Το fantasy βρίσκεται κρυμμένο σε όλες τις κουλτούρες του κόσμου. Δεν υπάρχει παράδοση που να μην έχει κάποια ιστορία με έναν δράκοντα, με αερικά ή κακούς μάγους. Η βιβλιογραφία του συγκεκριμένου είδους γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση ειδικά μετά την τεράστια επιτυχία του έργου του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Παρ’ όλα αυτά, στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως ένα είδος με περιορισμένη απήχηση, όπως μου εξηγεί ο Nick Storm, ο ένας από τους δύο συγγραφείς (μαζί με την Beatrice Ray) του ελληνικού βιβλίου fantasy με τίτλο «Στη λήθη του Μπερθ».
Ο Nick Storm (κατά κόσμο Στέλιος Τράκας) γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά πλέον κατοικεί στο Λονδίνο. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών και τα τελευταία 14 χρόνια έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και ΔΗΠΕΘΕ κι άλλους θιάσους. Ο ίδιος, όπως μου λέει, εμπνεύστηκε την ιστορία του «Μπερθ» μέσα από τα role playing games που τόσο λατρεύει. Σε συνδυασμό με το άριστο γούστο στο fantasy, τόσο του ίδιου (λάτρης του Νιλ Γκέιμαν και της Ούρσουλα Λε Γκεν) όσο και της Beatrice (η οποία έχει αδυναμία στον Γκάι Γκάβριελ Κέι, του οποίου η τριλογία «Το υφαντό της Φιόναβαρ» ανήκει και στα δικά μου αγαπημένα βιβλία fantasy), αλλά και με επιρροές όπως ο Τόλκιν, οι δύο συγγραφείς φαίνεται πως είχαν μία αρκετά καλή πρώτη ύλη για το έργο τους, που φιλοδοξούν να ολοκληρώσουν σε τέσσερα βιβλία.
Αυτή την περίοδο, οι δύο συγγραφείς προσπαθούν να αντλήσουν κεφάλαια από το
Indiegogo για να μεταφράσουν το «Στη λήθη του Μπερθ» στα αγγλικά, προκειμένου να απευθυνθούν σε μία μεγαλύτερη αγορά, ύστερα και από τις δυσκολίες που συνάντησαν στην έκδοση του βιβλίου στην Ελλάδα. Ο Στέλιος μού μιλά τόσο για το βιβλίο όσο και για τις δυσκολίες αυτές, καθώς και για το fantasy γενικότερα.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το «Στη λήθη του Μπερθ»;
Αν ήθελες να απαντήσω μονολεκτικά: παίζοντας. Ας γίνω όμως πιο σαφής. Πάντα είχα ένα ταλέντο στο να λέω ιστορίες που έχω διαβάσει, που έχω ακούσει ή που έχω ζήσει. Ηθοποιός γαρ. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτη η γνωριμία μου με τα επιτραπέζια παιχνίδια ρόλων. Έτσι υπήρξα για τους φίλους μου Storyteller, ραψωδός και Dungeon Master. Η φαντασία κάλπαζε και μια δυνατή και πρωτότυπη ιδέα καρφώθηκε στο μυαλό μου. Μια ιδέα που άνθιζε και κάρπιζε κάθε Κυριακή για τρία ολόκληρα χρόνια, για μένα και πέντε φίλους. Κάπου στα μισά αυτής της ιστορίας γεννήθηκε το βιβλίο. Η Beatrice έχει ένα εξαιρετικό ταλέντο στη συγγραφή και μια μέρα μου είπε: «Λοιπόν, πες μου εσύ την ιστορία και εγώ θα τη γράψω». Έτσι και έγινε και εδώ και κάποιους μήνες έχουμε ολοκληρωμένο το πρώτο βιβλίο του έπους μας.
Τι θέμα έχει;
Σε έναν φανταστικό κόσμο, το Μπερθ, όπου η μαγεία είναι κυρίαρχη και οι θεοί κάνουν τα καπρίτσια τους, σχεδόν κανείς δεν έχει αντιληφθεί ότι τα πάντα βρίσκονται στα πρόθυρα ενός πλήρους αφανισμού. Τέτοιας ολοκληρωτικής καταστροφής που κανείς καν δεν θα «θυμάται» το Μπερθ. Και εδώ κάνουν την εμφάνισή τους οι ήρωές μας. Νεαροί, άβγαλτοι και άμαθοι. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα ότι όλα περιστρέφονται γύρω από αυτούς. Ζουν μικρές και μεγάλες περιπέτειες και συνειδητοποιούν ότι δεν είναι τυχαίο που είναι μαζί, χωρίς να υποψιάζονται πόσο σημαντικοί είναι. Το αν θα σωθεί το Μπερθ από τη Λήθη εξαρτάται μόνο από αυτούς. Απλά, δεν το γνωρίζουν… ακόμη.
