Άννα Παναγιωταρέα

Δείτε το και ως μνημόσυνο στο αείμνηστον «ηθικό πλεονέκτημα» το οποίο, αμετακλήτως, ενταφιάστηκε από τα χεράκια του.

Δυσκολεύεται να το εκφράσει, ακόμη, verbis, αλλά μου φάνηκε αποφασισμένος να διανθίσει, με την παρουσία του, την πολιτική επικαιρότητα. Τον ευχαριστούμε. Πολλώ δε μάλλον που οι διασπασμένοι-διασπαρμένοι απόγονοί του δεν απασχολούν κανέναν. Για να είμαι ακριβής, απασχολούν μια αριστερή ρομαντική μειονότητα -ένα 5% κατά τις δημοσκοπήσεις- που προσδοκά την επιστροφή... «αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος. Και τότε ο Τσίπρας, ως άλλη Ζωή, από το πλάτωμα της Βουλής, ακριβώς πάνω από τον Αγνωστο Στρατιώτη, με υψωμένη γροθιά θα καλεί σε αγωνιστική επαγρύπνηση. Αδοντας τον πρώτο στίχο του ύμνου της Διεθνούς1

«εμπρός της γης οι κολασμένοι/
της πείνας σκλάβοι εμπρός/

εμπρός; Απαγε! Θα άδει τον δικό του: «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» το οποίο -να το πούμε κι αυτό- ο πρωθυπουργός Τσίπρας το τελειοποίησε, εμπλουτίζοντας το διεθνές πολιτικό λεξιλόγιο διά του νεολογισμού kolotoumba!

Ποτέ ενοχή δεν τον κράτησε άγρυπνο, αν και εξαπάτησε χιλιάδες πρόθυμους του ηθικού πλεονεκτήματος, της Αριστεράς και της προόδου, βεβαίως βεβαίως. Την 27η Ιανουαρίου 2015 προέκυψε η τερατογέννηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μια «συγγνώμη» δεν ψέλλισε ο εξουσιομανής!

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, τη 13η Αυγούστου 2015, με πατριωτική γενναιότητα, ψήφισε τη ναυαγιαίρεση της Ελλάδας από τον επερχόμενο εξευτελιστικό καταποντισμό της. Αλλά από τον ευεργετηθέντα, «ευχαριστώ» -δημόσια- δεν άκουσε. Ως πολιτικός απατεώνας κήρυξε σεπτεμβριανές εκλογές, ενώ διαβεβαίωνε άπαντες ότι οι εκλογές δεν ήταν στις προθέσεις του!

Καθώς τώρα σχεδιάζει την κεντροαριστερή επανάκαμψή του φέρτε στον νου σας πώς εξαερώθηκε εκείνο το εμπνευσμένο, από αντιευρωπαϊκό οίστρο, αριστερίστικο σύνθημα «Μαντάμ Μέρκελ go home» - τον Απρίλη 2014. Αμ το άλλο; Εκείνη η απόλυτη ερωτική εξομολόγηση του Γιάν-ένα νι-η προς τη σύνευνο Δανάη Στράτου: «Honey, I shut the banks»2. Εύχομαι η πανσέληνος της 10ης Ιουλίου να τους βρει στην ίδια βεράντα, με θέα Ακροπόλεως, συνεορτάζοντας -προεόρτια- την 15η Ιουλίου, επέτειο της πρώτης δεκαετίας των, αλήστου μνήμης, κατεβασμένων ρολών των τραπεζών της Ελλάδας η οποία σήμερα είναι μια άλλη Ελλάδα. Χάρη στη Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό της.

Μίλησε για «brain drain» ο Τσίπρας! Στο Αμέρικα το ανακάλυψε μαζί με τα Ιvy league πανεπιστήμια, της αριστείας! Μίλησε για οικονομική «Βαλκανοποίηση»! Ολίγον απόψη ρατσιστική, αλλά, ομολογουμένως, δεν είχε ποτέ αναστολές -καν θεσμικές!- προκειμένου διαστρέψει όσα προηγουμένως υποστήριζε. Από τα 15 χρόνια που μετράει ότι «βαλκανοποιείται η Ελλάδα» τα πεντέμισι είναι δικά του. Σε αμπαλάζ με ροζ φιόγκο! Δεν θυμάται τους διαπρύσιους λόγους με τους οποίους εκστράτευε κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που μας κατέστρεφε; Μιλάει τώρα «για χαμένες ευκαιρίες» της εξαετίας; Το 2018, το 59% των φορολογικών δηλώσεων απεδείκνυε ότι πολίτες ζούσαν με 5.000 εισόδημα ετησίως, λίγο κάτω από το όριο της φτώχειας. Ούτε Αλβανία! Ο αμετανόητος!

Αλλά οι συγκυρίες του 2014 που τον ξέβρασαν στον αφρό -«η μεγάλη αναστάτωση, μια θαυμάσια κατάσταση»- παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Τα κούφια λόγια του δεν αφορούν κανέναν. Εχει σχέδιο, εκτός από αερόλογη καλλιέπεια; Οταν αξιολογεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -του οποίου είναι βουλευτής- «δεν αποτελεί εναλλακτική πρόταση», τι ωραία και χαλαρά, αποτάσσεται των ευθυνών του. Εφυγε, εκδικούμενος τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Κασσελάκη!

Ομορφες που είναι οι θερινές μας νύχτες, αλλά τα όνειρά μας δεν ταιριάζουν με τα δικά του, της επιστροφής. Στο Ινστιτούτο Τσίπρα κάλεσε διάφορους απόκληρους της διεθνούς πολιτικής: τον αποτυχημένο Μπέρνι Σάντερς, τον Ρουφέν της Πικαρδίας, την αδόξως καταρρεύσασα Ντιάζ των Podemos, του Die Linke τη Σβέρντερ και την ακτιβίστρια Σλάιν - σαν «προοδευτικές δυνάμεις» άνευ ελπίδος άσκησης διακυβέρνησης- και συνδιασκέφτηκαν, λέει, για την «κρίση της Δημοκρατίας», ενώ Ζάεφ και Τσίπρας απένειμαν «το βραβείο Ειρήνης των Πρεσπών». Δεν ξέρω ποιος είχε τη φαεινή του βραβείου, ώστε οι Ελληνες ποτέ να μην ξεχάσουν πώς εκχωρήθηκε το όνομα της Μακεδονία, δωράκι στην Ανγκελα Μέρκελ.

Αλήθεια, ο Τσίπρας θα ξεκαθαρίσει «τις προθέσεις του για το πολιτικό του μέλλον», όπως απαιτεί ο σύντροφος Πολάκης; Αλλά συνειρμικά έρχεται στο νου μου, εκείνο το: Ποτέεεεε, ποτέ-ποτέ ποτέεε... των γηπέδων...

1. Ο ύμνος της Διεθνούς. Στίχοι Ευγένιου Ποτιέ, Παρίσι, Ιούνιος 1871.
Μουσική Πιέρ Ντεζετέ.
2. Αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες...