Παυλίνα Βουλγαράκη: «Ο έρωτας με κάνει δημιουργική»

«Μικρή, ήμουν πολύ ζωηρό παιδί. Ήθελα να γίνω ντετέκτιβ και όταν πήγαινα εκδρομή με τους γονείς μου, με έχαναν μέσα σε εγκαταλελειμμένα σπίτια, τα οποία αποκαλούσα στοιχειωμένα» μου λέει η Παυλίνα ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι, πίνοντας ζεστό καφέ στο κέντρο της πόλης. Μόλις 24 ετών, είχε πάντα αγάπη για τη μουσική, αλλά ουσιαστικά κυνήγησε αυτό το όνειρό της μετά την αποφοίτησή της από το σχολείο, εξαιτίας μιας παιδικής απογοήτευσης. «Όταν ήμουν στην Δ’ δημοτικού, ο δάσκαλός μου δεν με έβαλε στη χορωδία και τότε, από τα νεύρα μου, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα τραγουδήσω ποτέ στο σχολείο. Το “τεστ” για να μπούμε στη χορωδία ήταν να πούμε τον Εθνικό Ύμνο και επειδή μου φαινόταν πολύ εύκολος, σηκώθηκα πάνω στο θρανίο και τον είπα με δικό μου τρόπο, μια παραλλαγή σε όπερα. Μη φανταστείς πως ήξερα όπερα, απλά άλλαξα πολύ τη χροιά μου, με αποτέλεσμα να μη με δεχτεί στη χορωδία!» αναφέρει γελώντας.



Κόρη του πολιτικού Γιώργου Βουλγαράκη και της συμβολαιογράφου Κατερίνας Πελέκη, η Παυλίνα ποτέ δεν σκέφτηκε να ακολουθήσει τα βήματα των γονιών της. Η κρητική καταγωγή και η αγάπη που έτρεφε για το νησί του μπαμπά της της έδωσαν τα πρώτα ερεθίσματα για να αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική. «Η μουσική μπήκε στη ζωή μου μέσα από τις μαντινάδες. Κρατάω ακόμη γερές σχέσεις με το νησί. Μάλιστα, μέχρι τα 16 μου, έλεγα ψέματα πως έχω γεννηθεί στην Κρήτη. Παράλληλα με επηρέασαν τα ακούσματα των γονιών μου. Στο σπίτι είχαμε δεκάδες CDs των Beatles και του Ντέμη Ρούσσου, οπότε μεγαλώνοντας άρχισα να αναζητώ κι εγώ παρόμοια ακούσματα» υποστηρίζει η Παυλίνα.

Μπορεί να μην τραγουδούσε στη χορωδία, αλλά τα μαθήματα φωνητικής μπήκαν από νωρίς στη ζωή της. Από τη δασκάλα της φωνητικής έμαθε και για την οντισιόν που της άνοιξε και το πρώτο επαγγελματικό μονοπάτι. «Πριν από τρία χρόνια, πήγα σε μια οντισιόν στο Σταυρό του Νότου. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να με πάρουν, καθώς είχε κλείσει το σχήμα. Τελικά, όμως, όχι απλά πήγα, αλλά έμεινα εκεί για δύο χρόνια».

Η Παυλίνα μόλις κυκλοφόρησε την πρώτη της δισκογραφική δουλειά, με τίτλο Λαβύρινθοι από την Cobalt Music, και ήδη έχει ξεχωρίσει και ακούγεται πολύ το ομώνυμο τραγούδι – ντουέτο με τον Μπάμπη Στόκα, σε μουσική και στίχους δικά της. «Σε αυτή τη δουλειά κινούμαι στα έντεχνα μονοπάτια, αλλά αν κάποια στιγμή μού έβγαινε να γράψω κάτι πιο λαϊκό, θα το έκανα, παρόλο που έχω διαφορετικά ακούσματα» εξηγεί. Η έμπνευση για εκείνη βρίσκεται παντού. «Υπάρχουν φορές που κλείνομαι σπίτι προκειμένου να γράψω και δεν σηκώνω ούτε τηλέφωνα. Μου έχει συμβεί, όμως, και να είμαι βόλτα, να μιλάω με ανθρώπους και παράλληλα να γράφω στίχους, γιατί έτυχε να επηρεαστώ από κάτι που είδα» εξομολογείται.

Πώς αντέδρασε η οικογένειά της όταν τους ανακοίνωσε ότι θα ασχοληθεί με το τραγούδι; «Αγχώθηκαν, γιατί είναι ένα αβέβαιο επάγγελμα. Δεν ξέρεις αν θα έχεις δουλειά την επόμενη σεζόν ή αν θα σε διώξουν από το μαγαζί. Μου έχει συμβεί, μάλιστα, να με διώξουν, αλλά δεν απογοητεύτηκα. Ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Η αγάπη μου για τη μουσική είναι μεγάλη για να κάνω πίσω. Αν, όμως, δω ότι περνάνε τα χρόνια και δεν αρέσουν τα τραγούδια μου, τότε θα σκεφτώ τι άλλο μπορώ να κάνω».

