Ταξιδεύοντας στ' Απεράθου, η ποιητική συλλογή του Μιχάλη Δ. Δέτση

Γεροί βλαστοί απο θαμνορίγανα και θυμαριές, αγριοδυόσμο και βασιλικό από τους ρύακες και τη σκληρή πέτρα της Απεραθίτικης γής, ευωδιάζουν με λυρισμό και με όνειρο, ζωντανεύοντας τελετουργικά με άφατο σεβασμό, αγάπη, νοσταλγία και πόνο την αυθεντική σκληρή ζωή των οικογενειών στη μεταπολεμική εποχή της ορεινής Νάξου, διανθισμένη με το ηλιοστόλιστο δροσερό  αγέρι της ιερής γνήσιας Φιλίας των παιδιών και της αιώνιας άκαυτης φλόγας του πυρπολητή έρωτα της πρώτης νιότης, μέσα στο ανθολόγιο των 35 ποιημάτων μιας αρχαίας ποιητικής Ψυχής που είναι γέννημα -θρέμμα τ’ Απεράθου, του Μιχαήλ Δ. Δέτση.

        Σπονδή στον ήλιο της θαλασσογέννητης Νάξου και στη μοναδική πετρόκτιστη χάρη τ’ Απεράθου, στα διάσελα και στα στενά σιαστά της, θερμό ύμνο κατανυκτικό στο Δάσκαλο πατέρα και στην πονεμένη μάνα, ψαλμό ιερό στις εκκλησιές της Παναγιάς και τ’ Άη Γιαννιού, στης ίδιας του γεννήτορος Αγια- Παρασκευής και στ’ Άη Αντώνη τα πανηγύρια και στους περιπάτους των παιδιών και νέων μέσα στο πολυθρύλητο χωριό της Απειράνθου, καταθέτει ο ποιητής στο πρώτο του ποιητικό Ανθολόγιο. Μαζί κι ένα ιερό προσκύνημα στη δύσκολη θύμηση των αποχωρισμών που βίαια βίωσε απο τη ρίζα του στη Νάξια οικία-γή, αποτελεί 
κι ενσωματώνει κάθε εικόνα ποίημα του Ναξιώτη νεοεμφανιζόμενου λυρικού ποιητή κι εραστή της Αθωότητας, της Φύσης, της Φιλίας, του Έρωτα και των παραδόσεων της ορεινής Νάξου.

Μονορούφι ταξιδεύει ο αναγνώστης μέσ’ την Απείρανθο με την ανάγνωση των βιωματικών ποιημάτων του Μιχαήλ Δ.  Δέτση και ζεί την ανάσταση κάθε σχολικής του μνήμης από εκδρομές και βεγγέρες στα Καλοκαίρια, στους Χειμώνες του και στις Άνοιξες με τους αγαπημένους αδελφούς και φίλους, γονείς, δασκάλους και συγκατοίκους του και με τις Απεραθίτικες ερωτικές μουσικές δοξαριές της παιδικής κι εφηβικής ζωής του. 

Το βιβλίο του Μιχαήλ Δέτση εκδόθηκε για λογαριασμό του Απεραθίτικου Συλλόγου της Αθήνας, από την “Παππάς Φώτης και ΣΙΑ Ο.Ε.” και με την άδεια του ποιητή και συγγραφέα τα έσοδά του θα διατεθούν αποκλειστικά στο Σύλλογο Απεραθιτών. 

      Ο ποιητής, διακεκριμένο και εξέχον μέλος του Δικαστικού σώματος, αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου ε.τ., είναι ένας φλογερός κι αντισυμβατικός λυρικός νέος ποιητής, πλέριος  του πάθους για Αρμονία και Κάλλος και της ασίγαστης εφηβικής του ορμής για την ελληνική Κυκλαδική Φύση και τη Νάξο, για τον Έρωτα και την Αγάπη, τη Δικαιοσύνη και τη Φιλία στον Άνθρωπο κι ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα του Θεού. Έχει αφιερώσει τη ζωή του στη διάσωση των μοναχικών και κατατρεγμένων κατοικίδιων της Αττικής γης, συμμετέχει σε όλες τις  δράσεις των Ναξιακών Συλλόγων, χορεύει με πάθος τα τραγούδια της ιδιαίτερης πατρίδας του και γράφει διηγήματα και ποιήματα εμπνευσμένα κατά κύριο λόγο απο την Αθάνατη Μούσα του- τ’ Απεράθου. 

Στο εξώφυλλο της πρώτης του ποιητικής συλλογής, έχει φιλοτεχνηθεί μια άποψη του χωριού της Απειράνθου, μαζί με μια φωτογραφία του διάσημου έλληνα ήρωα και επιστήθιου φίλου του, Μανώλη Γλέζου.

Μ. Χρ. Χ.