Δημήτρης Δανίκας

Η άλλη πλευρά, η συντήρηση, η υποκρισία, ο βολικός πουριτανισμός. Σαν να λέμε, η Εκκλησία παρέα με το πορνείο της γειτονιάς. Το παρθεναγωγείο με την παρθενορραφή. Ταυτόχρονα και τα δύο!

Κάπως έτσι πορευόμαστε με την «πολιτική ορθότητα». Τι είναι αυτό; Ποιος μπορεί να προσδιορίσει και να ερμηνεύσει το «πολιτικά ορθό»; Εσύ; Εγώ; Κι αν κάποιος άλλος έχει διαφορετική γνώμη;

Ρωτάς, ας πούμε, τι ακριβώς είσαι; Αντρας; Οχι! Γυναίκα; Οχι! Τότε; Είμαι αυτό που είμαι. Δηλαδή, τι είσαι; Οταν αποφασίσω, θα σου πω. Και μέχρι τότε; Μέχρι τότε είμαι «αυτό». Δηλαδή το ουδέτερο. Δηλαδή στα αγγλικά το «It».

Αν στην όψη είναι άντρας και εσύ «άντρα» τον θεωρείς, τότε δεν είσαι «πολιτικά ορθώς». Κάπως έτσι. Η επαναστατικότητα και η προοδευτικότητα του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού εξαντλούνται στον προσδιορισμό των γεννητικών οργάνων. Τέλεια.

Κάπως έτσι όλα καταλήγουν μονοδιάστατα, άχρωμα, απρόσωπα, αδιάφορα και μονότονα. Κάθε διαφορετική άποψη εκλαμβάνεται εχθρική και μισητή. Κάπως έτσι ο ίδιος άνθρωπος δημοσίως εκφράζεται «πολιτικά ορθώς» και στην ιδιωτική του ζωή αντιδρά και συμπεριφέρεται βίαια και σεξιστικά. Απίστευτο!

Πού αναφέρομαι; Φυσικά σε αυτές τις περιπτώσεις βιασμών, σεξουαλικών παρενοχλήσεων και πάσης φύσεως σεξιστικών συμπεριφορών που καθημερινά έρχονται στην επιφάνεια και ταράζουν την τόσο μα τόσο σωστή και κανονική ζωή των Νεοελλήνων!

Εγώ να κάνω τέτοιο πράγμα; Ποτέ των ποτών! Εγώ να ορμήσω στην ανιψιά μου, στο παιδί μου, στο εγγόνι μου, στην υπάλληλό μου, στη γραμματέα μου; Ούτε κατά διάνοια! Τέτοια υποκρισία! Ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Πάμε παρακάτω.

Κάθε τέτοιο περιστατικό είναι διαφορετικό. Το τοπίο θολό. Για παράδειγμα, η περίπτωση με την 24χρονη στη Θεσσαλονίκη. Οπου τρία καμάρια ευκατάστατων, φραγκάτων και ευυπόληπτων οικογενειών χύμηξαν να γλεντήσουν πάνω στο ανυπεράσπιστο κορμί μιας φτωχής, εργαζόμενης κοπέλας. Ασε, σου λέει, τι είναι αυτή; Ενα τίποτα! Σιγά που θα ’χει τα κότσια να μας κάνει βούκινο. Σιγά που θα την πιστέψουν. Κι όμως, εκείνη, το «τίποτα», όρθωσε ανάστημα και τους έστειλε αδιάβαστους. Υποκλίνομαι. Παράδειγμα προς μίμηση.

Για παράδειγμα, από την άλλη πλευρά, η κυρία που με τα τόσα «περιστατικά» της αναρτημένα στο Διαδίκτυο έχει κερδίσει και αποκτήσει χιλιάδες οπαδούς. Η κυρία που έχει αναγορευτεί influencer. Με επιρροή. Με επίδραση. Η κυρία που με τις διαφημίσεις κερδίζει ζεστό χρήμα. Ο σεξισμός γι’ αυτήν είναι το αποκλειστικό της επάγγελμα. Λέει ό,τι της κατέβει, καταγγέλλει όποιον έχει βάλει στο μάτι και ασυστόλως κερδοσκοπεί με μια «πορνογραφία» που για τα πλήθη θεωρείται «ορθή».

Επί Αδόλφου Χίτλερ «πολιτικά ορθώς» ήταν κάθε εκπρόσωπος της Αριας φυλής, ο ναζιστής, ο ρατσιστής, ο πολεμιστής, εναντίον όλων των άλλων λαών. Κι όμως, δεν ήταν μόνος. Εκατομμύρια νοικοκύρηδες τον πίστεψαν και τον ακολούθησαν και με τις πράξεις τους τον ξεπέρασαν. Ακόμα και σήμερα τον ακολουθούν. Εκατομμύρια που έδιναν ονόματα Εβραίων και στη συνέχεια άρπαζαν ξένες περιουσίες. Ωστόσο, μεγάλα τέρατα χωρίς εκατομμύρια μικρά τερατάκια δεν θα υπήρχαν. Και δεν θα κατέστρεφαν.

Με απλά λόγια, ο καθημερινός φασισμός με πολλές μορφές, πολλές εκδοχές και πολλά προσωπεία. Μία εξ αυτών και η απέχθεια προς τη διαφορετικότητα. Δεν ακολουθείς τον συρμό; Ε, τότε είσαι εχθρός! Εχεις άποψη, δεν υποκύπτεις στη μάζα και τον όχλο; Ε, τότε είσαι σεξιστής, μισογύνης και υποψήφιος βιαστής!

Όπως λέει και ένας σύγχρονος μεγάλος στοχαστής, «τα μεγάλα τέρατα λιγοστεύουν, όμως ακόμα χειρότερο από αυτά είναι το πλήθος των ανώνυμων μικρών τεράτων, που βολεύονται να πείθονται εύκολα και αρκετοί εξ αυτών στο σπίτι τους είναι ικανοί να διαπράξουν τα πάντα».