Η γυναίκα όπως πραγματικά είναι

Ο Γιώργος Ρόρρης τον τελευταίο μήνα συχνάζει στη Φωκίωνος Νέγρη. Ο χαρισματικός ζωγράφος αφήνει για λίγο το αγαπημένο του -εδώ και 25 χρόνια- εργαστήριο στον Σταθμό Λαρίσης και ανηφορίζει προς Κυψέλη. Εκεί, στον αριθμό 16 της Φωκίωνος Νέγρη, δίπλα από τη Δροσοπούλου, στον ομώνυμο εκθεσιακό χώρο, ο Ρόρρης εκθέτει 33 έργα από όλη την καριέρα του. Όλοι οι πίνακες ανήκουν στη συλλογή του Σωτήρη Φέλιου αλλά αν εξαιρέσει κανείς μια πενταετία που ο ζωγράφος είχε αφιερωθεί στη φύση, τα έργα αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του.



Από το 1988 που έκανε την πρώτη του έκθεση στη Μέδουσα αλλά και από το 1982 που σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, με δασκάλους τους Τέτση και Βαλαβανίδη, ο Ρόρρης έχει αποφασίσει ότι τον ενδιαφέρει η παραστατική ζωγραφική. Εξαιτίας της εποχής, της κατεύθυνσης που είχε τότε η ΑΣΚΤ αλλά και την επιρροή μεγάλων ζωγράφων της εποχής, όπως ο Μόραλης, η ζωγραφική με μοντέλο είναι γι’ αυτόν μονόδρομος.

Στον χώρο της Κυψέλης και στην έκθεση «Η κρυμμένα εικόνα» δεσπόζουν κυρίως φιγούρες γυμνών γυναικών. Όχι απαραίτητα με τέλεια σώματα, όχι απαραίτητα με το πιο τέλειο πρόσωπο αλλά με ιστορία και χαρακτήρα. Αυτό είναι το κριτήριο για να ζωγραφίσει ο Ρόρρης. Να έχει απέναντι του μια πραγματική γυναίκα με προσωπικότητα που ο ίδιος θα προσπαθήσει να μεταφέρει και στον κόσμο. Να έχει απέναντί του ένα πρόσωπο που τον συγκινεί. Και το πετυχαίνει, με κάθε εικόνα, με κάθε πρόσωπο που ζωγραφίζει, με κάθε ιστορία που φαντάζεσαι πίσω από ένα κουρασμένο σώμα καθισμένο σε ένα καναπέ.

Η έκθεση βέβαια δεν περιλαμβάνει μόνο έργα με φιγούρες γυναικών. Στα έργα που χρονολογούνται από το 1990 μέχρι και σήμερα μπορεί κανείς να διακρίνει το νήμα που ενώνει την τέχνη του όλα αυτά τα χρόνια - και παράλληλα να διακρίνει κανείς τη ματιά του συλλέκτη που τα ξεχώρισε μέσα από μια κοινή πορεία με τον καλλιτέχνη, από τα πρώτα ζωγραφικά του βήματα. Η έκθεση συνοδεύεται από πλήρως εικονογραφημένο, δίγλωσσο (ελληνικά-αγγλικά) κατάλογο, ο οποίος περιλαμβάνει κείμενα του Σωτήρη Φέλιου, της Ελισάβετ Πλέσσα, του Μισέλ Φάις και του Γιώργου Ρόρρη, καθώς και φωτογραφίες του ζωγράφου και του εργαστηρίου του από τον Jean-François Bonhomme.



Στο κείμενό της, η Ελισάβετ Πλέσσα σημειώνει: «Αν πορτρέτο είναι η πάλη με την απόδοση του ορατού ενάντια στη φθορά του χρόνου, τότε στο έργο του Ρόρρη όλα είναι πορτρέτο, μια και γι’ αυτόν ο ζωγράφος είναι “διερμηνέας του ορατού”. Μοντέλα του δεν είναι μόνο οι ανθρώπινες μορφές που ποζάρουν στη σκηνή του εργαστηρίου του. Είναι, εξίσου, το τσίγκινο βαρέλι της πρώτης του έκθεσης, οι κεφαλές των σφαγίων και οι καρποί των νεκρών του φύσεων, οι πορτοκαλιές των τοπίων, η παλιά μοτοσικλέτα, που έχει όνομα όπως όλα τα γυναικεία μοντέλα του, το συνεργείο της γειτονιάς, τα έπιπλα του εργαστηρίου, το είδωλο στον καθρέφτη, τα ακουμπισμένα αντικείμενα στο τραπεζάκι, οι φθαρμένοι τοίχοι, ο γκρεμός της σκάλας, το χώμα της αλάνας στον Κοσμά και το ξύλινο πάτωμα της Τροφωνίου, οι λάμψεις και οι σκιές, το έξω και το μέσα ίδιο. Μοντέλο του Ρόρρη είναι ό,τι ακινητοποιεί η ματιά του και το φέρνει πρωταγωνιστή στο τελάρο του».

Info
H έκθεση θα διαρκέσει έως τις 26 Μαρτίου, ενώ στις 20 Μαρτίου ο ζωγράφος θα πραγματοποιήσει μια ακόμα ξενάγηση στην έκθεση στις 12.30 μμ.