HTC One X: Το Review

«Γεια, HTC One X».

Spoiler Alert: Το HTC One X είναι το καλύτερο smartphone στην ελληνική αγορά τώρα που μιλάμε. Ή μπορεί όχι. Υποστηρίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο κινητό εκεί έξω, αλλά αυτό το λέω χωρίς να έχω δοκιμάσει ακόμα το Samsung Galaxy SIII, βεβαίως, αλλά το HTC One X κυκλοφόρησε λίγες εβδομάδες πριν, οπότε θεώρησε ότι έστω γι’ αυτές τις λίγες εβδομάδες ήταν οπωσδήποτε το καλύτερο smartphone στην ελληνική αγορά.

Παρακάτω θα σου εξηγήσω το γιατί, αλλά πριν αρχίσεις το διάβασμα, για να αποχτήσεις λίγη παραπάνω προοπτική στα πράγματα, διάβασε αυτό. Είναι άρθρο από καρδιάς, κατάθεση ψυχής: Ο πόνος του γκατζετάκια μπροστά στην πτώχευση, τη δραχμή, την υποτίμηση. Διάβασέ το, σφούγγιξε τα δάκρυά σου, και μετά γύρνα εδώ για να τα πούμε. Έχουμε πράγματα ενδιαφέροντα να πούμε, και ποιος ξέρει πόσες ευκαιρίες ακόμα θα ‘χουμε να λέμε τέτοια.

Το Απ’ Έξω

Ξεκινώντας το ρηβιού απ’ έξω προς τα μέσα, κρίνουμε την εμορφιά του γκατζετιού τούτου, και την αίσθησή του στο χέρι και πάνω στο δέρμα κατά τη θωπεία. Η κρίση είναι θετική. Το One X είναι ένα κινητό πολύ όμορφο απ’ όπου κι αν το δει κανείς, πολύ λεπτό, ενιαίο, στιβαρό και ομοιόμορφο, χωρίς οπές χυδαίες και κενά ακαλαίσθητα. Είναι ένα μονοκόματο καμπυλωτό βότσαλο από μαλακό πολυκαρβονικό υλικό κι από γυαλί. Έχει καμπύλες και απαλές ακμές και το γυαλί αγκαλιάζει το περίβλημά του σα γλυπτό. Είναι μια ομορφιά. Αυτό, βέβαια, έχει ένα κόστος: Δε μπορείς να του βγάλεις τη μπαταρία, ή να το ανοίξεις με οποιονδήποτε τρόπο. Ακόμα και το θεόκλειστο iPhone έχει δυο βιδάκια για να το ανοίξεις άμα χρειαστεί, ετούτο τίποτα απολύτως. Είναι ένα μυστήριο.

Κατά τα άλλα το μόνο κάπως κραυγαλέο χαρακτηριστικό στο εξωτερικό του τηλεφώνου όταν αυτό είναι σβηστό είναι το ελαφρύ καρούμπαλο της κάμερας αποπίσω, και το μόνο εντελώς κραυγαλέο χαρακτηριστικό του τηλεφώνου όταν αυτό είναι αναμένο είναι η οθόνη. Η οθόνη!

Τι οθόνη!

Γιγάντια, διαμέτρου 4,7 ιντσών, λαμπερή και πεντακάθαρη με ανάληση 1280 επί 720, όσο κάποιες παλιές HD τηλεοράσεις, δηλαδή, 720p που λέμε. Είναι μια απίθανη οθόνη. Πολλά Android κινητά έχουν πλέον πολύ καλές οθόνες με πολύ υψηλές αναλύσεις, αλλά ετούτη έχει και τη γωνία θέασης την άψογη, και τα χρώματά της τα ζωντανά, είναι στα δικά μου τα μάτια εφάμιλλη σε ευκρίνεια και ποιότητα μ’ αυτή του iPhone 4S, και βεβαίως πολύ πολύ μεγαλύτερη.




Α, αυτό το θέμα του μεγέθους, το ανώφελα αμφιλεγόμενο. Κοιτάξτε να δείτε, για να μην το επαναλαμβάνουμε διαρκώς: Τα κινητά τηλέφωνα είναι μικρά αντικείμενα και έχουν μικρές οθόνες. Οι μικρές οθόνες είναι κακό πράγμα. Όσο μεγαλύτερα τα γράμματα, τόσο καλύτερα τα διαβάζεις, κι όσο μεγαλύτερα τα εικονίδια, τόσο ευκολότερα τα πατάς. Έτσι, όσο μεγαλύτερη είναι μια οθόνη κινητού, εφ’ όσον το κινητό παραμένει κινητό και δε γίνεται κάτι άλλο (γκουχ γκουχ, Samsung Note), τόσο το καλύτερο. Είναι απλό το θέμα. Ο μόνος τρόπος για να το εξηγήσεις σε κάποιους πολύ φανατικούς χρήστες του iPhone, βεβαίως, είναι να τους πάρεις το iPhone και να τους αναγκάσεις να ζήσουν για λίγες ημέρες με ένα τέτοιο κινητό. Μετά καταλαβαίνουν όλοι τη χαώδη διαφορά. Σου μιλάω εκ πείρας.

