Τριπλό χρυσό σε ύπτια θέση για τον Απόστολο Χρήστου

Κυριακή 8 Απριλίου, διεθνές κολυμβητικό μίτινγκ Μασσαλίας. Ανήμερα της γιορτής του Πάσχα ο 22χρονος κολυμβητής Απόστολος Χρήστου πέφτει στην πισίνα. Είναι νευρικός και συγχρόνως έτοιμος για όλα. Στους προκριματικούς των 200 μ ύπτιο ήταν τρίτος αλλά θέλει να αλλάξει τα δεδομένα. «Η τρίτη θέση δεν μου αρκούσε, έπεσα στο νερό, έτοιμος για όλα. Ήξερα ότι δίπλα μου κολυμπούσε ο παγκόσμιος πρωταθλητής κι αυτό με έκανε να πεισμώσω. Δεν μπορούσα καν να διανοηθώ ότι θα έφευγα από την διοργάνωση χωρίς να τα έχω δώσει όλα στην πισίνα».



Είμαστε βουλιμικοί με την πρωτιά
Μόνο όταν η κάμερα απέδειξε ότι για ακόμη μια φορά ήταν πρώτος ανεβαίνοντας στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, ο Έλληνας πρωταθλητής ηρέμησε απολαμβάνοντας την επιτυχία. « Οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με τον αθλητισμό είμαστε περίεργα όντα», λέει στο «Thema People» λίγες ώρες μετά το θριαμβευτική του εμφάνιση στη Μασσαλία. « Είμαστε βουλιμικοί με την πρωτιά και την επιτυχία. Αχόρταγοι θα έλεγα.. Βλέπεις το χρυσό να έρχεται και δεν σου φτάνει. Θέλεις κι άλλο, καλύτερους χρόνους, να αναμετρηθείς περισσότερο με τον εαυτό σου. Όσο ψηλά και να φτάσεις, θέλεις το κάτι παραπάνω κι αυτό είναι τελικά που σε κάνει να ανακαλύπτεις ότι οι εσωτερικές σου δυνάμεις είναι ανεξάντλητες».

Το όνομα του Έλληνα κολυμβητή Απόστολου Χρήστου γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην συγκεκριμένη διοργάνωση αφού κατάφερε να αποχωρήσει από αυτήν με τρία χρυσά μετάλλια καταγράφοντας πρωτιές στα 50, 100 και 200 μ. ύπτιο. Ο ίδιος λέει σχετικά: «Έχω κατακτήσει πολλά μετάλλια στην μέχρι τώρα καριέρα μου, κάθε μετάλλιο είναι μοναδικό γιατί πίσω του κρύβει και μια μοναδική-δική του ιστορία. Ο κόσμος νομίζει ότι είμαι εξοικειωμένος με το βάθρο. Η αλήθεια είναι ότι είχα την τύχη και την τιμή να το ανέβω πολλές φορές. Ακούγεται περίεργο, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινό ότι κάθε φορά νοιώθω σαν να το ανεβαίνω για πρώτη φορά γιατί οι εικόνες που μου έρχονται στο νου και τα συναισθήματα που βιώνω και στο τελευταίο μου κύτταρο είναι διαφορετικά. Στον πρωταθλητισμό δεν πέφτεις σε ρουτίνα!»

Ακόμα και την Πρωτοχρονιά ανεβοκατέβαινα την πισίνα
Γεννημένος πριν από 22 χρόνια στην Πετρούπολη, ξεκίνησε από μικρή ηλικία την ενασχόλησή του με την κολύμβηση χάρη στο πάθος των γονιών του για τον αθλητισμό. Ο πατέρας του εργολάβος οικοδομών και η μητέρα του φιλόλογος, τον έγραψαν στο κολυμβητήριο της γειτονιάς του με σκοπό όχι μόνο τη σωματική του εκγύμναση αλλά και την εξοικείωσή του με τον αθλητικό χώρο: « Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, πέτρινα θα μπορούσα να πω”, περιγράφει ο ίδιος « Η σχολική τσάντα εναλλάσσονταν μ΄αυτή του κολυμβητηρίου, το σώμα μου πονούσε από τις πολύωρες προπονήσεις και ελεύθερος χρόνος δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Στις διακοπές των Χριστουγέννων όλοι οι συμμαθητές μου χοροπηδούσαν από την χαρά τους που θα χαλάρωναν εκτός από εμένα. Εγώ ακόμη και Πρωτοχρονιά ανεβοκατέβαινα την πισίνα. Όταν τα χρόνια πέρασαν και άρχισαν να διακρίνονται οι δυνατότητές μου, τότε συνειδητοποίησα την χαρά του αθλητισμού και να το απολαμβάνω. Η μυρωδιά του χλώριου ξυπνούσε μόνο ευχάριστα συναισθήματα… Το κολύμπι με εκτόνωνε, με απελευθέρωνε, με απεγκλώβιζε από την καθημερινότητα».



