Ένοχο το Ιράν για τη δολοφονία 20.000 πολιτικών κρατουμένων

Η Nina Toobaei είδε για τελευταία φορά τον μικρό της αδερφό Siamak σε μια ιρανική φυλακή το 1987. Τον φίλησε και κόλλησε την παλάμη της στο τζάμι πάνω στο δικό του χέρι. Στη συνέχεια άφησε το Ιράν αναζητώντας σαν πρόσφυγας στον Καναδά μια καλύτερη τύχη. Δύο χρόνια αργότερα δόθηκε μια μέρα άδεια στον Siamak να επισκεφτεί την οικογένειά του. Κατάφερε να ξεφύγει.

Η Toobaei και οι γονείς του πίστεψαν πως «γλίτωσε»

και πως μια μέρα ή θα άκουγαν τη φωνή του από το τηλέφωνο ή θα εμφανιζόταν αυτοπροσώπως μπροστά τους. «Τα μάτια μας για 18 ολόκληρα χρόνια ήταν κολλημένα στην πόρτα», λέει η Nina. Μάταια όμως ο Siamak δεν γύρισε ποτέ.

Η ελπίδα της οικογένειας πέθανε οριστικά όταν φίλοι του Siamak και συγκρατούμενοί –που κατόρθωσαν να γλιτώσουν- ανακοίνωσαν στους γονείς και την αδερφή του ότι συνελήφθη ξανά, βασανίστηκε και τελικά εκτελέστηκε από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Ο νεαρός Siamak ήταν ένας από τους 20.000 πολιτικούς κρατούμενους που εκτελέστηκαν την δεκαετία του ’80.

33 χρόνια μετά και το Ειδικό Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης έβγαλε την αναμενόμενη πλην σοκαριστική απόφαση: Το ιρανικό κράτος είναι ένοχο για τις δολοφονίες 15.000-20.000 πολιτικών κρατουμένων.

Το φοβερό είναι ότι η όλη διαδικασία δεν κινήθηκε από δικηγόρους, αλλά από μέλη της ίδιας της ιρανικής διασποράς και άτομα που είχαν βασανιστεί.

Η Nina πριν κατορθώσει να φύγει για τον Καναδά περιέγραψε σκηνές που είδε με τα ίδια της τα μάτια: «Η αγριότητα των ισλαμιστών δεν είχε όρια. Μάνες και αδερφές θρηνούσαν τους δικούς τους ανθρώπους. Πολλές φορές σε μαζικές κηδείες τις τραβούσαν με βίαια από τα πτώματα και τις βίαζαν».

Μια άλλη ιστορία που συγκλονίζει είναι αυτή της Sakufef Sahi που κατάφερε να σωθεί: «Με εξανάγκασαν να υποστώ το βασανιστήριο του φέρετρου. Βρισκόμουν με δεμένα τα μάτια και ακίνητη σε ένα είδος φέρετρου από νωρίς το πρωί ως αργά το βράδυ την ώρα οι δεσμοφύλακες με ‘βομβάρδιζαν’ με ισλαμιστική προπαγάνδα και μαγνητοφωνήσεις «καταθέσεων» συγκρατούμενών μου  που είχαν ‘σπάσει’ από τα βασανιστήρια».

Οι δικαστές στο πόρισμά τους και εξετάζοντας χιλιάδες υποθέσεις ανθρώπων που είχαν προσφύγει στη Χάγη αναφέρουν μεταξύ άλλων: «Στη δεκαετία του 1980 η Ισλαμική Δημοκρατία  άρχισε να συλλαμβάνει, να φυλακίζει και να εκτελεί χιλιάδες Ιρανούς πολίτες επειδή οι  πεποιθήσεις τους και οι πολιτικές τους δεσμεύσεις έρχονταν σε σύγκρουση με το καθεστώς. Η θρησκευτική ζέση αυτών των εγκλημάτων τα καθιστά ακόμη πιο σοκαριστικά: για παράδειγμα, ο βιασμός μιας γυναίκας ήταν συχνά η τελευταία πράξη του δράματος και προανήγγειλε την εκτέλεσή της στο Ιράν, καθώς, υπό τους κορανικούς νόμους της Σαρία, δεν επιτρέπεται η εκτέλεση μιας παρθένας».

Οι εκκαθαρίσεις ξεκίνησαν στο 1981, όταν η νέα ισλαμική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Αγιατολάχ Χομεϊνί στράφηκε εναντίον των αριστεριστών και άλλων που είχαν συνεργαστεί με τους ισλαμιστές για να επιφέρουν την πτώση του Σάχη δύο χρόνια νωρίτερα και τους έδωσε δύο επιλογές, είτε να ευθυγραμμιστούν με τις πολιτικές του καθεστώτος είτε να «εξαλειφθούν».