Τέλος πάντων, φυσικά υπάρχει και το αναμενόμενο πρόβλημα από το θέμα του μεγέθους: Για πολλά χέρια ένα κινητό με τόσο μεγάλη οθόνη, ακόμα κι αν δεν έχει καθόλου λίπος γύρω γύρω (και το One X δεν έχει σχεδόν καθόλου), είναι υπερβολικά μεγάλο. Το καταλαβαίνω αυτό. Έχω την εντύπωση ότι σε κάποια φάση της εξέλιξης των κινητών το φτάσαμε το ιδανικό μέγεθος που πρέπει να έχουν για να εξυπηρετούν όλα τα χέρια, κάπου εκεί στις 4,3 ίντσες, αλλά μετά οι μεγάλες εταιρίες το ξεπέρασαν και τώρα βγάζουν τα κορυφαία τους μοντέλα πιο κοντά στις 5 ίντσες.

Εγώ μια χαρά το χρησιμοποίησα, πάντως. Τις περισσότερες δουλειές (γράψιμο, πείραγμα φωτογραφιών) τις κάνω με τους δύο αντίχειρες ούτως ή άλλως, ενώ οι δουλειές που γίνονται και με ένα χέρι, όπως το σκρολάρισμα στο Twitter, γίνονται κάλλιστα με ένα χέρι και εδώ. Αλλά καταλαβαίνω γιατί κάποιοι μπορεί να μην το βολεύονται και να μην το κουμαντάρουν. Νομίζω ότι ο καθένας χρειάζεται να το δοκιμάσει για μια-δυο μέρες πριν αποφασίσει αν μπορεί, δεν αρκεί να το θωπεύσεις βιαστικά σε ένα μαγαζί. Δεν ξέρω πώς μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο νόμιμα, να πω την αλήθεια.

Το Απομέσα

Το HTC One X έχει μέσα του την πιό πρόσφατη έκδοση του Android, το 4.0, που βέβαια είναι οχτώ μηνών λειτουργικό πια. Είναι καμουφλαρισμένο με το γνώρισμο skin της HTC, που ποτέ δε με ενοχλούσε στα κινητά της εταιρίας (αντίθετα με άλλα skins, γκουχ γκουχ Samsung) και δε με ενόχλησε ούτε κι εδώ.

To Android και σ’ αυτή την έκδοση εξακολουθεί να κάνει κάποια πράγματα πάρα πολύ καλά, καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο λειτουργικό κινητών. Τα notifications είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι: Με μια ματιά βλέπεις ποια applications ζητούν την προσοχή σου, με μια κίνηση βλέπεις την αναλυτική λίστα, με ένα άγγιγμα πας κατευθείαν στην εφαρμογή και βλέπεις τα νέα ήδη κατεβασμένα στο κινητό σου. Το iOS 5 έκανε πολλά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά υστερεί ακόμα πάρα πολύ όχι τόσο επειδή δεν έχει υλοποιήσει τα notifications εξίσου καλά (που δεν έχει), αλλά κυρίως επειδή το multitasking του iOS εξακολουθεί να είναι ψεύτικο, τζούφιο, ντεμέκ. Όταν σου έρχεται ένα email, το Android σε ειδοποιεί ότι έχεις email και, πατώντας την οθόνη, διαβάζεις το email, που έχει ήδη κατέβει. Στο iOS βλέπεις την ειδοποίηση, πατάς την οθόνη, και μετά περιμένεις να το κατεβάσει η εφαρμογή. Μπορεί να μη μοιάζει πολύ ουσιαστική η αλλαγή, αλλά αυτό είναι άλλο ένα πράγμα που δεν μπορείς να καταλάβεις αν δεν χρησιμοποιήσεις αυτή τη λειτουργικότητα στην πραγματική ζωή. Είναι πολύ δύσκολο να ξεσυνηθίσεις μετά.

