Γιάννης Σαρακατσάνης: Ο άνθρωπος - Τιραμόλα

Κάνει πρόβες για τρεις παραστάσεις. Την παιδική «Η πέτρα του Βορρά», έργο το οποίο έχει γράψει ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. Είναι ο Αντόνιο στο έργο «Το δάνειο» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, ο απελπισμένος άνθρωπος που ζητά ένα δάνειο από τον διευθυντή της τράπεζας ειδάλλως θα αποπλανήσει τη γυναίκα του. Είναι ο σκηνοθέτης της παράστασης «Bloom» της ομάδας Cheek-Bones, που πραγματεύεται την κρίση των 30. Ετοιμάζει ακόμη με πολλά μέλη της δικής του θεατρικής ομάδας της AbOv, μια παράσταση με τίτλο «Το τελευταίο πανέρι» για ένα έγκλημα σε μπουζουξίδικο. Τηλεοπτικά τον βλέπουμε σε διάφορες περιπέτειες στις διαφημίσεις της Groupama Ασφαλιστικής. Γενικά, δεν έχει την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου. 

Ο Γιάννης Σαρακατσάνης ως Αντόνιο στο έργο «Το δάνειο» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου


«Αν δεν υπήρχαν οι διαφημίσεις δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω. Από το 2006 έχω κάνει πενήντα διαφημιστικά και αυτά είναι τα έσοδα που μου επέτρεψαν να ασχοληθώ με τους AbOvo και να κάνουμε το Bob Theatre Festival. Είχα την πολυτέλεια να με νοιάζει το μήνυμα του έργου και της παράστασης. Οποτε ασχοληθήκαμε και εμείς ως ομάδα με το επιφανειακό και δεν ήταν σαφές το τι θέλαμε να πούμε κάναμε αποτυχίες. Βέβαια οι μισθοί στο θέατρο είναι πλέον αστείοι. Ακούω ότι δίνουν σε ηθοποιούς παιδικών παραστάσεων 25 ευρώ την παράσταση για δύο παραστάσεις την εβδομάδα. Και δουλεύουν αμισθί επί δύο μήνες κατά τη διάρκεια των προβών. Με άλλα λόγια, λιγότερα από όσα θα έπαιρναν αν κάθονταν στον καναπέ του σπιτιού τους παίρνοντας το επίδομα ανεργίας. Κάθε ηθοποιός πλέον που ξεκινά μια δουλειά πρέπει να αισθάνεται ότι τον έχουν πιάσει κορόιδο. Δεν ξέρω αν επέστρεψε το κοινό στα εναλλακτικά θέατρα. Το σίγουρο είναι ότι επέστρεψαν τα τηλεοπτικά ονόματα σε μικρά θεατράκια και δουλεύουν με ποσοστά. Ετησίως έχουμε πάνω από χίλιες θεατρικές πρεμιέρες στην Αθήνα. Εμείς με τους AbOvo έχουμε να κάνουμε παράσταση από το 2013. Μεγαλώσαμε. Οι γυναίκες της ομάδας έγιναν μητέρες και πλέον ανήκουμε στο ηλικιακό γκρουπ των 35-40, οι οικονομικές ανάγκες μας είναι μεγαλύτερες. Κάνουμε όμως το Bob Festival ακόμη. Που προέκυψε ως μια δική μας ανάγκη και μετά από οκτώ χρόνια γίναμε οι πρέσβεις του νεανικού θεάτρου. Είναι η οικογένειά μας, ένα μεγάλο πάρτυ, και χαιρόμαστε που συστήνουμε στο κοινό νέες θεατρικές ομάδες και κάποιες εναλλακτικές παραστάσεις. Ηταν ένας σημαντικός καλλιτεχνικός στόχος μας».

Από την παιδική παράσταση «Η πέτρα του Βορρά»


Γιατί δεν τον βλέπουμε σε τηλεοπτικούς ρόλους; Σνομπάρει τις προτάσεις, λέει συνεχώς «όχι»; «Εχω κάνει άπειρα guest. Και μεταφέραμε το ‘‘Ιδρυμα’’ τηλεοπτικά, δεν πήγε  όμως όσο καλά περιμέναμε. Βασικά, δεν έχω πει ποτέ ‘‘όχι’’ σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Κυρίως γιατί δεν μου προτάθηκε. Δεν με πήρανε ποτέ. Δεν θα είχα καμία αντίρρηση, αλλά δεν μου ζητήθηκε». 
Αντιπαθεί τα εξώφυλλα και τις συνεντεύξεις στα περιοδικά ποικίλης ύλης; «Πιστεύω ότι δεν ασχολείται κανείς μαζί μου. Είμαι μάλλον φύσει χαμηλών τόνων άνθρωπος. Εγώ ασχολήθηκα μεγάλος με το θέατρο. Σπούδαζα μαθηματικός, αν και δεν έχω πάρει πτυχίο. Πήγα στη δραματική στα 25 και ιδρύσαμε τους AbOvo στα 30. Ηξερα πλέον τι θέλω. Και σίγουρα δεν ήθελα να μείνω στο επιφανειακό μήνυμα».

Xαρακτηριστική σπαρταριστή σκηνή από τηδιαφήμιση της Groupama. Ο Γιάννης Σαρακατσάνης έχει παίξει σε 50 διαφορετικά σποτ μέχρι σήμερα


Δηλαδή το μυστικό για να επιβιώσει ένας ηθοποιός σήμερα είναι να κάνει περισσότερες από μία δουλειές; «Θα έλεγα να λέει “ναι” σε όλα. Αυτό κάνω. Βέβαια, δεν έχω προσωπική ζωή. Από την άλλη, όμως, βάζω την προσωπικότητά μου σε ό,τι κάνω. Να κοιτάζει τους πέντε ανθρώπους που συνεργάζεται και να μπορεί να συνεννοηθεί. Λεφτά δεν πρόκειται να βγάλει ούτως ή άλλως, τουλάχιστον ας κάνει πράγματα που τον ικανοποιούν. Να περνάει καλά σε μια παράσταση. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος να έρθει ο κόσμος να τον δει».

Πηγαίνει ως θεατής σε παραστάσεις συναδέλφων του; «Οταν υπάρχουν χρονιές όπου παίζω μόνο Δευτερότριτα φυσικά. Αλλά όταν παίζεις τόσο πολύ, δεν θέλεις να πατήσεις σε θέατρο στον ελεύθερο χρόνο σου».

Ο Γιάννης Σαρακατσάνης δεν είναι κάνας σνομπ, κουλτουριάρης ηθοποιός που δεν βγαίνει σε μεσημεριανάδικα επειδή τα θεωρεί ευτελή τηλεοπτικά προϊόντα. Απλά, όπως λέει, «κάνω θέατρο. Στο θέατρο θέλεις να πεις μια ιστορία. Οταν αφηγείσαι μια ιστορία πρέπει να σε νοιάζει τι θέλεις να πεις. Σκηνοθεσία είναι ο τρόπος που θα αφηγηθείς αυτή την ιστορία. Ο καλλιτέχνης πρέπει να θέλει να αλλάξει τον κόσμο. Δεν θα έλεγα ότι με ενδιέφερε ποτέ να κάνω σουξέ, να γίνω διάσημος ή να κάνω μια παράσταση για να βγάλω πολλά λεφτά. Ούτε θέλησα ποτέ να χαϊδέψω το κοινό, να το κάνω να αισθανθεί εσφαλμένα καλά για τον εαυτό του».