Δ. Παφίλας: "Άπιαστα όνειρα"

Ειλικρινώς χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να αντιληφθεί κανείς την αισιοδοξία που κατέλαβε αρκετούς αρθρογράφους- μετά την ευρωπαϊκή σύνοδο των Βρυξελλών. Είναι κατανοητό ότι, αυτή την στιγμή, η χώρα έχει μεγάλη ανάγκη για αισιοδοξία και για φυγή από τη μιζέρια. Άλλο  πράγμα, όμως, είναι αυτό κι άλλο να μην διακρίνεις στοιχεία της πραγματικότητας επιχειρώντας να επικροτήσεις τις κυβερνητικές προσπάθειες. Κάποιος, μάλιστα έφθασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι, το χρέος από κάποια στιγμή και πέρα θα καταστεί διαχειρίσιμο !!

Και αναρωτιέται κανείς – για ακόμα μια φορά – για ποιους λόγους ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του στράφηκε στον μηχανισμό της Ε. Ε και του ΔΝΤ – ύστερα από 8 δραματικούς μήνες απραξίας ; Πως γίνεται να κάνεις διαχειρίσιμο ένα χρέος στο οποίο φορτώνεις άλλα 110 δισ. ενυπόθηκα δάνεια ; ( Το παραμύθι για την μη πληρωμή των συντάξεων κάποτε θα βγει ) Την απάντηση την γνωρίζετε πολλοί από εσάς διότι την βιώνετε καθημερινά. Στην δουλειά σας, την ανεργία σας, στα δάνεια που χρωστάτε κ. α. Κανείς από όλους όσοι έχουν χάσει την δουλειά τους δεν ήταν τρελός να φορτωθεί μ ένα  ακόμη δάνειο, όταν ήδη χρωστά 10-15 χιλιάδες.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Η ανάπτυξη που παραμένει ζητούμενο έχει εναποτεθεί στις επενδύσεις – όπως το Ελληνικό – ή στην θεωρητική αναμονή για αποτελέσματα από τις επιδοτήσεις του Υπουργείου Ανάπτυξης. Μακάρι, οι επενδυτές από το Κατάρ να ξεκινούσαν χθες τις εργασίες τους στο Ελληνικό , και τα κεφάλαια- να δημιουργούσαν ένα μόνιμο πόρο ανάπτυξης – και να μην έφευγαν στο εξωτερικό και σε «εγχώριους» θύλακες, όπως συνέβη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όσο για το Υπουργείο Ανάπτυξης, θα ήταν χρήσιμο να μας πει πόσα από τα κεφάλαια που δόθηκαν σε επιχειρήσεις μετατράπηκαν σε πραγματικές επενδύσεις που τώρα λειτουργούν και ποσά ενθυλακώθηκαν σε ιδιωτικούς λογαριασμούς. Κανείς δεν μιλά για μείωση φόρων, για μείωση ΦΠΑ, ώστε να τονωθεί η κατανάλωση. Άρα, η ανάπτυξη θα παραμένει ζητούμενο, την ίδια ώρα που το χρέος θα παραμένει εκεί, έστω και επιμηκυμένο. Αλλά ας πάμε και στα περίφημα 50 δισ. ευρώ για τα οποία «μάλωσε» την Τρόικα η σημερινή κυβέρνηση. Επί 1,5 χρόνο και πλέον δεν είναι ικανή να πραγματοποιήσει μια αποκρατικοποίηση – όπως την πιο εύκολη, του Καζίνο της Πάρνηθας.

Συνεπώς, όσο το ΑΕΠ και τα έσοδα κινούνται με χαμηλότερο ρυθμό από το επιτόκιο του χρέους και τα δάνεια, ελπίδα δεν θα υπάρχει. Αυτή είναι η αλήθεια. Τα όνειρα, καλά είναι, αλλά θα παραμένουν άπιαστα όνειρα.