. Αν και «εσταυρωμένος», παρόλο αυτά διαρκώς αναστημένος. Αυτό κι αν είναι ρεκόρ Guinness.

Για να ξέρετε λοιπόν, η διαρκής ανάσταση του Κυριάκου, ευεργετικό έργο όλων των άλλων. Ενας Ανδρουλάκης την ημέρα κάνει τον Κυριάκο μέγα!