Άλλα τρία πράγματα που κάνει πολύ καλά το Android:

1) Τα widgets σου επιτρέπουν να φτιάχνεις τις οθόνες του κινητού όπως τις θες, για να σου δείχνουν ακριβώς τις πληροφορίες που θες. Δεν είσαι υποχρεωμένος να βλέπεις ολόκληρο το περιεχόμενο του κινητού σου με τη μορφή τετράγωνων εικονιδίων.

2) Όλες οι εφαρμογές συνεργάζονται με όλες τις εφαρμογές. Αν είσαι στο Photo Gallery, ας πούμε, μπορείς οποιαδήποτε φωτογραφία να την κάνεις tweet, να την ανεβάσεις στο Facebook, να την ανεβάσεις στο Dropbox, στο Instagram, στο Flickr, στο Picasa, να τη στείλεις με email, να τη βάλεις στο Google Drive, να την κάνεις γενικά ό,τι θέλεις μέσα από την ίδια εφαρμογή, από ένα μενού. Για να καταλάβεις τη διαφορά, η Apple σήμερα ανακοίνωσε ότι στο iOS 6 θα μπορείς εκτός από το Twitter να κάνεις αντίστοιχα πράγματα και με το Facebook. Και τέλος.

3) Όλες οι εφαρμογές της Google είναι καλύτερες στο Android από ό,τι στο iPhone, εκτός από κάποιες που είναι ίδιες. Η σημαντικότερη, το Gmail, είναι κλάσεις ανώτερη στο Android, πολύ καλύτερη κι από τη native εφαρμογή του iOS για email, ένα ποίημα. Το Android, δε, έχει εφαρμογές για το Google Drive και Google Chat και το Google Chrome, που γι’ αυτούς που χρησιμοποιούν τις αντίστοιχες υπηρεσίες στο desktop, είναι σημαντική ευκολία.

Τρία πράγματα που δεν κάνει πάρα πολύ καλά το Android:

1) Δυστυχώς, παρ’ όλο που το 4.0 είναι πολύ καλύτερο από το 2.3, και σ’ αυτή την εκδοχή του Android πάσχει όσον αφορά το design. Πλέον το πρόβλημα δεν είναι και τόσο αισθητικό (ούτως ή άλλως το Sense μια χαρά ήταν πάντα), αλλά κυρίως λειτουργικό. Μετά από τρεις εβδομάδες εντατικής χρήσης, ας πούμε, ακόμα δεν έχω βρει πώς να κάνω mute τους ήχους των notifications. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτός είναι από μόνος του λόγος να μην αγοράσει κανείς το κινητό. Αν είναι να κάθομαι να παλεύω μια ώρα με τα μενού, 36 χρονώ μαντράχαλος με υποχρεώσεις και εκκρεμότητες, για να βρω πώς το κινητό μου δε θα κάνει μπλίκι μπλίκι κάθε που κάποιος κάνει like μια φωτογραφία μου στο Instagram, κι αν μετά από αυτή την ώρα δεν το έχω βρει και θέλω να εκτοξεύσω το πολυκαρβονικό μου βότσαλο στον τοίχο, ή έξω απ’ το παράθυρο στην καυτή άσφαλτο δέκα μέτρα χαμηλότερα, ε, μάλλον κάτι δεν πάει καλά με το design.

2) Το πρόβλημα του design δεν περιορίζεται στα μενού, αλλά ξεχειλίζει και στο εσωτερικό των applications, τα οποία δεν είναι καθόλου ομοιόμορφα μεταξύ τους. Υπάρχουν κάποια, ας πούμε, που έχουν μια τεράστια μαύρη μπάρα στο κάτω μέρος η οποία είναι ολόκληρη ένα κουμπί που ανοίγει το μενού, και κρύβει ας πούμε το 5% της οθόνης χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Υπάρχουν άλλα που έχουν το μενού πάνω δεξιά, άλλα που έχουν το μενού αριστερά, άλλα που είναι απευθείας μεταφορές από το iPhone και έτσι δεν εκμεταλλεύονται ούτε τη μεγαλύτερη ανάλυση ούτε την πιο μακρόστενη οθόνη. Φταίει, εξάλλου, και το ότι το HTC One X δεν έχει κουμπί «menu» στα capacitive κουμπάκια κάτω κάτω. Έτσι μπερδεύονται πολλά applications, και έτσι χάνεται πολύτιμο real estate  από την κατά τα άλλα υπέρλαμπρη οθόνη. Και είναι κρίμα.

