Δημήτρης Δανίκας

Εγώ προσωπικά, αν και εμβολιασμένος αισθάνομαι διαρκώς ως ελεύθερος και ταυτόχρονα πολιορκημένος. Για πολλούς λόγους. Να τους απαριθμήσω;

Ένα λοιπόν. Και ποιος μου λέει εμένα ότι και ο διπλανός μου εμβολιασμένος κι αυτός, δεν είναι φορέας εκείνου του ανελέητου και αόρατου εχθρού; Κι αν είναι; Κι αν με μολύνει; Κι αν καταλήξω σε μονάδα εντατικής θεραπείας; Κι αν κι αν κι αν

Δύο λοιπόν. Το εμβόλιο, όπως κάθε εμβόλιο και κάθε φάρμακο δεν αποτελεί εγγύηση οριστικής και αμετάκλητης προστασίας. Ανοησίες. Το εμβόλιο είναι μια κάποια «ομπρέλα». Η μοναδική στο οπλοστάσιο της Επιστήμης. Ελα όμως που η δική σου, η δική μου ομπρέλα μπορεί να έχει τρύπες και να μπάζει. Τότε τι να κάνω;

Τρία λοιπόν. Οι εσωτερικοί κλειστοί χώροι είναι το αγαπημένο, το λατρεμένο μέρος του Covid -19. Εκεί χουχουλιάζει, εκεί εφορμά, εκεί διασπείρει, εκεί θριαμβεύει Επομένως τώρα που έρχεται χειμώνας και το κρύο θα είναι τσουχτερό, τώρα που οι εμβολιασμένοι θα στριμώχνονται και θα πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο, τώρα ο κίνδυνος μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά. Τώρα όπου φύγει φύγει. Τόσο από κλειστούς χώρους όσο και από ανεξέλεγκτες μαζώξεις

Τέσσερα λοιπόν. Ασε το άλλο, το ακόμα πιο επικίνδυνο και ανατριχιαστικό. Ποιος μπορεί να μου εγγυηθεί εμένα ό, τι τα γκαρσόνια και γενικά το προσωπικό είναι θωρακισμένο και εμβολιασμένο; Και αν έχουν αγοράσει πιστοποιητικά μαιμού; Και αν δεν έχουν κάνει Rapid test; Και αν ο διπλανός μου είναι κι αυτός ταχαεμβολιασμένος; Ποιος μου εγγυάται ότι όλοι αυτοί είναι νόμιμοι, λογικοί και «κανονικοί»; Ο Πλεύρης; Να γελάσω δηλαδή

Πέντε λοιπόν. Στην πραγματικότητα τίποτα, επί της ουσίας, δεν έχει αλλάξει. Η Ελλάδα με το χαμηλότερο δείκτη και με τον μικρότερο αριθμό εμβολιασμένων πολιτών. Επομένως όλα είναι θολά. Επομένως «ναι μεν αλλά». Επομένως εγγύηση καμία και από κανένα. Και επομένως όλα στον αέρα!

Εξι λοιπόν. Ενας και μοναδικός τρόπος υπάρχει για την επιστροφή σε κάποια κανονικότητα. Ο εμβολιασμός να γίνει υποχρεωτικός ακόμα και σε παιδιά δέκα ετών. Θα γίνει; Μπορεί να γίνει; Ποτέ των ποτών! Τότε ας αφήσουμε τις τάχα ελευθερίες και ας πορευτούμε με τον φόβο και την καχυποψία. Μόνο έξω. Μόνο με την παρέα κάποιου θερμαντικού σώματος. Μόνο ως ελεύθερος πολιορκημένος

Τι να του πω του υπουργού Θανάση Πλεύρη; Μ αυτό το πλευρό να κοιμάται. Καμία ελευθερία και καμία κανονικότητα. Φύλαγε τα ρούχα σου για να χεις τα μισά. Καλύτερα να κυκλοφορώ με την προσωπική μου σόμπα, που λέει ο λόγος, παρά να εγκαταλείψω τη ζωή μου σε κάποιους υπουργικούς σχεδιασμούς που στοχεύουν σε μια εικονική πραγματικότητα μαζικής αισιοδοξίας και στην παροιμιώδη πλην όμως αναποτελεσματική κρατική προπαγάνδα υπέρ εμβολιασμού!

Εκείνους που θα τολμήσουν να δρασκελίσουν το κατώφλι μπαρ, εστιατορίων, καφενείων, ταβερνείων και άλλων τέτοιων χώρων θα τους καμαρώνω. Εγώ, με συγχωρείτε δηλαδή, προς το παρόν θα την κάνω. Αντε γεια!