Tο όνομά της της έχει ανοίξει ή κλείσει πόρτες; «Ειδικά αυτή την εποχή, το όνομά μου θα μπορούσε να μου είχε κλείσει πόρτες, λόγω της πολιτικής κατάστασης. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν έχω εκμεταλλευτεί κάποια οικογενειακή γνωριμία. Όλοι οι γονείς θέλουν να βοηθήσουν τα παιδιά τους μέσα από τις γνωριμίες τους, ώστε να τα αποκαταστήσουν επαγγελματικά, όμως ο δρόμος της μουσικής είναι πιο ιδιαίτερος, καθώς έχει να κάνει πρώτα από όλα με το ταλέντο» υποστηρίζει.

Το αναγνωρίσιμο επίθετο και η πολιτική ιδιότητα του μπαμπά της, όπως εξηγεί, δεν έβαλαν ποτέ φρένο ούτε στις παιδικές της τρέλες. «Έκανα πιο πολλές τρέλες από τις φίλες μου, δεν έβαζα όρια στις επιθυμίες μου». Ούτε ένιωσε ποτέ πως κάποιοι φίλοι την προσεγγίζουν λόγω του ονόματός της, «γιατί με τις φίλες μου είμαστε μαζί από παιδιά κι έχουμε αναπτύξει πλήρη εμπιστοσύνη. Υπήρξαν άτομα που έφυγαν από τη ζωή μου, γιατί ένιωσα πως είχαν άλλες επιδιώξεις μέσα από τη φιλία μας, αλλά βαθιά μέσα μου δεν ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Δεν αφήνω να μπαίνουν άνθρωποι στη ζωή μου πολύ εύκολα. Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα κοινωνική, η παρέα μου αποτελείται από έξι – επτά άτομα, τα οποία είναι και το πιο φανατικό μου κοινό, με στηρίζουν πάρα πολύ. Ανάμεσά τους και ο αδελφός μου, που είναι δύο χρόνια μικρότερος, ο Διονύσης. Απολαμβάνω να καθόμαστε σε σπίτια και να συζητάμε με τις ώρες πίνοντας κρασάκι» λέει χαμογελώντας. Πόσο εύκολο είναι για έναν κλειστό χαρακτήρα, όπως εκείνη, να κάνει ένα επάγγελμα που συνεπάγεται δημοσιότητα; «Η αλήθεια είναι πως θέλω πάνω στη σκηνή να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και μετά να εξαφανίζομαι. Γι’ αυτό δεν διάλεξα την πιο εμπορική πλευρά αυτής της δουλειάς, γιατί θα με εξέθετε. Όταν εγώ δεν είμαι καλά, αυτό αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπό μου, δεν μπορώ να κρυφτώ καθόλου».

Πριν από λίγους μήνες, η Παυλίνα πήρε την απόφαση να φύγει από το πατρικό της σπίτι και να μετακομίσει στο Παγκράτι. «Στο σπίτι ζούσαμε τέσσερα παιδιά με εντελώς διαφορετικά ωράρια. Σκέψου πως εγώ γυρνάω ξημερώματα στο σπίτι, ενώ η μικρή μου αδελφή, που πηγαίνει ακόμη σχολείο, περίπου την ίδια ώρα αρχίζει να ετοιμάζεται. Το σπίτι μας δεν είναι τόσο μεγάλο ώστε να μη βρισκόμαστε. Ήθελα να είμαι ανεξάρτητη. Τώρα είμαι στη διαδικασία που φτιάχνω το νέο μου σπίτι. Τον πρώτο καιρό δεν είχα ούτε φώτα. Είμαι από αυτούς που θα μπορούσα να έχουν μετακομίσει δύο χρόνια σε νέο σπίτι, αλλά να έχω βάλει μόνο το κρεβάτι μου για να κοιμάμαι. Ούτε κουζίνα έχω πάρει ακόμη, να φανταστείς. Προς το παρόν, βολεύομαι με τα ταπεράκια της μαμάς» λέει γελώντας.

Το αγοροκόριτσο που ήταν κάποτε έχει βρει την πιο θηλυκή του πλευρά; «Όχι, και φοβάμαι πως δεν θα τη βρω ποτέ! Κάνω απεγνωσμένες προσπάθειες, ακόμα και για να βαφτώ, αλλά μου είναι δύσκολο. Παρ’ όλα αυτά, δεν νομίζω πως χάνω τη θηλυκότητά μου, γιατί αυτό είναι κάτι βαθύτερο. Μπορεί να είμαι νεαρή, αλλά αισθάνομαι γυναίκα. Μου αρέσει να βλέπω όμορφες και περιποιημένες γυναίκες, αλλά εγώ, ακόμα και στη σκηνή, δεν δίνω μεγάλη σημασία στην εξωτερική μου εμφάνιση. Είναι τόσο έντονη η ενέργειά μου, που δεν νομίζω πως κάποιος παρατηρεί τι φοράω» παραδέχεται.

Ένας μεγάλος έρωτας ή ένας χωρισμός θα την οδηγούσε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή στο να γράψει τραγούδι; «Μάλλον ένας μεγάλος έρωτας! Δεν θέλω να σκέφτομαι αρνητικά και αποφεύγω πράγματα που θα με κάνουν να καταρρεύσω. Προτιμώ να γράφω τραγούδια όταν είμαι σε σχέση. Όταν είμαι ερωτευμένη, γίνομαι πιο δημιουργική, γιατί, όταν είσαι ερωτευμένος, δεν “στερεύεις” με τίποτα».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.