Δ. Μαρκόπουλος: Να ζούσαν εκείνοι, να τους ρωτούσα…

Άκουγα με μεγάλο ενδιαφέρον την κόρη του Γιώργου Γεννηματά, Φώφη, να λέει σε ραδιοφωνική εκπομπή πως «το Μνημόνιο δεν είναι ιδεολογική επιλογή». Και πραγματικά αναρωτιέμαι πως είναι δυνατό κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ να μιλάνε ακόμα για ιδεολογία. Πιστεύει άραγε κανένας εχέφρων Έλληνας πως το κόμμα που μας κυβερνά έχει έστω κι ένα ελάχιστο δείγμα σοσιαλισμού; Πως η οικονομική πολιτική του εξυπηρετεί τις μάζες; Είναι δυνατό η κα. Γεννηματά να βαπτίζει το «ψάρι, κρέας»  των ιδιωτικοποιήσεων στο Ελληνικό, του ΟΣΕ, των μεταφορών ή των τηλεπικοινωνιών;

Είναι για παράδειγμα σοσιαλισμός να μην έχει πάει κανένας πλουτοκράτης από αυτούς που κερδοσκοπούν εδώ και χρόνια, στη φυλακή; Είναι δυνατόν υποθέσεις διαφθοράς όπως η Siemens, τα ομόλογα, το Βατοπέδι ή λίαν προσφάτως η Express Service να μην έχουν οδηγήσει κανέναν στον Κορυδαλλό; Κι αν κάποιοι κάτοικοι Κολωνακίου εξακολουθούν να αυτοπροσδιορίζονται ως σοσιαλιστές επειδή θέλουν να τιμούν το παρελθόν τους, καλό θα ήταν επιτέλους να κοιταχθούν στον καθρέπτη τους. Σοσιαλισμός των δημοσίων σχέσεων και του χαριεντισμού με το κεφάλαιο δεν υπάρχει.

«Ολίγη από σοσιαλισμό» δεν γίνεται!

Όταν το σύνολο των επιλογών Παπακωνσταντίνου μας θυμίζει τις σκληρότερες ημέρες της νεοφιλελεύθερης Μάργκαρετ Θάτσερ…

Όταν οι μεγαλύτεροι οφειλέτες του Δημοσίου εξακολουθούν και κάνουν business δια της υπογραφής των αρμοδίων «σοσιαλιστών» υπουργών…

Όταν τα δημόσια έσοδα δεν συμμαζεύονται για να μην θίξει η κυβέρνηση τα όποια συμφέροντα με αποτέλεσμα τη μείωση του Κράτους πρόνοιας ή των δαπανών στην Παιδεία…

Όταν μιλάμε για ανάπτυξη γενικά και αόριστα, υπονοώντας πως εκατομμύρια ευρώ θα πάνε – και πάλι – στις τσέπες των γνωστών κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών…

Τότε, τα όσα λέει η κα. Γεννηματά ούτε τον σοσιαλισμό τιμούν, ούτε την ιστορία του οραματιστή πατέρα της!

Και, πραγματικά, θα ήθελα να ζούσε σήμερα ο άνθρωπος που συνέδεσε την ιστορία  του με το Εθνικό Σύστημα Υγείας για να έβλεπε την κόρη του να ψηφίζει δίπλα στον Ανδρέα Λοβέρδο τις συρρικνώσεις νοσοκομειακών μονάδων και την ταφόπλακα της δημόσιας υγείας προς όφελος των ιδιωτικών θεραπευτηρίων.

Θα ήθελα να ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου για να δει τον εναγκαλισμό της οικονομίας μας με τις ΗΠΑ και την κυριαρχία των «αγορών» στο επιτελείο του υπουργείου Οικονομικών.

Θα ήθελα να έβλεπα όλους αυτούς που έγιναν συνοδοιπόροι του ΠΑΣΟΚ την 3η Σεπτέμβρη του 1974 για να τους θυμίσω: βρε παιδιά, η Ελλάδα πως κατάντησε έτσι από τα παιδιά και τα εγγόνια σας;