Δημήτρης Δανίκας

Συγκεκριμένα. Ο έλληνας εργαζόμενος με 1.808 ώρες ετησίως. Ο γερμανός με 1.658. Οι γάλλοι και οι δανοί ακόμα πιο κάτω. Μόνο ούγγροι και πολωνοί, με 1.840 ώρες ετησίως, ξεπερνούν ελάχιστα τους έλληνες «ιθαγενείς»

Με την λογική της ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας, θα έπρεπε η Ελλάδα να σκίζει. Να έχει ταπεινώσει τους εταίρους της. Και θα έπρεπε η Οικονομία της χώρας να καλπάζει ασυγκράτητα προς την ευημερία!

Αυτό ισχυρίστηκαν και εξακολουθούν να ισχυρίζονται οι διάφοροι οικονομικοί αναλυτές. Αυτό τσαμπουνάνε οι κυβερνητικοί. Αυτό και το τροπάρι της τρόικας. Περίπου «σκάσε και κολύμπα»!

Κι όμως. Η Ελλάδα πιο κάτω από την 80η θέση της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας. Κι όμως οι εξαγωγές, το τελευταίο διάστημα μειώθηκαν. Κι όμως κάθε μήνα πάνω από ένα δισεκατομμύριο τα χρέη προς το Δημόσιο και τις Τράπεζες.

Θα σας φέρω ένα απλό παράδειγμα. Ρωτήστε όποιον εκ τους περιβάλλοντός σας έχει επισκεφθεί την Ζυρίχη. Και θα σας το βεβαιώσει. Εκεί λοιπόν τα καταστήματα κατεβάζουν ρολά μετά τις έξι το απόγευμα. Κι εκεί κάθε Σάββατο κατεβάζουν τα ρολά μετά τις τέσσερις το μεσημέρι. Κι όμως η Ελβετία είναι ένα από τα στολίδια της Δυτικής οικονομίας. Πως γίνεται αυτό; Οι εργαζόμενοι να δουλεύουν «ελάχιστα» και η οικονομία να θησαυρίζει ασταμάτητα;

Δύο οι λόγοι. Ο πρώτος έχει να κάνει με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα αυτών των χωρών.Δηλαδή η Γερμανία με την βιομηχανία της και τις εξαγωγές της. Και η Ελβετία με το θηριώδες χρηματοπιστωτικό της σύστημα

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τις υποδομές. Ο γερμανός, ας πούμε, τα έχει όλα στο πιάτο. Με ελάχιστες κινήσεις εξασφαλίζει το μάξιμουμ της απόδοσης. Ο έλληνας δεν έχει σχεδόν τίποτα. Επομένως άφθονες ώρες καταναλώνονται προκείμενου εκείνος, ως άτομο, να υποκαταστήσει την απουσία υποδομών

Που σημαίνει ότι η παραγωγικότητα και η οικονομία δεν έχουν να κάνουν τόσο με τις ώρες απασχόλησης. Οσο έχουν να κάνουν με το ευρύτερο, ευνοικό η αντιπαραγωγικό περιβάλλον!

Οπως το λέει ο απλός χωρικός. Οποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια. Δηλαδή τρέχουμε ασθμαίνοντας. Τρέχουμε ιλιγγιωδώς. Τρέχουμε σαν σε πανικό. Τρέχουμε γύρω από τον άξονά μας. Τρέχουμε γύρω από από τον εαυτό μας. Οπως ο σκύλος που θέλει να δαγκώσει την ουρά του. Τρέχουμε ασταμάτητα. Κι όμως παραμένουμε στην ίδια θέση!

Αυτό κι αν είναι θαύμα. Εντελώς νεοελληνικό!