Μεγαλώνοντας, ακολουθεί τις συμβουλές του πατέρα του που λειτουργούσε ως άτυπος μάνατζέρ του και μεταγράφεται στην ομάδα του Ολυμπιακού, ομάδα με την οποία διαπρέπει μέχρι σήμερα. Οι μεγάλες επιδόσεις ήρθαν φορώντας ερυθρόλευκο σκουφάκι. «Ο πατέρας μου έχει θυσιάσει πολύ από τον ελεύθερο και επαγγελματικό του χρόνο για να γίνω αυτό που έγινα σήμερα. Χαίρομαι γιατί τον δικαίωσα. Μέχρι να ενηλικιωθώ και να πατήσω στα πόδια μου αποκτώντας την ανεξαρτησία μου, με έτρεχε παντού. Από το σχολείο στην πισίνα κι από εκεί σε αγώνες. Ήταν ο οδηγός μου, ο εμψυχωτής, ο συμπαραστάτης. Στάθηκα τυχερός γιατί είναι ο άνθρωπος που με επηρέαζε αλλά είχε σωστό κριτήριο. Με έπεισε ότι πρέπει να κάνω κάποιες αλλαγές, τις έκανα και ήρθαν οι μεγάλες επιδόσεις».

Οι σπουδές στα ναυτιλιακά
Ο Απόστολος Χρήστου σπουδάζει ναυτιλιακά με τα οποία θέλει να ασχοληθεί μόλις εγκαταλείψει τα χλωριούχα ύδατα και βάζει στόχο για τους επόμενους Ολυμπιακούς αγώνες, αυτούς του Τόκιο. «Τα μετάλλια από αγώνες και πρωταθλήματα είναι σημαντικά αλλά μια επιτυχημένη εμφάνιση σε μια Ολυμπιάδα δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Μια συλλογή επιτυχιών χωρίς μια Ολυμπιακή διάκριση είναι ελλιπής. Στους προηγούμενους Ολυμπιακούς δεν στάθηκα τυχερός, τώρα πια είμαι πιο ώριμος αγωνιστικά».

Ο ελληνικός αθλητικός Τύπος τον χαρακτηρίζει «φαινόμενο» αλλά εκείνος δεν θέλει να επηρεάζεται από μεγαλεπήβολους χαρακτηρισμούς. «Τίποτα δεν είναι δεδομένο όταν πρέπει να αναμετρηθείς πρώτα απ΄όλα με τις δυνάμεις σου. Άνθρωπος που πιστεύει ότι έφτασε στον προορισμό του έχει πάψει να εξελίσσεται», τονίζει.
Στο παρελθόν, έχει καταρρίψει δύο φορές το παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων στο ύπτιο αλλά εκείνος θεωρεί ότι δεν άγγιξε ταβάνι. Στον ελεύθερο χρόνο του ξεκουράζεται ακούγοντας μουσική ή παρακολουθώντας ταινίες και του αρέσει να συνομιλεί με συνομήλικούς του στα social media που τον ρωτούν για την πορεία του και του ζητούν συμβουλές για τρόπους άθλησης. «Είναι συγκινητική η ανταπόκριση του κόσμου. Η νεολαία έχει ανάγκη από πρότυπα και ο αθλητισμός της τα δίνει.



Η Ελλάδα δεν είναι μόνο φραπέ και ριάλιτι
Χαίρομαι που μετά από κάθε καλή μου εμφάνιση στο εξωτερικό οι followers στα social media αυξάνονται τρελά. Όχι η Ελλάδα δεν είναι μόνο φραπέ και τηλεοπτικά ριάλιτι». Πρόσφατα εντάχθηκε στο δυναμικό της ΜΚΟ «Αθλητισμός  για όλους» που σκοπός της είναι  να χορηγήσει Έλληνες πρωταθλητές που έχουν ως στόχο τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο 2020.

«Είμαι πολύ χαρούμενος για τη συμμετοχή  μου στο “Charity 4u”. Είναι αλήθεια πως, για όλους εμάς που κάνουμε πρωταθλητισμό , υπάρχουν πολύ μεγάλες οικονομικές ανάγκες που δυστυχώς δεν καλύπτει πλέον η Πολιτεία και άρα στηριζόμαστε στην ιδιωτική πρωτοβουλία».



Στην ερώτηση αν μετάνιωσε που αρνήθηκε τις προτάσεις κάποιων συλλόγων του εξωτερικού να ενταχθεί στους κόλπους τους αγωνιζόμενος με άλλα χρώματα, ο ίδιος απαντά χωρίς να το πολυσκεφθεί: «Σαφώς και δεν το μετάνιωσα. Δεν είμαστε ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες ή επαγγελματίες αθλητές. Αγωνιζόμαστε για την φανέλα, για τον σύλλογο και την πατρίδα. Κάθε φορά που ανεβαίνω στο βάθρο συγκινούμαι βλέποντας τη σημαία μας να κυματίζει. Yπάρχουν στιγμές που δύσκολα μπορείς να τις περιγράψεις με λόγια».