Έκθεση ζωγραφικής με ξεχωριστές ελληνικές δημιουργίες στην Πάτρα

Με τη φιλοξενία έργων τριών ξεχωριστών δημιουργών - Στέφανου Δασκαλάκη, Μιχάλη Μαδένη και Γιώργου Ρόρρη – η Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών συνεχίζει την υλοποίηση του προγράμματος της, στοχεύοντας στην ενίσχυση της εικαστικής έκφρασης. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο ζωγράφος Νίκος Καλατζής.

Κυρίαρχο στοιχείο της έκθεσης - η οποία θα ανοίξει τις πύλες της τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου στις 8.00 το βράδυ και θα ολοκληρωθεί το Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017 - ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας των έργων. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις από τους δημιουργούς των έργων: Δευτέρα, 14/11, στις 7.00 το απόγευμα – Ξενάγηση από τον Μ. Μαδένη, Δευτέρα 28/11, στις 7 το απόγευμα – Ξενάγηση από του Γ. Ρόρρη, Δευτέρα 5/12, στις 7 το απόγευμα – Ξενάγηση από τον Στ. Δασκαλάκη. 
 

Στέφανος Δασκαλάκης

 Στην πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1982, Συλλογή) παρουσίασε μια παραστατική ζωγραφική που αξιοποιούσε την παραδοσιακή τεχνική της ελαιογραφίας. Οι πίνακες απεικόνιζαν εσωτερικούς χώρους και νεκρές φύσεις, με ρεαλιστικό τρόπο και θερμά χρώματα. Το έργο του προσέχτηκε αμέσως και συνδέθηκε με μια γενικότερη στροφή προς τις παραδοσιακές φόρμες, στην οποία συμμετείχαν πολλοί νέοι Έλληνες ζωγράφοι εκείνα τα χρόνια. Αυτή η τάση θεωρήθηκε ότι αντιπροσωπεύει ένα είδος ελληνικού μεταμοντερνισμού. Τα επόμενα χρόνια η ζωγραφική του έγινε πιο σύνθετη ως προς την απόδοση του χώρου και τη χρήση των χρωμάτων, αλλά και ως προς το νοηματικό περιεχόμενο των έργων, με σαφέστερες αναφορές στην αναπόφευκτη φθορά του χρόνου, στη μοναξιά και στην εγκατάλειψη. Πάντως τα δραματικά στοιχεία, που παραπέμπουν άλλοτε στο Μπαρόκ και άλλοτε στον εξπρεσιονισμό, δεν αλλοιώνουν την αναπαραστατική πιστότητα. Στα πιο πρόσφατα έργα του ασχολείται με γυναικεία πορτρέτα και γυμνά, τα οποία αντιμετωπίζονται με μια ακόμα πιο δραματική γραφή και κάνουν πιο φανερό τον υπαρξιακό στοχασμό που διατρέχει το σύνολο της ζωγραφικής του. 
 

Μιχάλης Μαδένης 

Από τα πρώτα του έργα μέχρι σήμερα, μένει πιστός στην παραστατική ζωγραφική με ανθρωποκεντρική θεματολογία. Στα έργα του πρωταγωνιστεί το γυμνό ανδρικό σώμα, με έμφαση στην ανθρώπινη υπόστασή του. Η εξπρεσιονιστική διάθεση είναι εμφανής στη συναισθηματική φόρτιση των μορφών και στην κάπως μελαγχολική ατμόσφαιρα που τις περιβάλλει. Με διακριτικούς συμβολισμούς υποδηλώνεται η θνητότητα του σώματος και η ιερότητά του. Η πληθωρική παρουσία του γυμνού, χωρίς να αναφέρεται άμεσα σε πρότυπα του κλασικού κάλλους, τονίζει τον ουμανιστικό χαρακτήρα αυτής της καλλιτεχνικής πρότασης και τη βαθύτερη σύνδεσή της με την ιστορία του πολιτισμού. Η στιβαρή σχεδιαστική απόδοση των μορφών, οι υποβλητικές συνθέσεις και η εκφραστική χρήση του χρώματος, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του εικαστικού του ιδιώματος.  

Γιώργος Ρόρρης 

Η τέχνη του εντάσσεται σε μια γενικότερη στροφή νέων ζωγράφων της δεκαετίας του ’80 προς την παραστατικότητα και τις παραδοσιακές τεχνικές. Στη θεματολογία του η ανθρώπινη μορφή και οι εσωτερικοί χώροι έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ οι τοπιογραφικές απεικονίσεις είναι σπανιότερες. Οι μοναχικές του φιγούρες αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση με το χώρο, αναδεικνύοντας τη δραματικότητα των συνθέσεων. Οι σκηνές αποκτούν μια ψυχογραφική διάσταση, καθώς τονίζονται τα ατομικά χαρακτηριστικά και η προσωπική έκφραση του μοντέλου. Το ίδιο ισχύει και για τα γυναικεία γυμνά που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια στη ζωγραφική του. Σε όλα του τα θέματα ο χειρισμός του χρώματος καθορίζει την ατμόσφαιρα, άλλοτε με αισθησιακές εντάσεις και άλλοτε με μια κάπως μελαγχολική διάθεση.