Η Μεσόγειος πέθανε – και ξαναγεννήθηκε από βιβλική πλημμύρα: Η «εισβολή» του Ατλαντικού έπειτα από ξηρασία 600.000 ετών

Πριν από έξι εκατομμύρια χρόνια, η Μεσόγειος δεν ήταν θάλασσα. Μοιάζει απίστευτο, όμως τεκτονικές αλλαγές ύψωσαν ένα φυσικό φράγμα στο Στενό του Γιβραλτάρ, αποκόπτοντάς την από τον Ατλαντικό. Χωρίς τη ροή νερού, η περιοχή μετατράπηκε σε μια τεράστια έρημο από αλάτι και γύψο. Η επιστημονική κοινότητα το ονομάζει «Κρίση Αλατότητας Μεσσήνιου».

Όταν το νερό επέστρεψε με ορμή 1.000 Αμαζονίων: Ο μεγαλύτερος καταρράκτης στην ιστορία της Γης

Περίπου 700.000 χρόνια αργότερα, οι ίδιες οι οροσειρές που απομόνωσαν τη Μεσόγειο βυθίστηκαν αρκετά ώστε μια σταγόνα να ξεχειλίσει από τον Ατλαντικό. Και αυτή η σταγόνα έγινε χείμαρρος. Το νερό έσπασε το φράγμα με ταχύτητα 72 μιλίων την ώρα, δημιουργώντας τη Zanclean Megaflood, τη μεγαλύτερη πλημμύρα που έχει γνωρίσει ποτέ η Γη.

Η πίεση του νερού που έμπαινε με ρυθμό έως και 100 εκατομμύρια κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο ήταν τέτοια, που προκάλεσε σεισμούς. Οι άνεμοι πίσω από τον υδάτινο όγκο είχαν την ένταση τροπικής καταιγίδας. Κάθε μέρα, η στάθμη ανέβαινε έως και 10 μέτρα, αλλάζοντας για πάντα το τοπίο.

Το νερό αρχικά γέμισε το δυτικό τμήμα της λεκάνης, ώσπου έφτασε το επόμενο εμπόδιο: το γεωλογικό ρήγμα που σήμερα λέμε «Μάλτα Εσκαρπμέντο». Όταν ξεχείλισε κι αυτό, το νερό έπεσε σε βάθος 1,5 χιλιομέτρου, δημιουργώντας τον μεγαλύτερο καταρράκτη όλων των εποχών – 30 φορές μεγαλύτερο από το Νιαγάρα.

Διαβάστε περισσότερα στο Gazzetta.gr