Joschka Fischer: Πώς η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει την Ευρώπη το 2015

«Η κρίση του ευρώ, λέγεται, πως έχει παρέλθει, η ηρεμία έχει επανέλθει στις αγορές, μέσω διαβεβαιώσεων της ΕΕ πως θα διατηρηθεί η χρηματοπιστωτική ενότητα. Όλα τα παραπάνω όμως δεν ισχύουν για τις χώρες του νότου, η οποίες συνεχίζουν την πολιτική καταπίεσης, οδηγώντας ολόκληρη την Ευρώπη σε στατική ανάπτυξη και αποπληθωριστικές πιέσεις, υποφέροντας από αρκετά υψηλή ανεργία, κάτι που οδηγεί σε πολιτική αστάθεια, εξαιτίας την έλλειψης υπομονής για τα μέτρα λιτότητας.

Όπως και με την κρίση του Ευρώ, έτσι και η νέα αναταραχή, αναμένεται να έρθει από την Ελλάδα, στην οποία διεξάγονται εκλογές για την ανάδειξη νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, χωρίς όμως να φαίνεται ικανός ο υποψήφιος να συγκεντρώσει τα δυο τρίτα της πλειοψηφίας που απαιτούνται. Αυτό, αν επιβεβαιωθεί θα οδηγήσει σε εκλογές, με το ακροαριστερό, σοσιαλιστικό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, να έχει το προβάδισμα για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Για να κερδίσει, ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει, ή να παραπλανήσει τους ψηφοφόρους του σχετικά με τις επιλογές του κόμματος, ή να συνεχίσει να ισχυρίζεται πως θα επαναδιαπραγματευτεί τους όρους της αποπληρωμής του δανείου, που επιβλήθηκαν από την Τρόικα, επιδιώκοντας παράλληλα, μονομερείς λύσεις, στην περίπτωση που αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις.

Μπορεί η Ελλάδα να μην αποτελεί σημαντικό μέγεθος, πλέον, ώστε να προκαλέσει σημαντικό πρόβλημα στην Ευροζώνη, όμως ένα τέτοιο αποτέλεσμα, μπορεί να προκαλέσει πανικό στις αγορές, οδηγώντας σε ντόμινο που θα επηρεάσει αρχικά την Ιταλία και ύστερα τη Γαλλία, τις 2 από τις 3 μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης.

Αν και μπορεί η Ευρώπη να ελπίζει σε ένα θαύμα, την εκλογή προέδρου, ή την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις πιθανές εκλογές, αυτό απλά θα καθυστερήσει τη διαφαινόμενη κρίση, καθώς το πρόβλημα μπορεί να έρθει και από την Ιταλία, μιας και εκεί η κατάσταση σχετικά με τη λιτότητα και κατ' επέκταση με το ευρώ, είναι επίσης ανησυχητική.

Η μάχη γύρω από τη λιτότητα, εξελίσσεται σε διαμάχη μεταξύ Γερμανίας-Ιταλίας, ή ακόμα χειρότερα Γερμανίας-Γαλλίας. Την ίδια ώρα τα εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη, κερδίζουν έδαφος, μειώνοντας το έδαφος που έχει η Άγκελα Μέρκελ για ελιγμούς. Η μάχη λοιπόν μεταξύ των υποστηρικτών της λιτότητας και των πολέμιών της, κινδυνεύει να διαλύσει ολόκληρη την Ευρώπη.

Η κρίση στην Ευροζώνη, και η άρνηση εύρεσης μέτρων ώστε να αναζωογονηθεί  η ανάπτυξη, συνέβαλλαν τα μέγιστα (όχι εξ' ολοκλήρου), στην αναγέννηση του εθνικισμού στη ΕΕ, κάτι που φάνηκε πλήρως στις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2014 και δεν έχει αντιμετωπιστεί έκτοτε.

Σε ένα βαθμό αυτό φαίνεται παράξενο, καθώς τα προβλήματα των χωρών της Ευρώπης δεν θα λυθούν ευκολότερα, αν αντιμετωπιστούν μεμονωμένα, αλλά μέσα σε ένα διακρατικό πλαίσιο πολιτικής επικοινωνίας. 

Κάτι εξίσου παράλογο είναι και η ξενοφοβία των Ευρωπαίων, καθώς η δημογραφική πραγματικότητα της Ευρώπης δείχνει πως χρειάζονται περισσότεροι μετανάστες, όχι λιγότεροι. Επίσης αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, πως έχει δοθεί λίγη σημασία στη συμμετοχή της Ρωσίας, στην ανάδειξη των ακροδεξιών παρατάξεων. Για παράδειγμα το γαλλικό ακροδεξιό κόμμα, έλαβε πολλών εκατομμυρίων επιχορήγηση, από την κυβέρνηση Πούτιν, μέσω δανείου από ρωσική τράπεζα, ύψους πολλών εκατομμυρίων.

Δεν αποτελεί υπερβολή, να ισχυριστούμε πως η επόμενη κρίση της ΕΕ, θα είναι πολιτική κρίση, καθώς είναι ορατό ο κίνδυνος των επιπτώσεων του αντιδραστικού εθνικισμού. Συνεπώς, για ποιο λόγο, οι αρχές στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες και στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δεν προθυμοποιούνται να αλλάξουν μια πολιτική που αναμφίβολα, έκανε το κακό χειρότερο, όλα αυτά τα χρόνια;

Παρατηρώντας την ΕΕ, σαν τρίτος, είναι σαν να βλέπεις μια σύγκρουση τρένου σε αργή κίνηση, η οποία έχει επίσης ανακοινωθεί στο σταθμό.

Και ύστερα υπάρχει και το Ηνωμένο Βασίλειο, που με αργά και σταθερά βήματα βαδίζει ολοένα και πιο κοντά σε μια «Brexit». Αυτός ο κίνδυνος εκτείνεται πέρα από το 2015, όμως αποτελεί σαφή εικόνα της επερχόμενης κρίσης στη ΕΕ. Άσχετα, όμως από το αν θα εγκαταλείψει η Μεγάλη Βρετανία ή όχι, η επόμενη χρονιά, θα αποτελέσει κρίσιμη καμπή, στην πορεία και το μέλλον της Ευρώπης».