Από ποια έργα εμπνευστήκατε για να γράψετε την ιστορία;
Σίγουρα κυρίαρχα στο μυαλό μας είναι «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» και «Το έπος της Γεωθάλασσας», αλλά απλά και μόνο σαν γονείς της σύγχρονης λογοτεχνίας του Φανταστικού.
Το πρώτο βιβλίο είναι stand-alone ή συνδέεται με τα επόμενα που σκοπεύετε να γράψετε;
Η ιστορία μας έχει διάρκεια ακριβώς πέντε μήνες. Κάθε βιβλίο έχει το όνομα του Θεού-μήνα. Τα γεγονότα του πρώτου βιβλίου διαδραματίζονται στον πρώτο φθινοπωρινό μήνα. Τον μήνα του Κιουμπέρτο, θεού της γνώσης, της μελέτης, αλλά και της ανεμελιάς. Ακολουθούν αλλά τρία βιβλία για τους επόμενους τέσσερις μήνες.
Αντιμετωπίσατε αρκετές δυσκολίες στην προσπάθειά σας να εκδώσετε το βιβλίο. Μίλησέ μας λίγο για αυτό. Σκεφτήκατε άλλες εναλλακτικές, όπως η αυτοέκδοση;
Πλέον απλά γελάμε. Ξεκινήσαμε αισιόδοξοι. Άλλωστε είχαμε καλό feedback από αναγνώστες του Φανταστικού. Αλλά και από καλλιτέχνες, όπως η εικαστικός-συγγραφέας Βιργινία Διακάκη, που μας έφτιαξε και έναν πίνακα εμπνευσμένο από απόσπασμα του βιβλίου μας. Ή η συγγραφέας Πένυ Παπαδάκη, που αν και δεν ανήκει στον χώρο του fantasy, όταν μας διάβασε είπε ότι έχουμε όντως έχουμε κάτι καλό στα χέρια μας. Έτσι με πολύ κέφι, αλλά και αγωνία, αρχίσαμε να το στέλνουμε σε εκδοτικούς οίκους. Στην πορεία συνειδητοποιήσαμε ότι απλά δεν υπάρχει -για τους εκδότες για να μην παρεξηγηθώ- λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα. Κάποιοι απαντούσαν μέσα στην επόμενη μέρα ότι απλά δεν ενδιαφέρονται. Άλλοι μας έμαθαν τι θα πει η λέξη niche. Κάποιοι τρίτοι μας ενημέρωσαν ότι εκδίδουν νέους συγγραφείς αλλά που έχουν ήδη κάνει εμπορικές επιτυχίες. Μεγάλος εκδοτικός με σειρές του φανταστικού στη σκέπη του, μας παρότρυνε να γράψουμε, όπως δυο συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, για τη σύγχρονη Ελληνίδα που θέλει τον δύσκολο και ανεκπλήρωτο έρωτα. Κάτι τέτοιο θα το εξέταζαν. Άλλος μεγάλος εκδοτικός, απλά έχασε το έργο μας και μετά από τρεις μήνες ακόμη ψάχνουν τον αριθμό πρωτοκόλλου και που μπορεί να είναι. Να συνεχίσω; Περιττό.
Την αυτοέκδοση την έχουμε αποκλείσει. Είναι κοινό μυστικό, νομίζω, ότι συνήθως σημαίνει ότι ο συγγραφέας θα πουλήσει κάποια αντίτυπα σε φίλους και γνωστούς και τέλος. Κατά τη διάρκεια του Φantasticon γνωρίσαμε τον εκδοτικό οίκο «Πηγή» που μας πρότεινε την συν-έκδοση. Μας άρεσαν πολύ οι προσεγμένες εκδόσεις του, η ποιότητα του χαρτιού, τα εξώφυλλα των βιβλίων και ήμασταν ένα βήμα πριν δώσουμε τα χέρια. Αλλά τελικά απλά πεισμώσαμε και είπαμε «ξέρουμε τι έχουμε φτιάξει και θα το κάνουμε όπως το έχουμε φανταστεί». Και εκεί για καλή μας τύχη βρήκαμε τη μεταφράστριά μας και εν συνεχεία την ατζέντισσα μας.
