Δημήτρης Δανίκας

Ομως σχετικοί οι αριθμοί. Σχετικές οι στατιστικές. Σχετικές οι απώλειες ανθρώπινων ζωών. Φανταστείτε ότι μόλις χθες η ανθρωπότητα έσβησε 76 κεράκια των γενεθλίων κατάπαυσης πυρός και παράδοσης των χιτλερικών στους Συμμάχους. Φανταστείτε ότι η Ευρώπη έβγαινε στο ξέφωτο της ειρήνης μετά από 2.194 ημέρες πολέμου!

Φανταστείτε ακόμα ότι στις πολεμικές συγκρούσεις πήραν μέρος πάνω από εκατό εκατομμύρια φαντάροι και αξιωματικοί. Οτι έμειναν στον τόπο πενήντα εκατομμύρια. Οτι μόνο από την πλευρά της τότε Σοβιετικής Ενωσης εξοντώθηκαν πάνω από είκοσι εκατομμύρια. Και φυσικά φανταστείτε τη μεγάλη, την ανείπωτη, την πρωτοφανή φρίκη εκατομμυρίων Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ολα έργα ανθρώπων. Που σημαίνει ότι κανένας ιός, όσο και να είναι καταστροφικός, με όλες τις μεταλλάξεις του και όλες τις παραλλαγές του δεν συγκρίνεται με την καταστροφική μανία του ανθρώπου. Το είδος μας είναι ανελέητο, αδιόρθωτο και στην ουσία πρωτόγονο.

Ο πολιτισμός κολυμπάει σε ωκεανούς πόνου, δακρύων, βασανιστηρίων, γενοκτονιών, πολέμων, πλιάτσικων και οργανωμένων καταστροφών. Από τη σύσταση της ανθρωπότητας. Το ίδιο συνέβαινε, λόγου χάριν, στην αρχαιότητα με τις ιμπεριαλιστικές ορμές των Αθηναίων. Το ίδιο με τους Ρωμαίους. Το ίδιο με τις Σταυροφορίες. Το ίδιο με τις ισπανικές ορδές, και μάλιστα με την ευλογία της Καθολικής Εκκλησίας για την υπόταξη και εξαφάνιση εκατομμυρίων ιθαγενών.

Το ίδιο συνέβη με τη Βιομηχανική Επανάσταση, όπου, σύμφωνα με μαρτυρίες, μωρά καθάριζαν τις καμινάδες. Το ίδιο συνέβη με τους Ινδιάνους στις ΗΠΑ και τους μαύρους σκλάβους. Το ίδιο συνέβη με τον «πατερούλη» Στάλιν. Που όταν διαδέχτηκε τον Λένιν παραλαμβάνοντας αχανείς εκτάσεις σε κατάσταση τσαρικής εξαθλίωσης έλαβε τα μέτρα του με στόχο να μετακινήσει την οικονομία της «αρκούδας» από τον Μεσαίωνα στον 20ό αιώνα. Με δύο τρόπους. Είτε με την πειθώ. Οσοι δηλαδή πίστεψαν στην ουτοπία μιας αταξικής κοινωνίας, δούλευαν αγόγγυστα επί 18ώρου καθημερινής βάσεως. Είτε με τον βούρδουλα, τις εκτοπίσεις, τις εκτελέσεις και τις «εξαφανίσεις».

Το ίδιο συνέβη πρόσφατα με το μισό εκατομμύριο «εξαερωμένων» Ιρακινών. Το ίδιο με τη Συρία και πάει λέγοντας. Ασυναγώνιστος ο πρωταθλητισμός του ανθρώπινου είδους στο «σπορ» βαρβαρότητας, σκληρών ανταγωνισμών, εθνοκαθάρσεων και άλλων τέτοιων εντελώς «ουμανιστικών» επιδόσεων. Εμείς οι ευλογημένοι, οι προνομιούχοι Ευρωπαίοι πρώτοι ανάμεσα στους πρώτους. Εμείς οι Ευρωπαίοι του Διαφωτισμού, της Αναγέννησης, του πολιτισμού, του χριστιανισμού, της σκέψης, της σοφίας, των επιστημονικών ανακαλύψεων και της κουλτούρας. Εμείς οφείλουμε τα πάντα σε αυτές τις ασυναγώνιστες καταστροφικές μας επιδόσεις.

Από εκεί προήλθε ο πλούτος. Από εκεί το περίσσευμα για την τέχνη. Από εκεί οι πρώτες ύλες. Από εκεί σχεδόν όλα. Αυτή η αλήθεια. Επομένως, ο ιός και κάθε ιός ωχριούν μπροστά στην καταστροφική μανία της ανθρώπινης φύσης. Ολο και περισσότερα. Ολο και καλύτερα. Ολο και ανώτερα.

Και αν βοηθήσουμε τριτοκοσμικές χώρες. Και αν σπεύσουμε να τροφοδοτήσουμε με εμβόλια όλους αυτούς τους ρακένδυτους και απελπισμένους, θα το κάνουμε για έναν λόγο. Επειδή ο COVID-19 βαράει ανεξέλεγκτα. Επειδή όλοι μαζί, πλούσιοι και φτωχοί, πορευόμαστε στο άγνωστο μέσα στην ίδια βάρκα. Για να σώσουμε το τομάρι μας πρέπει απαραιτήτως να σώσουμε και τους Ινδούς.

Φοβάμαι για ένα πράγμα. Με το τέλος της πανδημίας πόσοι θα έχουν αλλάξει. Πόσοι θα έχουν συνειδητοποιήσει μια μεγάλη κοινότοπη αλήθεια. Οτι το υπέρτατο, το αναντικατάστατο αγαθό είναι να χαίρεσαι εκείνη τη μοναδική στιγμή. Αφού ζεις μόνο μία φορά, τότε τι τα θέλεις και τα κουβαλάς μαζί σου όλα αυτά; Ο COVID-19 κάποτε θα εξαφανιστεί. Η απληστία ποτέ και πουθενά!