Το αφεντικό του «Αν...» τρελάθηκε!

Ανήκεις σε εκείνον τον υβριδικό ανθρωπότυπο που τη στιγμή που όλοι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα την πιο κρίσιμη σεκάνς μιας ταινίας, εσύ λιμπίζεσαι εκείνο το μετα-σκρίνιο από κόντρα πλακέ θαλάσσης και φαντασιώνεσαι πόσο αγαστά δένει αυτό το σετ κουπάκι-φλιτζανάκι με το καθημερινό σερβίτσιο σου; Ε, τότε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είναι ο άνθρωπός σου. Η φαντασία και η έμπνευση του ηθοποιού/σκηνοθέτη/ σεναριογράφου/μουσικού επιμελητή (που εφεξής και χάριν συντομίας θα αναφέρουμε απλώς ως δημιουργό) είναι τέτοιες ώστε τώρα κάθε θιασώτης της παρθενικής κινηματογραφικής ταινίας του και βέβαια κάθε ορκισμένη groupie μπορούν να έχουν στο σπίτι τους ένα κομμάτι από το «Αν...».

Σε απλά ελληνικά, πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η πώληση των αντικειμένων (καρέκλες, πολυθρόνες, ριχτάρια, είδη προικός εν γένει, τραπέζια, υαλικά κ.λπ.) από τα σκηνικά του πολυθρύλητου και ομολογουμένως επιτυχημένου «Αν...» σε γνωστό εμπορικό κέντρο των βορείων προαστίων. Και μάλιστα σε τιμές εναρμονισμένες με την εποχή όπου όλα αλλάζουν -αυτό άλλωστε ήταν και το μότο της ταινίας του Χριστόφορου Παπακαλιάτη-, ήτοι με έκπτωση 50%. Ναι, το ξέρω, είναι σαν να σε βλέπω να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο που δεν πρόλαβες να εμπλουτίσεις την οικοκυρική ζωή σου με εκείνη τη θεσπέσια, διάφανη αλατοπιπεριέρα που προσέθετε -προφανώς- αλατοπίπερο στη ζωή των ηρώων της ταινίας, εν προκειμένω του Δημήτρη και της Χριστίνας. Μη σκύβεις όμως το κεφάλι. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι. Διότι δεν είναι η πρώτη και προφανώς ούτε η τελευταία φορά που ο Χριστόφορος διοργανώνει τούτο το τύποις μπαζάρ με τα props (αντικείμενα) από τα σκηνικά των δημιουργιών του. Το είχε επαναλάβει με αξιομνημόνευτη επιτυχία μετά και την «Κλεοπάτρα» των ως τότε δημιουργιών του, το φοβερό και τρομερό «Τέσσερις» (ναι, τότε που υπήρχαν ακόμη ντόπιες τηλεοπτικές σειρές στο σύμπαν της ιδιωτικής τηλεόρασης).  

Με κράχτη την αφίσα και το 50%

Το τριήμερο μπαζάρ -δώστε βάση στη βιβλική αριθμητική αναφορά- στήθηκε στο ισόγειο του εμπορικού κέντρου, έξω ακριβώς από γνωστό κατάστημα πώλησης ειδών σπιτιού. Αυτό στη μαλλιαρή μπορείς να το πεις και «κράχτη». Μια πελώρια αφίσα από το «Αν...», τοποθετημένη πάνω από μερικές ατάκτως ερριμμένες μπουχάρες, ενημέρωνε τους ράθυμους ελέω αναμονής εκπτώσεων shoppers για τη μητέρα των μπαζάρ (κατά το «μητέρα των μαχών»). Αντικείμενα που αποτέλεσαν σκηνικά του «Αν...», που δηλαδή έπαιξαν στην ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, που δηλαδή τα ακούμπησε και τα χρησιμοποίησε ο ίδιος ο δημιουργός, που νότισαν με άλλα λόγια από στάλες ιδρώτα και σιέλου του, που τελικά ζυμώθηκαν με την αχαλίνωτη σκηνοθετική φαντασία του ήταν εκεί. Τοποθετημένα για να δημιουργούν την αίσθηση μιας μικρής εστίας, μιας μίνιμαλ ερωτικής φωλιάς, ενός απάγκιου για ταλαιπωρημένες ψυχές. Και τσέπες. Βλέπετε, η έκπτωση ήταν κάτι παραπάνω από γενναία: 50%. Η υπεύθυνη του μίνι μπαζάρ με περίσσια ειλικρίνεια ενημέρωνε τους φιλοπερίεργους καταναλωτές πως μπορεί όλα τα αντικείμενα προς πώληση να κινηματογραφήθηκαν για τις ανάγκες του «Αν...», όμως δεν πρωταγωνίστησαν όλα τελικώς, αφού αρκετές σκηνές κόπηκαν στο μοντάζ. Ωστόσο, ο συνειδητοποιημένος καταναλωτής και λάτρης της τέχνης του Παπακαλιάτη δεν πτοήθηκε. Γιατί; Μα διότι δεν είναι μακριά οι μέρες που τα περισσότερα από 400.000 εισιτήρια που έχει ήδη κόψει η ταινία θα εξαργυρωθούν σε συλλεκτικό DVD, το οποίο θα περιλαμβάνει και τις κομμένες σκηνές. Σαν να λέμε η χαρά του συλλέκτη. Αγοράζεις ένα κατασκευασμένο στην Ινδονησία coffeetable διαμέτρου 90 εκατοστών σήμερα, έχεις ένα αντικείμενο ταυτισμένο με την ντόπια κινηματογραφία αύριο. Κάτι σαν την κούνια του μωρού της Ρόζμαρι ή τον σπασμένο κυνόδοντα από την ομώνυμη ταινία του Λάνθιμου, που αδίκως δεν δημοπρατήθηκε ποτέ.