3) Τέλος, υπάρχει το θέμα των applications. Πάντα έλεγα ότι η ποικιλία των applications στο Android πάσχει σε σχέση με την ποικιλία στο iOS, και αυτό εν μέρει ισχύει ακόμα, μα πλέον η διαφορά έχει αμβλυνθεί αισθητά. Σύμφωνοι, το Android έχει λιγότερα παιχνίδια, και οι περισσότερες εταιρίες φτιάχνουν εφαρμογές πρώτα για το iOS που έχει καλύτερο AppStore. Μα πλέον έχει γίνει σαφές ότι οι χρήστες δεν χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες εφαρμογές για να διαλέξουν, ούτε εκατοντάδες εφαρμογές για να κατεβάσουν. Οι περισσότεροι δεν χρησιμοποιούν συχνά περισσότερες από δέκα. Και οι περισσότερες σημαντικές εφαρμογές στα κινητά τηλέφωνα, από το Twitter και το Facebook μέχρι το Flipboard και το Dropbox και το Zite και το WhatsApp και το Instagram, κυκλοφορούν και για Android. Το λειτουργικό σύστημα της Google ακόμα υστερεί σ’ αυτό τον τομέα, βεβαίως, αλλά όχι όπως παλιά. Χρησιμοποιώντας το HTC One X ως κύριο κινητό, χωρίς να κουβαλάω μαζί μου το iPhone, για πρώτη φορά ένιωσα ότι δεν μου λείπει τίποτα σημαντικό από την τσέπη.

Και, κοίτα: Να άλλα δύο πράγματα που κάνει πάρα πολύ καλά το HTC One X

1) Το βίντεο. Ω, το βίντεο. Ποτέ δε βλέπω βίντεο σε κινητό, αυτό είναι μια αλήθεια, εδώ ποτέ δεν βλέπω στο iPad. Μου φαίνεται περίεργο, τη στιγμή που έχω πάντα πρόσβαση σε μια μεγάλη οθόνη υπολογιστή ή τηλεόρασης, να δω τέτοιου είδους περιεχόμενο σε ένα κινητούλι. Μα η οθόνη του One X είναι μεγάλη και λαμπερή, ασυνήθιστα μεγάλη και ασυνήθιστα λαμπερή, και δείχνει τα βίντεο εξαιρετικά.Έβαλα να δω ένα τυχαίο βίντεο δίπλα δίπλα σε iPhone 4 και HTC One X και η διαφορά ήταν χαώδης, χαώδης σου λέω.







2) Οι φωτογραφίες. Ναι, οι φωτογραφίες. Το HTC One X τραβάει φωτογραφίες 8 megapixel και βίντεο 1080p,  λέει, και το αποτέλεσμα να σου πω την αλήθεια δεν είναι και πολύ συγκλονιστικό. Τα χρώματα είναι καλά (λίγο προς το μπλε), το contrast καλό, μα ο θόρυβος είναι πολύς, πιο πολύς από ό,τι θα ήθελα από ένα κορυφαίο κινητό, και ο φακός είναι και λίγο πιο ευρυγώνιος από ό,τι θα ήθελα (αλλά αυτό είναι δικό μου κόλλημα). Τέλος πάντων, κοίτα μια εικόνα που τράβηξα μ’ αυτό, απείραχτη:





Ωραία είναι, αλλά τίποτα το συγκλονιστικό. Οπότε γιατί αναφέρω τις φωτογραφίες σ’ αυτήν εδώ τη λίστα; Για άλλο λόγο: Για την ταχύτητα. Δεν έχω δει άλλο κινητό να τραβάει φωτογραφίες τόσο γρήγορα. Το HTC One X τραβάει τόσο γρήγορα που δεν καταλαβαίνεις ότι τράβηξες. Καθώς πατάς το κουμπί η οθόνη δεν κομπιάζει καθόλου, δεν σταματάει να σου δείχνει το αντικείμενό σου, δεν κολλάει ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Απλά κοιτάς και τραβάς όποτε θες, όσες φωτογραφίες θες, κι αυτό τις αποθηκεύει στο background, μοναχό του, σαν ανέμελα. Είναι απίστευτο, σα μαγικό, και τις πρώτες φορές, ειδικά αν έχεις τον ήχο χαμηλωμένο στο μηδέν (για να μη σου ζαλίζουν τ’ αυτιά τα notifications, ας πούμε) μπορεί να νομίσεις ότι δεν τράβηξες καν, και να βρεθείς με ένα gallery γεμάτο ίδιες λήψεις. Δεν πειράζει.
Πρέπει, δε, να σου αναφέρω εδώ και άλλο ένα μαγικό που κάνει η κάμερά του: Μπορείς ενώ τραβάς βίντεο -την ώρα που τραβάς το βίντεο, καταλαβαίνεις;- να τραβήξεις ταυτόχρονα και φωτογραφίες. Αυτές δεν θα είναι 8 megapixel, βέβαια, αλλά μόνο 1080p, αλλά δεν σε νοιάζει. Το ότι μπορείς να το κάνεις αρκεί.
3) Ο Ήχος. Επειδή τα καινούρια HTC κινητά έχουνε μέσα ακουστικά Beats και το αντίστοιχο software μέσα, υποτίθεται ότι παίζουν καλύτερα μουσική. Το κινητό που μου έστειλαν εμένα δεν είχε μέσα τα ακουστικά, όμως, και έτσι όταν άκουσα μουσική με κάτι δικά μου Sony, δεν κατάλαβα διαφορά. Αλλά τέλος πάντων, το αναφέρω κι αυτό εδώ.

