To ποίημα της Πάολα για το μνημόσυνο του Παντελή Παντελίδη

Μάνα πες στον Τριαντάφυλλο
και τον μικρό τον Νίνο
πως θα 'μαι πάντα δίπλα τους
και άγιος τους θα γίνω.

40 μερες μάνα μου
στο σπίτι περπατούσα
την αγκαλιά μου ζήταγες
μα εγώ πια δεν μπορούσα.

Σήμερα στα 40 μου
θα πρέπει να χαιρετίσω
οτι αγάπησα πιο πολύ
και δρόμο μακρύ ν' αρχίσω.

Μάνα ταξίδι μακρινό
αρχίζω με τον χάρο
και μόνο την αγάπη σας
μαζί μου πια θα πάρω.

Δεν θα ξεχάσω τι έκανες
για μένα τόσα χρόνια
και όσο ζεις θα προσπαθείς
να με θυμούνται αιώνια.

Πονάω μάνα μου πολύ
που πρέπει να σας αφήσω
μα πάω δίπλα στον Θεό
φωλίτσα για να χτίσω.

Είμαι καλά μανούλα μου
άγγελοι με προσέχουν
και ο Χριστός και η Παναγιά
στην αγκαλιά τους μ' έχουν.

Σήκωσε το κεφάλι σου
σταμάτα να λυπάσαι
μπορεί να φεύγω μακριά
μα πάντα κοντά μου θα 'σαι.

Έληξε ο χρόνος μάνα μου
φεύγω,στον ουρανό ανεβαίνω
μα στου μυαλού σου μια γωνιά
θα ρχομαι και θα μένω.

Εκεί ο Θεός πια δεν μπορεί
μονάχος του να ζήσει
θέλει εμένα συντροφιά
να παει να του κρατήσει.

Αγάπη μου φροντίδα μου
ανάσα μου και φως μου
σε χαιρετώ στερνή φορά
και την ευχή σου δωσ' μου»