Πού θα κριθούν και τι κρίνουν οι σημερινές εκλογές

Πού θα κριθούν και τι κρίνουν οι σημερινές εκλογές

Με μεγάλο ζητούμενο την αυτοδύναμη κυβερνητική πλειοψηφία ή την κυβέρνηση συνεργασίας που θα αποτρέψει τον εφιάλτη της επαναληπτικής εκλογής ανταγωνίζονται οι πολιτικές δυνάμεις -  Τι προσδοκά ο ΣΥΡΙΖΑ, τι ελπίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝ.ΕΛ.

Πού θα κριθούν και τι κρίνουν οι σημερινές εκλογές
Η ώρα της κάλπης έφθασε με τις πολιτικές δυνάμεις να δίνουν σκληρή μάχη ψήφο-ψήφο έως το παραβάν στην πιο κρίσιμη και συνάμα οριακή εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων δεκαετιών, η οποία μπορεί, όπως όλα δείχνουν, να κριθεί σε μικρές πλην ίσως ουσιώδεις λεπτομέρειες, οι οποίες είναι εξίσου πιθανό να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τις εντυπώσεις που σκόπιμα καλλιεργούνται.

Το μεγάλο ζητούμενο άλλωστε της σημερινής κάλπης, που είναι η μελλοντική διακυβέρνηση της χώρας, δεν πρόκειται, πιθανότατα, να κριθεί προτού καταμετρηθεί και η τελευταία ψήφος στην πιο απόμακρη εσχατιά της Ελλάδας ώστε να διαφανεί αν η λαϊκή ετυμηγορία θα οδηγήσει σε μονοκομματική αυτοδυναμία, κυβερνητική συνεργασία ή στην απευκταία και για πολλούς εφιαλτική προοπτική να  χρειαστεί να γίνουν επαναληπτικές εκλογές. 

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι Έλληνες πολίτες καλούνται να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα έχοντας πάνω τους στραμμένη την προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης και μέσα σε ένα ιδιαιτέρως ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργούν η παρατεταμένη πολιτική αβεβαιότητα και οι βαριές επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομική πραγματικότητα.

Κλείσιμο
Το ελεγχόμενο σταγονόμετρο στην παροχή τραπεζικής ρευστότητας που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να αντιμετωπιστούν οι κολοσσιαίες εκροές καταθέσεων που παρατηρήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες, σε συνδυασμό με το σαφές μήνυμα του κεντρικού ευρωτραπεζίτη Μάριο Ντράγκι ότι οι ευρωπαϊκές στρόφιγγες προς την Αθήνα δεν πρόκειται να ανοίξουν όσο παραμένει σε εκκρεμότητα η αξιολόγηση του τρέχοντος μνημονιακού προγράμματος, ρίχνουν βαριά τη σκιά τους στις μετεκλογικές εξελίξεις. 

Κοινή πεποίθηση, τουλάχιστον για όσους δεν παρασύρονται από τα μεγάλα προεκλογικά λόγια, αποτελεί το γεγονός ότι, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, πρώτιστο καθήκον για τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις που θα αναδειχτούν από τις κάλπες και κυρίως για όσες εξ αυτών θα περιλαμβάνονται στο στρατόπεδο των νικητών, είναι να επιδιώξουν άμεσα τη συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους. 

Κι αυτό, καθώς μόνον έτσι μπορεί από τη μια να μείνει ανοιχτή η κάνουλα της τραπεζικής ρευστότητας μέσω του λεγόμενου ELA, δηλαδή του μηχανισμού παροχής έκτακτης ρευστότητας που ενεργοποίησε η Φρανκφούρτη και από την άλλη να επωφεληθεί η χώρα από το γιγαντιαίο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, το λεγόμενο «μπαζούκας του σούπερ Μάριο» που ανακοινώθηκε την περασμένη Πέμπτη και ισοδυναμεί με εκτύπωση φρέσκου χρήματος και στοχεύει στην τόνωση της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη.

Η Ελλάδα, όπως ξεκάθαρα άφησε να εννοηθεί ο κ. Ντράγκι, θα περιληφθεί στο πρόγραμμα της ενισχυμένης ρευστότητας που ξεκινά την 1η Μαρτίου, δηλαδή ταυτόχρονα με τη λήξη της δίμηνης παράτασης του ισχύοντος μνημονίου για τη χώρα μας, μόνον εφόσον η Αθήνα προστρέξει για την ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης που διακόπηκε λόγω των έκτακτων πολιτικών εξελίξεων με την αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την προηγούμενη Βουλή και την προσφυγή στις πρόωρες κάλπες της 25ης Ιανουαρίου. Εν ολίγοις, όποια και αν είναι η διάρθρωση της επόμενης κυβέρνησης, η συνδιαλλαγή με τους εταίρους της χώρας αποτελεί μονόδρομο και μια νέα συμφωνία μαζί τους, όπως και αν ονομαστεί -«πρόγραμμα» ή ό,τι άλλο εύηχο επιστρατευτεί για να μη θυμίζει «μνημόνιο»-, αποτελεί την απόλυτη προτεραιότητα για να παραμείνει η Ελλάδα εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου.    