Πάρε-πάρε: όλα συλλεκτικά

Οπως σε κάθε μπαζάρ, έτσι και σε αυτό του «Αν...» οι ευκαιρίες ήταν πολλές. Ισως και κραυγαλέες. Αν το παρουσίαζε η Δέσποινα Μοιραράκη από τηλεοράσεως, η φωνή της θα είχε αγγίξει δύο τουλάχιστον νέες, ανεξερεύνητες οκτάβες από το ξελαρύγγιασμα εν όψει οκαζιόν! Αλλά ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Πού αλλού θα μπορούσε να βρει κανείς σετ βάζων χρώματος ασημί νεοπλουτί στα 92,50 ευρώ;  Ή μήπως έχετε κάθε μέρα την ευκαιρία να αποκτήσετε πουά ριχτάρι καναπέ, που θα μπορούσε να φαντάζει υποψήφιο ακόμη και για Οσκαρ β’ ρόλου, στα 36 ευρώ; Τι, αλήθεια, θα δίνατε για να χουζουρέψετε στον καναπέ πάνω στον οποίο αντάλλαξαν ερωτικά τιτιβίσματα οι πρωταγωνιστές της ταινίας; Σίγουρα πολύ περισσότερα από τα μόλις 952 ευρώ του πραγματικού κόστους. Εχω ακόμη ωραιότατο ασημένιο ζευγάρι κιάλια για μια vintage νότα στα 38 ευρώ, ρετρό μεγεθυντικό φακό στα 37,50, ανθοδοχείο στα 10 ευρώ, τασάκι, ιδανικό για εκσφενδονισμό σε ερωτικό καβγά, στα 14,25 ευρώ, ριγέ πουφ τύπου αγγλικής εξοχής στα 104 και δερμάτινο σούπερ σέξι πουφ στο χρώμα του δέρματος, στα 212 ευρώ. Πάρε-πάρε-πάρε. Μεγάλο σουξέ μάθαμε πως σημείωσαν τα σετ σεντονιών στα οποία κυλίστηκαν οι πρωταγωνιστές (28,50 ευρώ), τα μινιόν στρογγυλά κορνιζάκια (3,50 ευρώ), το σετ τεσσάρων μπολ (35 ευρώ) και φυσικά το σετ κουπάκι-φλιτζανάκι ενδεδειγμένο για ερασιτεχνική καφεμαντεία (3 ευρώ). Ολα καλά κι όλα ωραία ως εδώ. Με κατατρύχει όμως μια υποψία που δεν μπορώ να μη μοιραστώ μαζί σας: ότι ο Χριστόφορος αποφάσισε με τούτο το μπαζάρ να κάνει ένα δώρο στις αφοσιωμένες, ταγμένες, καρτερικές fan του, να τα προικίσει, βρε αδελφέ, τα κορίτσια, ίσως και να τους δηλώσει εμμέσως πως ο ίδιος είναι «κατειλημμένος». Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως βρήκε στη Μαρίνα Καλογήρου τη μούσα, την πρωταγωνίστρια, τη σύντροφο. Δεν βαριέσαι... Καλό είναι και το shopping therapy.