Δημήτρης Δανίκας

Με νοιάζει και με παρά νοιάζει. Μα γιατί; Επειδή κάπως έτσι σχηματίζεται η πεμπτουσία του φασισμού. Κάπως έτσι εκκολάπτεται το αβγό του φιδιού.

Στην αρχή οι Εβραίοι. Μετά οι κομμουνιστές. Στη συνέχεια οι σοσιαλδημοκράτες. Ακολουθούν οι Κεντρώοι. Και στο τέλος ΕΣΥ.

Οι διακρίσεις η αόρατη ουσία του φασισμού. Οι Αλβανοί είναι κλέφτες και δολοφόνοι. Οι Βούλγαροι είναι άξεστοι και βάρβαροι. Οι Τούρκοι καθυστερημένοι. Οι Αμερικανοί είναι πιστολέρο και καουμπόηδες. Οι Ρώσοι αμετανόητοι κομμουνιστές και πάει λέγοντας.

Κάπως έτσι και με το πρόσφατο «θέμα» που κυκλοφορεί, αναπαράγεται, σχολιάζεται και πολλές φορές αποτελεί αφορμή ειρωνείας και χλευασμού. Εγώ ο σωστός επειδή είμαι straight. Εσύ ο κακός επειδή είσαι «τοιούτος». Εγώ ο οικογενειάρχης. Εσύ ο διεστραμμένος. Εγώ ο νοικοκύρης. Εσύ ο χαλασμένος. Εγώ κανονικός και χριστιανός. Εσύ ο διεφθαρμένος και ο αμαρτωλός.

Επομένως πως είναι δυνατόν ένας χαλασμένος, διεστραμμένος, διεφθαρμένος να διεκδικεί ίσα δικαιώματα με εμένα τον «κανονικό»; Και πως είναι δυνατόν ένα κράτος, μια κυβέρνηση και πολλά κόμματα να υπεραμύνονται δικαιωμάτων τέτοιων αχαρακτήριστων μιασμάτων;

Κοίτα να δες που φτάσαμε. Σόδομα και Γόμορρα. Και εγώ να παρταμένω βουλευτής τέτοιων κομμάτων που έχουν το θράσος να υποστηρίζουν τα δικαιώματα όλων αυτών των κακοφορμισμένων «στοιχείων» που μολύνουν το κύτταρο της οικογένειας και της κοινωνίας. Και εγώ υπουργός μιας τέτοιας κυβέρνησης που τολμάει να εισηγηθεί και να προσκομίσει στο κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο προς κατοχύρωση ίσως δικαιωμάτων των «τοιούτων» να συμφωνήσω μαζί της;

Μεταξύ μας τώρα δεν τους ονομάζουν «τοιούτους» αλλά κάπως αλλιώτικα πράγμα που δεν επιτρέπεται να αναπαραγάγω λόγω δημοσιογραφικής ευπρέπειας και άλλων επώδυνων επιπτώσεων.

Επομένως, σου λέει, προς ικανοποίηση των «πελατών» που με ψήφισαν και που σίγουρα προέρχονται από το πλήθος των θεοσεβούμενων, οικογενειαρχών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όχι μόνο θα το καταψηφίσω αλλά σκέπτομαι και απ αυτό το κόμμα να αποχωρήσω.

Τι να απαντήσω; Το γνωστό και λαικό: έκανε η μύγα κώλο και έχεσε τον κόσμο όλο. Κάπως έτσι. Οσο για την ουσία, αυτή προέρχεται από υπόγειες διαδρομές, δηλαδή τις εξής τρεις. Η μία καλύπτει την άλλη η μάλλον καλύτερη η μία προκύπτει και εξέρχεται από την άλλη.

Το πρώτο, ό, τι η Δεξιά παγκοσμίως, ιδιαιτέρως στη γηραιά Ηπειρο, εκτινάσσεται και θεριεύει. Το δεύτερο ό, τι οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις υπογραμμίζουν την έλλειψη σοβαρών προσωπικοτήτων που προέρχονται από την συντηρητική Δεξιά, επομένως είναι ανάγκη σχηματισμού ενός τέτοιου, ας πούμε, σοβαρού Δεξιού κόμματος.

Γιατί αυτό; Επειδή ο Βελόπουλος με τις κρέμες και οι λοιποί με τα λιβάνια δεν πείθουν ως σοβαροί, αυθεντικοί και ιδεολογικά προσηλωμένοι δεξιοί. Και το τρίτο, αποτέλεσμα, προιόν των άλλων δύο, η πολιτική και ιδεολογική κεντρώα, σχεδόν σοσιαλδημοκρατική, μετατόπιση του Κυριάκου και φυσικά της Νέας Δημοκρατίας.

Σου λέει δηλαδή ο Καραγκούνης, φερ ειπείν, η ο τάδε υπουργός, εμείς Δεξιοί είμαστε, ουδεμία σχέση με Κέντρο και σοσιαλδημοκρατία. Δηλαδή γαλάζιοι Κασσελάκηδες θα καταντήσουμε;

Τι θα απαντούσα εγώ στη θέση του Κυριάκου; Αντε και με την ευχή του Χριστού και της Παναγίας. Και που σαι, μη ξεχνάς τα λόγια του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ: όποιος φεύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος.

Και που σαι; Μη ξεχνάς τα αρχιγράμματα ΠΟΛ. ΑΝ. Πολιτική Ανοιξη το έλεγαν Πολιτική Ανοησία το είπαν!