Αντώνης Ν. Βγόντζας

Ονομαστικά στην Αλεξανδρούπολη, στον Βόλο και στη Λάρισα. Η πρότασή του έρχεται σε συνέχεια προηγούμενων συναφών πολλαπλών προτάσεών του.

Στον άνετο και ανοιχτό κατάλογο των παραχωρήσεών του προς τις ΗΠΑ για την εγκατάσταση νέων στρατιωτικών βάσεων, περιλαμβάνονται η Κάρπαθος (που έχει εξαιρετικό στρατηγικό ενδιαφέρον) και η Ικαρία.

Ο κατάλογος δεν είναι κλειστός. Πριν από λίγες ημέρες ενημερωθήκαμε αιφνιδιαστικά από μια εκ των πιο έγκυρων και καλά πληροφορημένων εφημερίδων των ΗΠΑ ότι διεξάγονται συζητήσεις και διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Αμερική και την Ελλάδα για την εγκατάσταση ενός αορίστου αριθμού στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στα νησιά του Αιγαίου! Ο Αρχηγός, μάλιστα, του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, σε πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα μάς προειδοποίησε τονίζοντας δύο σημεία κεφαλαιώδους σημασίας.

Πρώτον: οι στρατιωτικές βάσεις στα νησιά του Αιγαίου θα χρησιμοποιηθούν ως ορμητήριο στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Συρία και όχι μόνο, αλλά και στη Λιβύη. Τόσο κοντά! Δεύτερον: η χρήση των στρατιωτικών βάσεων στα νησιά μας θα είναι προσωρινή, διότι οι ΗΠΑ δεν παραιτούνται, ούτε προτίθενται να περιορίσουν τη στρατιωτική βάση τους στο Ιντσιρλίκ, κοντά στην πόλη των Αδάνων, της Τουρκίας, μια που η γείτονα χώρα είναι ο στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή!

Η κυβέρνηση δεν έχει σχολιάσει ποτέ μέχρι σήμερα τις διάφορες προτάσεις του Πάνου Καμμένου για την παραχώρηση στρατιωτικών βάσεων στις ΗΠΑ. Ούτε έχει διαψεύσει τα δημοσιεύματα «έγκριτων» εφημερίδων της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ, που έχουν πρόσβαση στα άδυτα του Πενταγώνου και του State Department. Ούτε τις σχετικές δηλώσεις, με το πλήρες περιεχόμενό τους, του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ. Αρα, η εμπλοκή περισσότερων υπουργείων σε αυτές τις διαπραγματεύσεις δεν είναι τυχαία. Δεν περιορίζεται στον Πάνο Καμμένο και είναι σε γνώση του πρωθυπουργού. Και, μάλιστα, σύμφωνη.

Και, φυσικά, επιχείρησε, για άλλη μια φορά, να μεταθέσει το ενδιαφέρον και τη δημόσια συζήτηση των άλλων πολιτικών δυνάμεων (και της κοινής γνώμης!) σε ένα άλλο ζήτημα: στην αγαπημένη, για την κυβέρνηση, συζήτηση της παραλίμνιας Συμφωνίας των Πρεσπών. Οπου ο Πάνος Καμμένος υποστήριξε, από τις ΗΠΑ, την ύπαρξη ενός Plan B στο καυτό ζήτημα των Σκοπίων. Για να το μετατρέψει σε έναν συνεχιζόμενο και ατελείωτο καβγά μεταξύ Πάνου Καμμένου και Νίκου Κοτζιά.

Ο Αλέξης Τσίπρας νόμισε ότι μπορούσε να γελοιοποιήσει αυτή την αναίτια εμπλοκή της χώρας μας σε γεωπολιτικά παιχνίδια που μας ξεπερνούν. Οτι, δήθεν, «στις ΗΠΑ υπάρχει ο τυφώνας Μάικλ και όχι ο τυφώνας Πάνος Καμμένος». Προφανώς δεν τόλμησε να διαψεύσει την ουσία των ίδιων των δηλώσεων του Πάνου Καμμένου. Τις ακούσαμε όλοι μας.

Ο πρώτος που έσπευσε να συνδράμει τον πρωθυπουργό μας ήταν ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ. Σε συνέντευξή του σε μια περιφερειακή τηλεόραση επιχείρησε να διευκρινίσει ότι στην Ελλάδα οι ΗΠΑ έχουν μόνο μια στρατιωτική βάση. Στη Σούδα, στα Χανιά.

Ελάτε, όμως, που ο πρώτος που διέψευσε τον πρεσβευτή των ΗΠΑ είναι ο αντιπρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ., ο οποίος ουσιαστικά επιβεβαίωσε την ύπαρξη στρατιωτικής βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη. Δεν είναι τυχαίος ο Πάνος Σγουρίδης. Εχει εικοσαετή κοινοβουλευτική εμπειρία και στα έντεκα χρόνια από αυτά διετέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.

Ομως, πολύ βαθύτερη αξία και σημασία έχουν οι μεταγενέστερες δηλώσεις του ίδιου του Πάνου Καμμένου και η εμμονή του σε αυτές. Οι τρεις (διαβόητες) βάσεις που πρότεινε στους Αμερικανούς, λειτουργούν ήδη χωρίς την έγκριση της Ελληνικής Βουλής. Παρά τη ρητή εντολή του Συντάγματος στο άρθρο 36 παρ. 2 σε συνδυασμό με το άρθρο 27 παρ. 1.

Αναπόφευκτο! Επικρατεί αναταραχή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Σ΄ αυτήν συγκαταλέγονται πολλοί, έντιμοι, με προσωπική ιστορία και συμμετοχή σε συλλογικούς δημοκρατικούς αγώνες και, πέρα για πέρα, αξιοπρεπείς συμπολίτες μας. Κινούνται, όμως, σε λάθος κατεύθυνση. Και προβαίνουν σε τυπολατρικές και γραφειοκρατικές θέσεις ότι, δήθεν, είναι ξεχωριστές οι αρμοδιότητες του υπουργού Εξωτερικών από εκείνες του υπουργού Αμυνας. Λάθος μέγα! Δεν υπάρχει ανεξάρτητη πολιτική του υπουργείου Αμυνας από εκείνη του υπουργείου Εξωτερικών. Συνδέονται σε θεμελιώδη ζητήματα. Η καθεμία ξεχωριστά υπηρετεί αμοιβαίως την άλλη. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι πάμπολλα.

Δεν ξέρουμε ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα. Αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει είναι ότι σιγά-σιγά γλιστράμε στο κέντρο ανέλεγκτων θερμών επεισοδίων. Με τις ΗΠΑ είμαστε σύμμαχοι ισότιμοι. Εχουμε αμοιβαίες υποχρεώσεις και αξιώσεις. Δεν είμαστε «βαποράκια» των ΗΠΑ όπως επιμένει στην πράξη αυτή η κυβέρνηση. Αυτό μας το υπενθυμίζουν πολλοί, ακόμα και ο Ερντογάν! Και αυτό το τελευταίο αποκτά μια ξεχωριστή σημασία.