Η αυτοδυναμία και οι ρυθμιστές

Στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών το προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου, που ήδη από τον περασμένο Απρίλιο διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφάνιζε τάσεις διεύρυνσης που περιόριζαν σημαντικά τις ελπίδες της Νέας Δημοκρατίας για ανατροπή της πρωτιάς, παρά τον μεγάλο αριθμό των αναποφάσιστων που παρέμενε κοντά στο 10% του εκλογικού σώματος και ένα μεγάλο μέρος εξ αυτού δήλωνε ότι θα κάνει την τελική επιλογή του επί της κάλπης. Τα ευρήματα, ωστόσο, των ερευνών ήταν τέτοια που οι περισσότεροι εκλογικοί αναλυτές αδυνατούν να καταλήξουν σε ασφαλές συμπέρασμα για την επίτευξη ή μη αυτοδύναμης μονοκομματικής πλειοψηφίας, καθώς καθοριστικό κριτήριο αποτελεί ο αριθμός των κομμάτων που θα περάσουν το όριο του 3% για να έχουν εκπροσώπηση στην επόμενη Βουλή. 
Σύμφωνα με τα δημοσκοπικά προγνωστικά, το πλέον κρίσιμο στοιχείο για την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η τελική επίδοση που θα έχουν αφενός οι ΑΝ.ΕΛ. του κ. Πάνου Καμμένου και αφετέρου το νεοσύστατο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Σε όλες τις πρόσφατες έρευνες οι ΑΝ.ΕΛ., οι οποίοι κέρδισαν τις προεκλογικές εντυπώσεις με το τηλεοπτικό σποτ στο οποίο ο κ. Καμμένος υποδείκνυε στον… «μικρό Αλέξη» πώς να αποφύγει τον εκτροχιασμό του τρένου, εξασφάλιζαν το «εισιτήριο» για την επόμενη Βουλή. Στο μεταίχμιο, αλλά με ανοδική τάση, κινούνταν το Κίνημα του κ. Παπανδρέου λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες.

Υπό αυτά τα δεδομένα, στη νέα Βουλή που θα αναδείξουν οι κάλπες το πλέον πιθανό είναι ότι θα εκπροσωπούνται επτά ή, ενδεχομένως, οκτώ κόμματα, κάτι που, εφόσον επιβεβαιωθεί, μάλλον αποκλείει την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος.  
Στον ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο προεξοφλούν ότι θα έχουν «καθαρή εκλογική νίκη», που θα δίνει την ευχέρεια στον κ. Τσίπρα να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς δεσμεύσεις από άλλα κόμματα.  

Η μάχη για την τρίτη εντολή

Δεν είναι τυχαίο ότι τα υπόλοιπα κόμματα, από το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ έως το ΚΚΕ και τους ΑΝ.ΕΛ., τις τελευταίες προεκλογικές ημέρες λάνσαραν εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες «κρίθηκε η σειρά κατάταξης στην κορυφή», επιδιώκοντας να ενισχύσουν τη δική τους θέση και να περιορίσουν την τάση ενίσχυσης του δικομματισμού. 

Το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ για να στεγανοποιήσουν διαφαινόμενες διαρροές προς τα δεξιά τους επέμεναν ότι «η Ν.Δ. είναι δεύτερη», ενώ το ΚΚΕ και οι ΑΝ.ΕΛ., που πιέζονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθειά του να κατακτήσει αυτοδυναμία, υιοθετούσαν την άποψη ότι το ζήτημα της διακυβέρνησης έχει κριθεί και απαιτείται η δική τους ενίσχυση. Ενδιαφέρον ως προς αυτό αποκτά άλλωστε η αμφίρροπη μάχη για την τρίτη θέση, καθώς, σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία, ο επικεφαλής του κόμματος που θα είναι τρίτο θα λάβει, μετά τους αρχηγούς των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης. 

Στις περισσότερες δημοσκοπήσεις την τρίτη θέση κατακτά το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, αν και πολλοί αναλυτές είναι επιφυλακτικοί για το ποσοστό στο οποίο μπορεί να φτάσει η Χρυσή Αυγή, καθώς δεν αποκλείουν να είναι αντιμέτωποι με φαινόμενο «απόκρυψης ψήφου» που ενδεχομένως αλλοιώνει την ανίχνευση της πραγματικής δύναμης που διατηρεί το νεοναζιστικό μόρφωμα.

Ο επικεφαλής του Ποταμιού βλέπει το κόμμα του ως τον καθοριστικό ρυθμιστή για τον σχηματισμό κυβέρνησης με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Αντίστοιχο ρόλο διεκδικεί και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος προβάλλοντας την εμπειρία που διαθέτουν ο ίδιος και το κόμμα του, το οποίο, όπως πιστεύουν στη Χαριλάου Τρικούπη, θα καταφέρει να επικρατήσει στον άτυπο εμφύλιο που διεξάγει με το Κίνημα του κ. Παπανδρέου, αλλά και στον οξύ ανταγωνισμό με το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη.

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα

BEST OF NETWORK

Δείτε Επίσης