Αιώνιοι εραστές, βγαλμένοι από έργα τέχνης

Σε λίγες μέρες το κοινό θα έχει την ευκαιρία να περιπλανηθεί σε ένα μουσείο διαφορετικό από όλα τα άλλα. Αν και χτισμένο στις αρχές του 19ου αιώνα, το πανέμορφο κτίριο βρίσκεται σήμερα σε διαδικασίες συντήρησης. Δεν πρόκειται όμως για κάποιο από τα μουσεία που βρίσκονται στην Αθήνα αλλά σε ένα ιδανικό, υπέροχο μουσείο, που δημιουργήθηκε στη φαντασία του Αρνώ Μπερνάρ και φιλοξενείται στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Η σκηνοθετική σύλληψη αφορά στον τρόπο που ο διάσημος Γάλλος σκηνοθέτης επέλεξε να προσεγγίσει την όπερα «Καπουλέτοι και Μοντέκκοι» του Βιντσέντζο Μπελλίνι, έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή.

Από την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, λοιπόν, η Λυρική Σκηνή ανεβάζει την καινούργια της παραγωγή και το κοινό ανυπομονεί να ακούσει την υπέροχη αυτή όπερα που σπάνια παρουσιάζεται πια σε όλο τον κόσμο. Η Λυρική ξεκινάει έτσι μια συνεργασία με την Αρένα της Βερόνας και το Τεάτρο Λα Φενίτσε της Βενετίας, μια σύμπραξη που αναμένεται να φέρει εξαιρετικά έργα στην νέα εποχή που θα μπει η Λυρική μετά τη μεταστέγασή της.



Το έργο αφορά στο πάντα αγαπητό θέμα για την τέχνη, στην έχθρα δύο οικογενειών εξαιτίας μιας παλιά βεντέτας. Οι συγκεκριμένες οικογένειες όμως δεν είναι τυχαίες. Είναι οι Καπουλέτοι και οι Μοντέκκοι, οι πρόγονοι του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, βασικών ηρώων και σε αυτό το έργο. Αυτό όμως που κάνει τη συγκεκριμένη παρουσίαση τόσο ξεχωριστή είναι η ιδέα του Μπερνάν να βάλει τους ήρωες του έργου να ξεπηδούν μέσα από τους πίνακες ενός μουσείου με αναγεννησιακά έργα. «Κατά τη συμφωνική εισαγωγή στο μουσείο αυτό, το οποίο έχει χτιστεί στην εποχή του Μπελλίνι αλλά είναι όπως το βλέπουμε εμείς σήμερα, γίνονται εκτενείς εργασίες συντήρησης. Οι τεχνικοί ασχολούνται με την προστασία των έργων τέχνης», αναφέρει ο σκηνοθέτης σχετικά με το εύρημα του.

«Τη σύγχυση της ημέρας της πρώτης σκηνής διαδέχεται το ξύπνημα των χαρακτήρων, οι οποίοι βγαίνουν από τους πίνακες αυτή τη σιωπηλή νύχτα. Ένας καμβάς είναι σκισμένος. Ορισμένοι Καπουλέτοι, ζωγραφισμένοι από κάποιον εξέχοντα ζωγράφο της Αναγέννησης, ζωντανεύουν και αφηγούνται μία ιστορία ωραία και απλή: αυτή των εραστών της Βερόνας». Όλα αυτά σεβόμενος απόλυτα την όπερα του Μπελλίνι, γι’ αυτό εξάλλου έχουν κρατηθεί και οι τρεις σκηνές στην πρώτη πράξη και οι τρεις στη δεύτερη. «Περνάμε μέσα από μυστικούς διαδρόμους και από το ένα δωμάτιο στο επόμενο χωρίς να σταματάμε τη μουσική, η οποία είναι ο πραγματικός μίτος της Αριάδνης για αυτή την όπερα: ενώνει τον τόπο, ενώνει τον χρόνο, ενώνει τη δράση», καταλήγει ο Μπερνάν στο σημείωμα του.



Η όπερα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1830 στο ιστορικό Τεάτρο Λα Φενίτσε της Βενετίας και σημείωσε εξαιρετική επιτυχία. Ο Ρομάνι δεν βασίστηκε στον Σαίξπηρ, ο οποίος τότε ήταν ελάχιστα γνωστός στην Ιταλία, αλλά ανέτρεξε στις ίδιες λογοτεχνικές πηγές του 15ου και του 16ου αιώνα, στις οποίες στράφηκε και ο Άγγλος δραματουργός. Παρότι οι Καπουλέτοι και Μοντέκκοι στηρίχτηκαν κατά μεγάλο μέρος στην προηγούμενη όπερα που έγραψε ο Μπελλίνι, την Τζαΐρα, ο συνθέτης σε επιστολή του της 30ης Ιανουαρίου του 1830 αναφέρει ότι η ολοκλήρωση του έργου αυτού ήταν τόσο επίπονη, που τον οδήγησε στην τρέλα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον ρόλο του Ρωμαίου τον ερμηνεύει γυναίκα, κάτι αρκετά συνηθισμένο για την εποχή που πρωτοπαρουσιάστηκε. Στην παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τον Ρωμαίο ενσαρκώνουν η Μαίρη-Έλεν Νέζη (13, 15, 20/11) και η Ειρήνη Καράγιαννη (14, 18, 21/11) ενώ της Ιουλιέτας η Μιχαέλα Μάρκου (13,15,20/11) και η Έλενα Ξανθουδάκη (14, 18, 21/11). Στον ρόλο του Καπέλλιο εμφανίζεται ο Τάσος Αποστόλου.