Δημήτρης Δανίκας

Ο κόσμος ανάποδα. Βαδίζει με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά. Γι’ αυτό «μην κοιτάτε πάνω». Επειδή πάνω ο ουρανός. Επειδή πάνω η ελπίδα. Επειδή πάνω ο ορθολογισμός. Επειδή πάνω η σκέψη, η επεξεργασία, η νόηση, η επιστήμη, το μέλλον.

Γιατί κάτω; Επειδή το χώμα. Επειδή το υπέδαφος. Επειδή το αόρατο. Το κρυφό. Η συνωμοσία. Το απρόβλεπτο. Η μεταφυσική. Ο υπόνομος. Οι τάφοι. Οσο πιο χαμηλά τόσο καλύτερα.

Θυμίζω το στόρι: δύο αστροφυσικοί ανακαλύπτουν, έντρομοι, την έλευση μετεωρίτη που συντόμως θα προσκρούσει κάπου στον Ειρηνικό, πλησίον Χιλής, με αποτέλεσμα να επέλθει το τέλος του πλανήτη. Δεν θα μείνει τίποτα. Μα τίποτα. Ολα αυτά σε έξι μήνες και μερικές ημέρες. Είναι σίγουρο. Είναι οριστικό.

Το αποτέλεσμα εντελώς παρανοϊκό. Ούτε στους εφιάλτες μας. Η πρόεδρος των ΗΠΑ, το θηλυκό ισοδύναμο του Ντόναλντ Τραμπ, περί άλλα θέματα τυρβάζει. Οπως οι σεξουαλικές της αδυναμίες και η δημοτικότητά της. Μα καλά, παιδιά, είναι σίγουρο; Ναι, είναι σίγουρο. Ετσι λέτε εσείς, αλλά πάντα υπάρχει η πιθανότητα λάθους.

Η παρουσιάστρια πρωινάδικου, με πανίσχυρη και εκρηκτική τηλεθέαση, ασχολείται με την ταραγμένη σχέση μιας αλλοπαρμένης τραγουδίστριας με το αγόρι της. Εδώ, σου λέει, έχουμε άλλα, πιο σπουδαία πράγματα να κάνουμε. Αντε τώρα να ασχοληθούμε με τις τρελές προβλέψεις δύο αστροφυσικών.

Στο τέλος ανακαλύπτει και προωθεί τη γοητεία του ενός, του αρσενικού αστροφυσικού. Που τον ανακηρύσσει very sexy, ενώ ταυτοχρόνως χαρακτηρίζει τρελή την άλλη αστροφυσικό. Κοντά σε όλα αυτά η σκυτάλη πέφτει στα χέρια ενός κάποιου ζάπλουτου επιχειρηματία της τεχνολογίας, κάτι σαν Μπιλ Γκέιτς, ο οποίος ανακαλύπτει τη γοητεία του μετεωρίτη. Εκείνος περίπου λέει, στάζοντας απληστία, «να τον καλοδεχτούμε τον μετεωρίτη, είναι χρήσιμος».

Γιατί; Μα φυσικά για το money. Επειδή οι άνθρωποί του πιστεύουν ότι ο εν λόγω μετεωρίτης, διαστάσεων Εβερεστ, φέρει μέσα του ένα σπάνιο, δυσεύρετο και πολύ χρήσιμο μέταλλο με το οποίο θα θησαυρίσει δισεκατομμύρια η εταιρεία. Τέλεια.

Κοντά σε όλο αυτό το παραλήρημα παράνοιας, τα εκατομμύρια γονυπετών πελατών και οπαδών της ίδιας εταιρείας. Η κινητή τηλεφωνία είναι ο θεός τους. Το απόλυτο, το μοναδικό, το υπέρτατο αγαθό. Από κοντά και όσοι νυχθημερόν σκοτώνουν την ώρα τους παίζοντας με τα social media.

Κάπως έτσι ο μεν αρσενικός αστροφυσικός αναγορεύεται «κούκλος», μέσα στους πιο σέξι άντρες της υφηλίου. Η δε «τρελή» αστροφυσικός διαπομπεύεται, διασύρεται, κατασυκοφαντείται, σχεδόν «εκτελείται» ως εχθρός του λαού.

Με απλά λόγια, οι πολιτικές ηγεσίες ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τη δημοτικότητά τους. Και το μοναδικό μέλημά τους είναι η εικόνα τους μέσω της επικοινωνίας με τα media. Σκαρώνουν παραμύθια.

Τα πρωινάδικα πουλάνε «κρεβάτια» διαφόρων άσημων, ατάλαντων θηλυκών και αρσενικών γλαστρών που έχουν αναγορευτεί σε «διασημότητες» του τίποτα. Και φυσικά επιδίδονται στο σπορ της ανατροφοδότησης από τα reality shows στην ειδησεογραφία και τη σκανδαλοθηρία ποιος με ποια και ποια με ποιον. Η Τούνη, η Φούνη, η Κούνη και πάει λέγοντας. Ούτε να περάσουν το παλτό μου απέναντι.

Η κοινωνία αποπροσανατολισμένη και εκτροχιασμένη με εγκέφαλο άδειο και νοσηρό. Οι νέοι στη νέα τεχνολογία προσηλωμένοι και προσκυνημένοι. Και από την ολοσχερή καταστροφή η οικονομική ελίτ να ονειρεύεται ακόμα περισσότερα τρισεκατομμύρια. «Μα αφού θα πεθάνεις τι σε νοιάζουν εσένα τα λεφτά;». Οσο και να τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς.

Γι’ αυτό η ταινία έγινε φαινόμενο. Ο καθρέφτης της σημερινής πραγματικότητας. Το παραλήρημα ανοησίας και παράνοιας δεν έχει τέλος. Οπως έλεγε και ο μέγας Οσκαρ Ουάιλντ ,«όλοι ζούμε στον υπόνομο, αλλά μερικοί από εμάς κοιτάμε τα αστέρια».