Το Συμπέρασμα

Πέρασα πολύ καλά με το HTC One X, που λες. Είναι ένα πολύ όμορφο και πλήρες κινητό, πολυτελές και ευχάριστο και ελαφρύ και εύχρηστο, όλα τα καλά έχει. Το λειτουργικό του σύστημα είναι ώριμο, η οθόνη του είναι φαντασμαγορική, η μπαταρία του, ε, εντάξει, δεν την αναφέραμε επειδή δεν έχει και τίποτα σπουδαίο άξιον αναφοράς, και σου είπα για την οθόνη; Το One X κοστίζει το ιλιγγιώδες και αντιμνημονιακό ποσόν των 700 ευρώ (χωρίς σύνδεση), πράγμα το κάνει μιαν αγορά για λίγους, συνειδητοποιημένους, ίσως και αρκούντως πυροβολημένους σε τέτοιους καιρούς. Η βαθμολογία του, το λοιπόν, είναι η εξής:






(η στήλη «βαρύτητα» δείχνει πόσο σημαντικό θεωρώ κάθε ένα από τα 9 κριτήρια -ο βαθμός που βγαίνει είναι, όπως αντιλαμβάνεσαι, με άριστα το 9. Γιατί έτσι τα κάνουμε τα πράγματα εδώ πέρα, ρηξικέλευθα, αουτοφδεμπόξ)
To λοιπόν, με διαφορά μόλις 0,5 μονάδες από το iPhone 4S, το HTC One X στέφεται πρωταθλητής ανάμεσα στα smartphones της ελληνικής αγοράς τώρα που μιλάμε. Βεβαίως πιθανότατα θα θυμάσαι ότι πριν από λίγους μήνες είχα βάλει μεγαλύτερο βαθμό στο iPhone 4, επειδή ως παλιότερο μοντέλο είναι πλέον αρκετά πιο φτηνό. Θεωρητικά μπορείς να πεις λοιπόν ότι η καλύτερη αγορά αυτή τη στιγμή είναι ένα παλιό iPhone 4 κοψοχρονιά, αν και σ’ αυτό υπάρχουν επιφυλάξεις, για παράδειγμα τα iPhone 4 που πωλούνται ως καινούρια έχουν μόνο 8 GB μνήμη, κι αυτό δεν θυμάμαι να το είχα λάβει υπ’ όψιν στη βαθμολογία. Τέλος πάντων, η αλήθεια είναι πως ούτως ή άλλως τίποτα από αυτά δεν θα σε επηρεάσει, και θα ψωνίσεις ό,τι σε φωτίσει η κούτρα σου, και ούτως ή άλλως όλα αυτά δεν έχουν και πάρα πολλή σημασία πια, ξέρουμε και οι δυο μας ότι στα αστεία τα γράφω, στα αστεία τα διαβάζεις, για να περάσει η ώρα, καθώς πια οι εποχές των κινητών των 700 ευρώ περνάν γοργά, δύουν, χάνονται, και ποιος ξέρει πότε θα ‘ρθουν ξανά κι αν θα τις προλάβουμε εμείς.

Δες πώς τα γράφω εδώ σχετικά, άιντε, είμαι σίγουρος πως όταν στο έδειξα πιο πάνω το προσπέρασες. Κακώς.

O Θοδωρής Γεωργακόπουλος είναι Δημοσιογράφος και συγγραφέας 
http://www.georgakopoulos.org 
http://twitter.com/tgeorgakopoulos 
http://www.facebook.com/thodorisgeorgakopoulos

Πηγή georgakopoulos.org