Πιστεύεις ότι υπάρχει χώρος στην ελληνική αγορά για ελληνικά βιβλία fantasy - αν λάβουμε υπόψη, μάλιστα, και την επιτυχία εκδηλώσεων όπως το Φantasticon;
Το πρόβλημα πια είναι το ότι δεν υπάρχει ελληνική αγορά σε τίποτα. Ο Έλληνας δεν έχει πια αγοραστική δύναμη. Πέρα όμως από αυτό δεν καταλαβαίνω γιατί τα fantasy μπορούν να γραφτούν μόνο από ξένους συγγραφείς. Μια βόλτα στο Φantasticon πέρσι αποδείκνυε ότι υπάρχει κοινό. Και μάλιστα τεράστιο. Η εκδήλωση είχε πολύ κόσμο και ήταν μόλις η πρώτη της διοργάνωση. Η απήχηση fantasy ταινιών είναι άλλο ένα δείγμα. Υπάρχουν λέσχες με χιλιάδες άτομα για τον Τόλκιν, το Φανταστικό, το D&D και άλλα τόσα. Απλά οι εκδοτικοί, και με το δίκιο τους πλέον, φοβούνται να πάρουν το ρίσκο.
Ποιους συγγραφείς fantasy θαυμάζεις περισσότερο;
-Για μένα ο «θεός» μου είναι ο Νιλ Γκέιμαν. Τον γνώρισα μέσα από το κόμικ του “Sandman” και από τότε τον ακολουθώ σαν τρελός. Είναι απλά ιδιοφυΐα. Στο ίδιο σκαλί βάζω την Ούρσουλα Λε Γκεν και το ανυπέρβλητο «Έπος της Γεωθάλασσας». Και για να μην κακοκαρδίσω και το έτερον συγγραφικό μου ήμισυ, την Beatrice, θα αναφέρω εκ μέρους της τον Γκάι Γκάβριελ Κέι.
Γιατί αποφασίσατε να απευθυνθείτε στο Indiegogo;
Γιατί πιστεύουμε στο Μπερθ! Χρειαζόμαστε τη μετάφραση στα αγγλικά για να μπορέσει να το προωθήσει η ατζέντισσα μας στο εξωτερικό. Βρήκαμε τη μεταφράστριά μας και τα πρώτα δείγματα μας έχουν αφήσει κατενθουσιασμένους. Επίσης, κατοικώντας στο Λονδίνο τους τελευταίους μήνες, συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικά δουλεύουν τα καλλιτεχνικά πράγματα εδώ. Και η λέξη-κλειδί είναι το «δουλεύουν». Για μας αυτή η μετάφραση είναι το μέσο για να επικοινωνήσουμε το έργο μας και να το δούμε στα βιβλιοπωλεία.
Πώς κρίνεις την εμπειρία σου από την καμπάνια σας στο Indiegogo; Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε και τι feedback είχατε;
Θέλει πολλή δουλειά για να πετύχει μια καμπάνια. Διάβασα πολλά άρθρα και είδα βίντεο στο YouTube από ανθρώπους που μάζεψαν εκατομμύρια. Επίσης, έψαξα για ανάλογες μεταφραστικές καμπάνιες και προσπάθησα να πάρω ιδέες και από αυτές. Όλοι συμφωνούν ότι χρειάζεσαι ένα μεγάλο δίκτυο ανθρώπων, site, video και γενικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και οι δύο μας είμαστε άνθρωποι που απείχαμε από αυτά, αλλά έπρεπε να τα μάθουμε. Έτσι στην αρχή δημιουργήσαμε τη σελίδα μας στο
Facebook. Μοιράσαμε leaflets με το πρώτο κεφάλαιο σε σχετικά καφέ αλλά και σε εκδηλώσεις fantasy όπως αυτές των «Βαρδισσών». Και τέλος δημιουργήσαμε την ιστοσελίδα μας
www.bearthinoblivion.com. Εκεί έχουμε αναρτήσει όλο το πρώτο κεφάλαιο αλλά και αποσπάσματα του βιβλίου, στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι άτομα να μπουν να διαβάσουν και αν πιστέψουν στο Μπερθ, όπως εμείς, να συνεισφέρουν με όποιο χρηματικό ποσό μπορούν. Απλά ο χρόνος πιέζει. Η καμπάνια τρέχει μέχρι 10 Ιουλίου. Για αυτό, βιαστείτε και σώστε το Μπερθ από τη Λήθη!
